Ο Τάσος Θεοφίλου δεν είναι ο ήρωας κάποιου καφκικού μυθιστορήματος. Ο Τάσος Θεοφίλου δεν είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας μιας εκ των νουάρ ιστοριών του. Ο Τάσος Θεοφίλου είναι ένας αληθινός άνθρωπος που βιώνει τις απάνθρωπες συνέπειες ενός παράλογου συστήματος που είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να διώκει, να στοχοποιεί και να καταστρέφει ζωές με τρόπο που δεν θα αποτυπωνόταν ούτε στην πιο φανταστική ιστορία.
Ο Τάσος Θεοφίλου είναι κάποιος που είχε την αξιοπρέπεια να μην απαρνηθεί ποτέ τις ιδέες του και την στάση ζωής του μπροστά στην απειλή πως ακριβώς εξαιτίας αυτών μπορεί να φυλακιστεί για δεκαετίες. Άλλωστε είναι μόνο η πολιτική του ταυτότητα που τον μετατρέπει σε ένοχο για ληστεία και απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία. Καμία άλλη κατηγορία δεν στέκει, κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να δεχθεί με σοβαρότητα πως τα «στοιχεία» που τον εμπλέκουν σε μια ληστεία τράπεζας στην Πάρο επαρκούν για να φυλακιστεί για μια ζωή.
Αν η αστική δικαιοσύνη ήταν ειλικρινής, αν η απόφασή της να επιβάλλει στον Θεοφίλου να μείνει φυλακισμένος για 25 χρόνια συνοδευόταν από ευθιξία θα το παραδεχόταν: ο Θεοφίλου πληρώνει έμπρακτα το γεγονός πως οι πολιτικές του δηλώσεις είναι δομικά ανειρήνευτες με τον καπιταλισμό. Και ως εκ τούτου δεν έχει σημασία αν η ενοχή του μπορεί να αποδειχθεί μέσα στο δικαστήριο ή όχι. Αυτό που έχει σημασία είναι πως το προφίλ του ταιριάζει απόλυτα στο πρότυπο του «τρομοκράτη», έτσι όπως το Κράτος επιθυμεί να το δομήσει προκειμένου να επιβάλλει δια αυτού μια συνεχόμενη κοινωνική απειλή, προκειμένου να δημιουργεί έναν «εσωτερικό εχθρό» που το ίδιο έρχεται μετά να καταπολεμήσει.
Το εν λόγω συμπέρασμα θα μπορούσε να κατηγορηθεί ως μια υπερβολική και φαντασιόπληκτη ερμηνεία της πραγματικότητας. Όμως το γεγονός ότι ένα καπέλο με το DNA του αποτελεί το μοναδικό στοιχείο ενοχής του φανερώνει περίτρανα την προσπάθεια κατασκευής ενός ενόχου. Στην υπόθεση του Τάσου Θεοφίλου δεν υπάρχουν πολλές ερμηνείες: τα στοιχεία εναντίον του απλά δεν αρκούν για την ενοχή του και την επιβολή των 25 χρόνων φυλάκισης και αυτό δεν είναι ζήτημα συζήτησης ή οπτικής γωνίας. Είναι κάτι αντικειμενικό. Η διώξη του Θεοφίλου δεν είναι ποινική αλλά αμιγώς πολιτική και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να το αναιρέσει αυτό.
Ενδεχομένως κάποιοι να υπερτόνιζαν με περηφάνια πως αυτά γινόντουσαν σε παλιές εποχές, πως με μια αριστερή κυβέρνηση τέτοια πράγματα δεν θα μπορούσαν να γίνουν. Πως μπορεί η δομική κρίση του καπιταλισμού να μην δίνει την δυνατότητα στην αριστερή κυβέρνηση της χώρας να αποτρέψει το βάθεμα της φτώχειας και της εργοδοτικής ασυδοσίας αλλά πως τουλάχιστον τα ζητήματα των πολιτικών δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών δεν θα μπουν στο κρατικό στόχαστρο. Η υπόθεση Θεοφίλου αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη πως μια τέτοια εκτίμηση είναι στην καλύτερη μια τεράστια ψευδαίσθηση. Η πολιτική της φτωχοποίησης και της κοινωνικής εξαθλίωσης δεν μπορεί να αποσύνδεθει από την πολιτική του αυταρχισμού, της βαρβαρότητας και του εκφασισμού. Η λογική πως μια ολόκληρη τάξη θα εξαθλιωθεί χωρίς ταυτόχρονα να επιβληθεί ένα κλίμα εκφοβισμού και συνεχούς καταστολής αποτελεί τον ορισμό της φαντασίωσης. Ο Θεοφίλου είναι απλά το θύμα αυτής της συνθήκης.
Η υπόθεση της Ηριάννας Β.Λ., που πρόσφατα ήρθε να προστεθεί στο καφκικό σύμπαν που αργά και σταθερά επιβάλλεται, μπορεί να ειδωθεί μόνο μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Στην πραγματικότητα αποτελεί όχι απλά τμήμα αλλά και αναβάθμιση του τρόπου που η αστική δικαιοσύνη χειρίζεται την υπόθεση Θεοφίλου. Στην Ηριάννα Β. Λ. πρόσφατα επιβλήθηκε από το δικαστήριο ποινή 13 ετών κάθειρξης για την σχέση που διατηρούσε με κατηγορούμενο για συμμετοχή στους «Πυρήνες της Φωτιάς», ο οποίος μάλιστα έχει αθωωθεί! Η Ηριάννα Β.Λ. βρέθηκε στο σπίτι του κατηγορούμενου το 2011 και δύο χρόνια αργότερα, όταν βρέθηκε μερικό δείγμα DNA σε επιβαρυντικό στοιχείο, ξεκίνησε η δίωξή της. Χωρίς καμία μαρτυρία, χωρίς κανένα άλλο στοιχείο να προκύπτει εναντίον της, το δικαστήριο την της επέβαλλε 13 χρόνια φυλάκισης χωρίς αναστολή!
Πρόκειται για μια απροκάλυπτα κατασκευασμένη υπόθεση, βασισμένη απλά σε ένα σενάριο της αντιτρομοκρατικής. Η Ηριάννα Β.Λ. άλλωστε, σε αντίθεση με τον Θεοφίλου που έχει κάνει το έγκλημα να δηλώνει αναρχικός, δεν είναι καν ενταγμένη στον χώρο που αποτελεί το αγαπημένο στόχο της αστικής δικαιοσύνης, είναι απλά κάποια που σε κάποια φάση της ζωής της έτυχε να έχει σχέση με κάποιον! Η δίκη της έμοιαζε τόσο παράλογη που η ίδια και το περιβάλλον της την αντιμετώπισαν ως μια τυπική υπόθεση, ως μια γραφειοκρατική ταλαιπωρία που θα τελειώσει ανώδυνα. Η Ηριάνα δεν μπήκε καν στην διαδικασία να νιώσει ουσιαστικά διωκόμενη: μια υπόθεση που κάθε λογικό μυαλό θα θεωρούσε τυπική κατέληξε με μια γυναίκα στην φυλακή για 13 χρόνια!
Ο Τάσος Θεοφίλου και η Ηριάννα Β.Λ. είναι τα θύματα ενός συστήματος που για δεν μπορεί να επιβιώνει χωρίς να διαμορφώνει κοινωνικά αποκλεισμένους ανθρώπους, χωρίς να δομεί καταστάσεις εξαίρεσης πάνω στις οποίες εγκαθιδρύεται η ατελείωτη ταξική επίθεση του Κράτους και του Κεφαλαίου. Η συνεχιζόμενη προσπάθεια παρανομοποίησης των απεργιών, το κρατικό πείσμα του εγκλεισμού χιλιάδων προσφύγων μέσα σε στρατόπεδα μακριά από οποιοδήποτε κοινωνικό δικαίωμα και αλληλεπίδραση με την υπόλοιπη κοινωνία και οι υποθέσεις της Ηριάννας και του Θεοφίλου, αποτελούν τα κομμάτια ενός παζλ καταστολής που έρχεται να εγκαθιδρυθεί σαν φυσική κατάσταση. Το ταξικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα πρέπει να σηκώσει το γάντι και να μπλοκάρει τις κρατικές μεθοδεύσεις κάθε προσπάθειας κοινωνικού αποκλεισμού.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε συμμετέχει στην πανελλαδική μέρα δράσης υπέρ της απελευθέρωσης του Τάσου Θεοφίλου στις 24 Ιουνίου ενόψει του εφετείου για την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης:
Αθήνα, 12 στο Μοναστηράκι
Πάτρα, 11 στις σκάλες της Αγίου Νικολάου
Κομοτηνή,18:00 στην Παλιά Νομική
-ΑΜΕΣΗ ΑΘΩΩΣΗ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΡΙΑΝΝΑΣ Β.Λ.
-ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
-ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
