Τα τελευταία νέα από τον πολύπαθο εργασιακό χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να επιβεβαιώνουν ότι οι εργαζόμενοι/ες στους ΟΤΑ την εποχή της κρίσης περισσότερο θυμίζουν λάστιχα και πασπαρτού, όντας πραγματικά θύματα μιας ανηλεούς επίθεσης στα τελευταία ψήγματα εργασιακής νομοθεσίας.
Ο λόγος γίνεται για τους εργαζόμενους/ες συμβασιούχους που προσλήφθηκαν με οκτάμηνη σύμβαση το 2015 και οι οποίοι το τέλος του ίδιου χρόνου έλαβαν παράταση 2 μηνών για να συμπληρωθεί το έτος και μετέπειτα για ένα ακόμα έτος, ως τις 31.12.2016, καλύπτοντας πάγιες και διαρκής ανάγκες των Δήμων, ιδίως στον χώρο της καθαριότητας. Τον περασμένο Δεκέμβρη κατατέθηκε τροπολογία με την οποία υπήρξε νέα επέκταση της σύμβασής τους ως τις 31/12/ 2017. Ωστόσο το ελεγκτικό συμβούλιο έκρινε ότι η οποιαδήποτε παράταση πέραν των 24 μηνών είναι παράνομη και αντισυνταγματική. Αυτό έχει ως συνέπεια οι ελεγκτές των οικονομικών υπηρεσιών των Δήμων να αρνούνται να υπογράψουν την μισθοδοσία συμβασιούχων με το νέο έτος, αφήνοντας 5.000 εργαζόμενους απλήρωτους για περισσότερο από ένα μήνα.
Η αιτιολόγηση της απόφασης είναι ότι με βάση την απόφαση του ελεγκτικού συνεδρίου δεν έχουν δικαιοδοσία να αφήσουν να γίνουν πληρωμές, μέχρι ότου υπάρξει νέα ρύθμιση – τροπολογία από τα εμπλεκόμενα υπουργεία και φορείς που θα δίνει λύση. Φυσικά, μέχρι να γίνει αυτό, οι εργαζόμενοι δουλεύουν κανονικά αλλά απλήρωτοι αφού, κατά το θέατρο του παραλόγου, η σύμβασή τους ισχύει κανονικά ως 31.12.2017. Μην έχοντας άλλη λύση εξακολουθούν την εργασία τους, αλυσοδεμένοι σε μια από της ελεεινότερες εργασιακές ομηρίες των τελευταίων ετών.
Τα γεγονότα των δύο τελευταίων μηνών έχουν όλα τα χαρακτηριστικά μιας στυγνής εκμεταλλευτικής πολιτικής όπου Κράτος, ΚΕΔΕ, δημοτικά συμβούλια, μαζί με ιδιωτικό κεφάλαιο παίζουν βρώμικο παιχνίδι στις πλάτες συμβασιούχων και δημοτών. Κυβέρνηση και ΚΕΔΕ δηλώνουν «ευαισθησία» και «κατανόηση» σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις, μόνο που ούτε η μια ούτε η άλλη τρώγονται. Έχει γίνει πλέον κατανοητό ότι οι πιέσεις έχουν ενταθεί ώστε η πολιτική της ελαστικοποίησης να παγιωθεί και να θεσμοθετηθεί πάρα ταύτα. Και ενώ οι όποιες «αντιστάσεις» των πολιτικά ιστάμενων προσώπων του Υπουργείου χαλαρώνουν και δείχνουν τον δρόμο της ανακύκλωσης του εργατικού δυναμικού, οι εκατοντάδες συμβασιούχοι των Δήμων, οικογενειάρχες και μη, άνθρωποι μιας κάποιας ηλικίας μένουν όμηροι των επιχειρηματικών ορέξεων Δήμων και ιδιωτών για την απομύζηση της εργατικής υπεραξίας τους.
Η τακτικίστικη πολιτική κράτους και αυτοδιοίκησης, όπου υπηρεσίες φεύγουν από την αρμοδιότητα του Δήμου και πηγαίνουν στον ιδιώτη, κλείνει πονηρά το μάτι στους κράχτες των ιδιωτικοποιήσεων ψιθυρίζοντας τους ότι «η ώρα τους πλησιάζει». Στους εργαζόμενους δεν απομένει παρά να αντιδράσουν, συλλογικά και δυναμικά, ώστε να πάψει το γαϊτανάκι που παίζεται το τελευταίο διάστημα και να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους να είναι εργαζόμενοι με ίσα δικαιώματα, και όχι υποζύγια που να κάνουν την λάντζα στα αφεντικά.
-Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ες με πλήρη δικαιώματα.
-Άμεση λύση και πληρωμή των απλήρωτων συμβασιούχων.
-Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά.
ΔΙΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ
