Η εκατόμβη νεκρών και τραυματιών στα Τέμπη δεν ήταν το αποτέλεσμα ενός ανθρώπινου λάθος ούτε ένα απρόοπτο γεγονός. Ήταν ένα προαναγγελθέν έγκλημα, μια τραγωδία που μετρούσε αντίστροφα μέχρι να συμβεί. Τα κροκοδείλια δάκρυα, η αποποίηση των ευθυνών από το Κράτος και την κυβέρνηση, σε συνδυασμό με τη χυδαία στοχοποίηση ενός εργαζόμενου στο πρόσωπο του οποίου προσπαθεί να μεταθέσει όλες τις ευθύνες σε συνεργασία με τα δημοσιογραφικά μέσα πλησίον της εξουσίας, μόνο οργή προκαλούν.
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες δεν αποπροσανατολιζόμαστε από την καραμέλα της ατομικής ευθύνης και του «ανθρώπινου λάθους». Γνωρίζουμε καλά πως η πολιτική απαξίωσης και υποβάθμισης της ποιότητας και της ασφάλειας των σιδηροδρομικών υποδομών, ο κατακερματισμός της δομής τους, η μείωση του προσωπικού και αργότερα η ιδιωτικοποίησή τους από τις κυβερνήσεις των τελευταίων τριών τουλάχιστον δεκαετιών είναι που οδήγησαν στη δολοφονία των συνανθρώπων μας.
Πρόκειται για ένα τμήμα εκείνης της αντικοινωνικής πολιτικής που μετράει τις υπηρεσίες, τις μεταφορές, την υγεία την εκπαίδευση, όχι ως κοινωνικά αγαθά, αλλά ως εμπορεύματα με κέρδη και ζημιές. Η ίδια πολιτική που τσαλαπάτησε τα εργασιακά μας δικαιώματα, συρρίκνωσε το εισόδημά μας, μας έκανε να δουλεύουμε για εξευτελιστικούς μισθούς, αγωνίστηκε να βγάλει τον συνδικαλισμό στην παρανομία ώστε να μας παραλύσει ακόμα κι από τη δυνατότητα να διεκδικούμε καλύτερη ζωή.
Το τελευταίο διάστημα, μετά το έγκλημα των Τεμπών, η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Αναμετρήθηκε πανελλαδικά στα προαύλια των σχολείων και στους δρόμους των πόλεων με την κρατική και μιντιακή μεθόδευση που αποπειράθηκαν να την καθοδηγήσουν σε ένα τριήμερο σιωπηλό εθνικό πένθος, μέσα στο σπίτι. Κλιμακώθηκε με τη μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση των σιδηροδρομικών την Κυριακή 5 Μάρτη στο Σύνταγμα, η οποία πλαισιώθηκε από χιλιάδες κόσμου. Η κυβέρνηση απάντησε με επίδειξη δύναμης, κατέφυγε στην προσφιλή της καταστολή, με χημικά και συλλήψεις διαδηλωτών, προσπαθώντας να ανακόψει το κύμα αγανάκτησης εναντίον της.
Από την πρώτη στιγμή εργατικές οργανώσεις, σωματεία και πλήθος εργαζομένων ανέδειξαν την ανάγκη αγωνιστικής κλιμάκωσης και απεργιακής κινητοποίησης. Οι αποφάσεις πρωτοβάθμιων σωματείων, εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών και της ΑΔΕΔΥ – με άφαντη τη ΓΣΕΕ – για απεργία την Τετάρτη 8 Μάρτη, ημερομηνία που αποτελεί ούτως ή άλλως σύμβολο του αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών, είναι το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε συμμετέχει στις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 12μμ στα Χαυτεία και καλεί κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο να δώσει τη μάχη για την επιτυχία της απεργίας την Τετάρτη 8 Μάρτη, ως ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση αγωνιστικής κλιμάκωσης για την ανατροπή του συνόλου της συνεχιζόμενης αντεργατικής επίθεσης και της ομηρίας της κοινωνίας από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, στόχο άρρηκτα δεμένο μ’ αυτόν της γυναικείας χειραφέτησης.
- Ασφαλείς και ποιοτικές μεταφορές για την κοινωνία και όχι για το κέρδος των επιχειρήσεων
- Αύξηση του προσωπικού, άμεσες προσλήψεις.
- Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
- Ουσιαστικές αυξήσεις που να υπερκαλύπτουν το κόστος ανατιμήσεων και τις πραγματικές ανάγκες μας
- Διάλυση των κατασταλτικών μηχανισμών – απαλλαγή από κάθε κατηγορία όλων των συλληφθέντων της 5ης Μάρτη
- Κοινωνικοποίηση των μέσων Μεταφοράς, Υγείας, Εκπαίδευσης
