Ανακοίνωση της Κλαδικής Ένωσης Εργαζόμενων στα ΜΜΕ της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε για την παρωδία απεργίας στα ΜΜΕ μια μέρα πριν την πανεργατική απεργία της 17ης Μάη.
Η πανεργατική απεργία της 17ης Μαΐου ενδέχεται να είναι μια αξιοπρεπής στιγμή για το εργατικό κίνημα με βάση τα δείγματα κινητικότητας που υπάρχουν. Πολλές εργατικές οργανώσεις προετοιμάζουν την απεργία για την συγκεκριμένη μέρα και σε όλους τους κλάδους γίνεται προσπάθεια να υπάρξει όσο το δυνατόν μαζικότερη συμμετοχή. Σε όλους τους κλάδους; Όχι! Ένας κλάδος που πιστεύει πως είναι κάτι διαφορετικό από όλους τους υπόλοιπους δεν μπαίνει στην διαδικασία να ασχοληθεί με την απεργία της αξιολύπητης εργατικής τάξης διότι άλλωστε δεν είναι ίσα και όμοια με αυτή.
Ο λόγος για τον κλάδο των ΜΜΕ που πιστός στις αξίες της διάσπασης και της αποκοπής από οτιδήποτε θυμίζει ταξική κίνηση -διότι άλλωστε αυτά τα ξεπερασμένα περί ταξικής πάλης δεν αφορούν το ανώτερο κοινωνικό στρώμα των ΜΜΕ- κάνει «απεργία» μια μέρα πριν την κανονική απεργία. Φυσικά, αυτό δεν είναι κάτι πρωτότυπο για αυτές τις δυσφημήσεις της ίδιας της έννοιας του συνδικαλισμού που επιμένουν να αυτοαποκαλούνται σωματεία. Αποτελεί πάγια τακτική τους τα τελευταία πέντε χρόνια να προστατεύουν τους εργαζόμενους του κλάδου από την συμμετοχή στις πανεργατικές απεργίες μη τυχόν και έρθουν σε επαφή με την εργατική πλέμπα και κολλήσουν καμιά ασθένια.
Η επίσημη αιτιολόγηση που δίνει η ΕΣΗΕΑ (η πρωτοπόρος δηλαδή αυτής της λογικής…) είναι πως οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ πρέπει να δουλεύουν την ημέρα της πανεργατικής απεργίας προκειμένου να την καλύπτουν. Εξήγηση που μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει αφού οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ θα μπορούσαν να απεργούν κανονικά μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους της χώρας και να καλύπτουν ειδησεογραφικά μόνο την απεργία προωθώντας και δημοσιοποιώντας έτσι τα περιεχόμενά της. Στην πραγματικότητα, το μοναδικό που καταφέρνει αυτή η πάγια τακτική των επίσημων σωματείων του κλάδου είναι να ενισχύει το αντι-συνδικαλιστικό κλίμα και την λογική συντεχνείας που επικρατεί σε μεγάλο κομμάτι των εργασιακών χώρων των ΜΜΕ.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η απουσία μιας πραγματικής συνδικαλιστικής δομής στον κλάδο των ΜΜΕ κάνει εκκωφαντικό κρότο. Την στιγμή που οι εργαζόμενοι του Πήγασου δίνουν αγώνα για το εργασιακό τους μέλλον, που οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ και εκείνοι του Mega συνεχίζουν να ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας, είναι χαρακτηριστική η έλλειψη ενός αληθινού συνδικάτου που αφενός θα ενοποιήσει τους επιμέρους αγώνες στα μαγαζιά και αφετέρου θα προσδώσει επιθετικότητα στις διεκδικήσεις. Αν και υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για συνδικαλιστικές ενοποιήσεις στον χώρο των ΜΜΕ η πραγματικότητα κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, δείγμα της έλλειψης όχι μόνο της πρόθεσης αλλά και της δυνατότητας των υπάρχοντων σωματείων του κλάδου να ανταποκριθούν στις αναγκαιότητες των καιρών.
Τα προαναφερθέντα παραδείγματα είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου καθώς η καταστροφική επιρροή του γραφειοκρατικού και απροκάλυπτα εργοδοτικού συνδικαλισμού στα ΜΜΕ φαίνεται κάθε μέρα και σε μικρότερα παραδείγματα: στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» ανακλήθηκε η απεργία που είχε προαναγγελθεί για την Δευτέρα (15/5) μόλις η εργοδοσία απλά υποσχέθηκε (!) πως θα δώσει μερικά ψίχουλα από τα χρωστούμενα στους εργαζόμενους. Σε μια σειρά από μαγαζιά γίνονται κάθε μέρα απολύσεις χωρίς να κουνιέται φύλλο, πολλές φορές χωρίς καν να το μαθαίνει κανείς ενώ σε μια σειρά από εργασιακούς χώρους η ΕΣΗΕΑ δεν έχει προνοήσει καν ώστε να εκλεχθεί συνδικαλιστικός εκπρόσωπος. Την ίδια στιγμή τα ιντερνετικά μαγαζιά σπάνε την απεργία κανονικά και με τον νόμο: ποιος άλλωστε θα απεργήσει σε εργασιακούς χώρους χωρίς την παραμικρή συνδικαλιστική κάλυψη όπου οι ευθείες απειλές από τους εργοδότες περί απολύσεων ακούγονται καθημερινά πιο συχνά και από καλημέρες;
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η ανυπαρξία της ΕΣΗΕΑ είναι μια πολύ καλή αφορμή για την νομιμοποίηση της απεργοσπασίας μέσα από την απονομιμοποίηση του συνδικαλισμού στα ΜΜΕ από εργοδοτική σκοπιά. Το ποίημα που προωθείται από τα εργοδοτικά τσιράκια κάθε μαγαζιού είναι γνωστό και χιλιοακουσμένο: «η ΕΣΗΕΑ είναι ξεπουλημένη, σιγά μην απεργήσουμε μαζί της». Όσο παρωδίες και αν είναι οι απεργίες στα ΜΜΕ, οι παραπάνω απεργοσπαστικές λογικές απλά εδραιώνουν τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης για τους εργαζόμενους του κλάδου και γι’ αυτό τον λόγο η συμμετοχή στην απεργία είναι μια αναγκαιότητα. Kανένα εργοδοτικό σωματείο δεν μπορεί να σχετικοποιήσει την μέθοδο της απεργοσπασίας, αντίθετα η απεργοσπασία είναι πάντα ενισχυτική των απολύσεων και του κλίματος τρομοκρατίας μέσα στους εργασιακούς χώρους και ποτέ αντιθετική με αυτή τη συνθήκη. Στις απολύσεις και στο κλίμα τρομοκρατίας αντιτίθεται, έστω και περιστασιακά, μόνο η συμμετοχή στην απεργία – ναι, όσο παράδοξο και αν μοιάζει, ακόμα και όταν μιλάμε για απεργία της ΕΣΗΕΑ!
Η Κλαδική Ένωση Εργαζόμενων στα ΜΜΕ της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε δηλώνει πως δεν είναι διατεθειμένη να χαραμίσει ούτε ένα νανοδευτερόλεπτο για να αναστήσει την ΕΣΗΕΑ και καλεί όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες του κλάδου σε διάλογο με στόχο την αληθινή οργάνωση των συμφερόντων μας και τον απεγκλωβισμό από τις υπάρχουσες, προβληματικές δομές. Για την συγκρότηση ενός νέου σωματείου που θα αποτελεί πραγματικό αντίπαλο δέος για τα αφεντικά και μέσω του οποίου οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, σε οργανική και ουσιαστική σύνδεση με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα και του αγώνες του, θα διεκδικήσουν όλα όσα πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα για όλο τον κόσμο της Εργασίας.
-ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΝ ΕΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΜΜΕ
-ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΤΥΠΟΥ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ
-ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΙ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
