Στo πλαίσιο της συνολικής επίθεσης που δέχεται ο κόσμος της Εργασίας από το Κράτος και το Κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι στον κλάδο του εμπορίου έχουν βρεθεί ουκ ολίγες φορές στο στόχαστρο αντεργατικών μεταρρυθμίσεων και φαεινών εργοδοτικών ευρημάτων. Στην ενταντικοποίηση και την επέκταση του ωραρίου με εργάσιμες Κυριακές και «λευκές νύχτες» δημάρχων και εργοδοτών, έρχεται να προστεθεί άλλος ένα αντίστοιχο μέτρο: ο θεσμός του «Black Friday», που έκανε ντεμπούτο στα μέρη μας την Παρασκευή (25/11).
Το «έθιμο» σύμφωνα με το οποίο, τα μαγαζιά «χαρίζουν καταναλωτικές ευκαιρίες» για μερικές ώρες προκείμενου τεχνητά να αυξήσουν την ζήτηση, ήρθε στην εν ελλάδι εμπορική ζωή μας από την (γνωστή για τις άθλιες συνθήκες εργασίας) αλυσίδα καταστημάτων Public. Ακολούθησαν το Πλαίσιο, πρωτοπόρο και αυτό στις απολύσεις – ακόμα και όσων εργαζομένων δεν χαμογελούσαν αρκετά – και η αλυσίδα Media Markt, ενώ την ευκαιρία μυρίστηκαν και πολλές άλλες επιχειρήσεις στο εμπόριο και τον επισιτισμό. Η ιδέα να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη, ξεπουλώντας το συσσωρευμένο στοκ προϊόντων τους, εις βάρος ανθρώπων που δουλεύουν σε συνθήκες σκλαβιάς με ελαστικά κι εξαντλητικά ωράρια, με απλήρωτες ή κακοπληρωμένες ώρες δουλειάς, εν μέσω απολύσεων, εκβιασμών και εργοδοτικής τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας, ακούγεται όντως δελεαστική.
Προφανώς τα διαδεδομένα περιστατικά κοινωνικού κανιβαλισμού με καταναλωτές να ποδοπατιούνται ή και να πιάνονται στα χέρια για τα περιορισμένα εμπορεύματα, είναι για τα αφεντικά μια υγιής και κυρίως προσοδοφόρα κουλτούρα, που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προωθήσουν, έστω και αστειευόμενοι, συμβουλεύοντας τους καταναλωτές να πάρουν μαζί τους και γάντια του μποξ. Φυσικά από αυτή την παράλογη επιδρομή δεν γλιτώνουν και οι ίδιοι εργαζόμενοι που σπρώχνονται και ποδοπατιούνται προκειμένου με κάθε τρόπο να αποκτηθεί το πολυπόθητο προϊόν από τον πελάτη.
Ας αναρωτηθούμε γιατί χρειάζεται άραγε να στηθεί όλη αυτή η εξευτελιστική φιέστα με τους πελάτες σε ουρές έξω από τα μαγαζιά, που ντοπαρισμένοι από την προσδοκία της απόκτησης της πολυδιαφημισμένης «φοβερής προσφοράς», να ορμάνε σαν ακρίδες στα προϊόντα παρασύροντας στο διάβα τους τα πάντα; Γιατί οι προσφερόμενες χαμηλές τιμές στα εμπορεύματα πρέπει να γίνουν σε συνθήκες ζούγκλας; Προφανώς γιατί το κόλπο είναι δοκιμασμένο και έχει πετύχει τον σκοπό του. Με την πίεση του χρόνου, που σκόπιμα είναι λίγος και την απειλή πως θα χαθεί η «ευκαιρία», ο πελάτης τρέχει να προλάβει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ας σκεφτούμε ότι με το τέλος της «Μαύρης Παρασκευής» των προσφορών τίποτα δεν έχει αλλάξει στην καθημερινότητα και τις ανάγκες μας, τίποτα δεν έχει αλλάξει στις συνθήκες της ζωής μας που η καπιταλιστική αγριότητα των πετσοκομμένων μισθών, της επισφάλειας, της ανεργίας, των εξευτελιστικών συνθηκών δουλειάς μας έχει ορίσει ως κανονικότητα. Έχει προστεθεί μόνο μια μέρα κανιβαλισμού για λίγα ευρώ κέρδος του πελάτη και πάμπολλα κέρδη των αφεντικών.
Η επίθεση του Κεφαλαίου, σε αγαστή συνεργασία με την εκάστοτε κυβέρνηση, έχει αποδείξει ότι ο σεβασμός στα εργασιακά δικαιώματα και η αξιοπρέπεια όλων όσων παράγουν τον πλούτο, για να μπορούν να υπάρχουν, πρέπει να κερδίζονται κάθε μέρα της εβδομάδας.
– Να μην επιτρέψουμε στην αποβλάκωση του καταναλωτισμού και στη θηριωδία να βρει πρόσφορο έδαφος.
– Να κόψουμε την όρεξη του Κεφαλαίου για ασύδοτες εργασιακές σχέσεις.
– Να οργανώσουμε την τάξη μας για την αντεπίθεση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
– Να μετατρέψουμε τις «Μαύρες Παρασκευές» των καταναλωτών σε μαύρες μέρες των αφεντικών.
