Το νεράκι των (ιδιωτικών) μονοπωλίων
Μέσα στον κουρνιαχτό των σκανδάλων και της εξαφάνισης εκατομμυρίων ευρώ εν μέσω των εκλογοαπολογιστικών αναλύσεων, προωθείται και η ιδιωτικοποίηση της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ). Η κεντρική πολιτική ατζέντα, η οποία προσαρμόζεται στην επικαιρότητα, δεν είναι ικανή να αλλάξει την κεντρική πολιτική διαδικασία που είναι ο στυλοβάτης του συστήματος, δηλαδή τον νεοφιλελευθερισμό. Το σχέδιο που έχει εκπονηθεί, πατάει σταθερά στα πόδια του ακόμα, και δείχνει το πιο δύσκολο να χτυπηθεί δεν είναι άλλο από την επιπλέον καθετοποίηση των ταξικών διαχωρισμών, η οποία περνάει μέσα από τα αντεργατικά μέτρα. Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ αποτελεί το τελευταίο τρανό παράδειγμα του απρόσκοπτου καλπασμού του νεοφιλελεύθερου μοντέλου.
Το σχέδιο γνωστό και χιλιοπαιγμένο. Προπαγανδιστικός πόλεμος από κυβέρνηση, αντιπολίτευση και Ε.Ε. περί «εθνικής ανάπτυξης» και «ζημιογόνων επιχειρήσεων» ο οποίος στοχεύει στην μετατροπή του αγαθού που παρέχουν οι δημόσιες υπηρεσίες σε προϊόν που θα μοσχοπουλάνε οι πολυεθνικές. Και το τελευταίο προπύργιο της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, του «κοινωνικού Κράτους» οι δημόσιοι οργανισμοί που περατώνουν την παροχή αγαθών με μη κερδοσκοπική λογική καταρρέει. Στρατηγικός στόχος η ιδιωτικοποίηση. Τακτική η μετοχοποίηση της εταιρείας. Όπως έγινε και στη ΔΕΗ και σε όλους τους υπόλοιπους οργανισμούς. Και πάλι οι εργαζόμενοι αντέδρασαν δυναμικά με απεργίες. Όμως αυτό πλέον δεν αρκεί. Χρειάζεται την αλληλεγγύη των συνδικαλιστικών, πολιτικών και κοινωνικών συνιστωσών οι οποίες αντιλαμβάνονται την ταξική σύγκρουση με το Κράτος και το Κεφάλαιο και χτίζουν το μέτωπο μέσα στο εργατικό κίνημα του πόλου ενάντια στην κρατικοδίαιτη ΓΣΕΕ και το κομματικό όργανο του ΠΑΜΕ.
Αναντικατάστατη διαδικασία σήμερα προβάλλει ακόμα επιτακτικότερα από ποτέ η αλληλεγγύη της εργατικής τάξης σε συνεργασία με την κοινωνία που αντιστέκεται. Στη Θεσσαλονίκη η προσπάθεια στρέφεται γύρω από την σύνδεση των εργαζομένων της ΕΥΑΘ με επιτροπές κατοίκων που αντιστέκονται και πιέζουν κοινωνικά για την μη ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης.
Πιο συγκεκριμένα η κατάσταση έχει ως εξής: Όπως και άλλες δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας ( ΔΕΗ – ΟΤΕ – ΟΣΕ – ΕΛΤΑ – λιμάνια), ξεπουλιέται σε μια πολυεθνική ένα αγαθό βασικής ανάγκης, το νερό. Η πολυεθνική SUEZ, η 79η μεγαλύτερη περιουσιακά επιχείρηση στον κόσμο και 2η μεγαλύτερη επιχείρηση σε τομείς ενέργειας και υδροδότησης παγκοσμίως, αποκτά την ΕΥΑΘ για 50.000.000 € τη στιγμή που η αξία των υποδομών και μόνο της ΕΥΑΘ είναι πολύ μεγαλύτερη!
Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι οπουδήποτε στον κόσμο μια πολυεθνική ανέλαβε ένα μονοπώλιο:
-ακρίβυναν οι λογαριασμοί και τα τιμολόγια
-υποβαθμίστηκε η υποδομή, διότι η συντήρηση κοστίζει
-οι υπηρεσίες λειτουργούν με εργολαβίες, με ελαστικές σχέσεις εργασίας και εχθρικά απέναντι στον συνδικαλισμό
Μια διεφθαρμένη κλίκα κρατικοδίαιτων διευθυντών και πολιτικών χαρίζει τον κοινωνικό πλούτο στο Κεφάλαιο. Αυτές οι διαδικασίες αποκαλύπτεται παγκοσμίως ότι συνοδεύονται από δωροδοκίες και σκάνδαλα.. Οι πολυεθνικές εταιρίες ελέγχουν όλο και περισσότερο τις ζωές μας.
Αγοράζουν από το Κράτος και πουλάνε πανάκριβα στην κοινωνία στοιχειώδη αγαθά: το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, τις συγκοινωνίες, τα ταχυδρομεία, το φυσικό αέριο.
Αυτή είναι η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση Κράτους και Κεφαλαίου. Αυτή είναι η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και η συνέπειές της για την κοινωνία.
Η απάντηση από μέρους των εργαζομένων οφείλει να είναι ο ακηδεμόνευτος ταξικός αγώνας σε στρατηγική κοινού μετώπου ρήξης και ανατροπής των εργαζομένων και της κοινωνίας. Η κοινωνία του μόχθου και της αντίστασης να βάλει προμετωπίδα διεκδικήσεων την μη ιδιωτικοποίηση των δημόσιων οργανισμών κοινής ωφέλειας, αντιθέτως να πιέσει για δωρεάν παροχή του σε όλους σαν ένα κομμάτι των χρωστούμενων από το Κεφάλαιο στους εργάτες, στην κατεύθυνση της ολικής επανάκτησης του κοινωνικού πλούτου.
Άρης ΤΣΙΟΥΜΑΣ
https://rocinante.gr/to-neraki-ton-idiotikon-monopolion/ΕργατικάΦύλλο 1
