Θα το λέμε με όσους περισσότερους τρόπους μπορούμε. Η Σοφία Μπεκατώρου αποφάσισε να μιλήσει όταν ήταν έτοιμη. Αναρωτιόμαστε: Ποιός άλλος εξωτερικός παράγοντας, πέρα από το ίδιο το άτομο, γνωρίζει καλύτερα τα ίδια του τα συναισθήματα, τις δυνάμεις και τα όρια του, ώστε να έχει λόγο για τον χρόνο και τον τρόπο που θα τα εκφράσει; Ποιός άλλος εξωτερικός παράγοντας, πέρα από το ίδιο το θύμα κακοποίησης, μπορεί να καθορίσει πότε είναι έτοιμο και πότε όχι, να σπάσει την σιωπή του και να διασχίσει τον δρόμο της δικαίωσης, αυτόν τον σκοτεινό δρόμο γεμάτο από φαντάσματα; Η απάντηση είναι κανένας.
Η κριτική που ασκείται στην Σοφία Μπεκατώρου, αλλά και κάθε Σοφία, για τον χρόνο και τον τρόπο που επέλεξε να μιλήσει είναι ηλίου φαεινότερο πως αντλείται από τον σεξισμό. Είναι εκείνο το μικρόβιο του μισογυνισμού που κυριαρχεί στις σκέψεις της κοινωνίας και τις αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα: την κακοποίηση και τις συνέπειες στην ψυχική υγεία του θύματος. Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος που ένα σύνολο ανθρώπων, από την πρώτη στιγμή της δημοσιοποίησης, αμφισβητεί εμμονικά και σχεδόν αντανακλαστικά μία καταγγελία σεξουαλικής βίας επειδή σύμφωνα με τις δικές του πεποιθήσεις «άργησε» να πάρει την απόφαση.
Είναι άραγε τόσο σπάνιο ένας άνδρας να ασκεί σεξιστική βία σε μιά γυναίκα; Είναι άραγε τόσο σπάνια φαινόμενα η στοχοποίηση, η ενοχοποίηση, οι χαρακτηρισμοί «τρελή», «υπερβολική», «υστερικιά», «υπερευαίσθητη» που αντιστρέφουν την ευθύνη στην γυναίκα πείθοντας την τελικά πως το προκάλεσε εκείνη στην εαυτή της; Συναντάμε άραγε τόσο σπάνια την αδιαφορία, τη συνενοχή και το σεξισμό του κράτους, της αστικής δικαιοσύνης, της αστυνομίας, που αποθαρρύνουν τις γυναίκες να μιλήσουν γιατί δεν υφίστανται οι συνθήκες που θα οδηγήσουν στην δικαίωση ή αν οδηγήσουν θα είναι μία επώδυνη και τραυματική νέα εμπειρία; Είναι άραγε τόσο εύκολο για έναν κακοποιημένο άνθρωπο, ο οποίος έχει γονατίσει, έχει βιώσει ανημπόρια, με σχεδόν μηδενικό υποστηρικτικό περιβάλλον, να μιλήσει κατευθείαν μετά την κακοποίηση;
Δεν υπάρχει Θεός να δώσει δύναμη στον κακοποιημένο άνθρωπο. Δεν υπάρχουν ήρωες και ηρωίδες που δεν αναζητούν την υποστήριξη του κοινωνικού περιβάλλοντος, που δεν επηρεάζονται από την τοξικότητα του μίσους, που δεν τους παίρνει χρόνο να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους. Και ούτε επιδιώκουμε την ύπαρξη τους. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι και οι άνθρωποι συντελούν τις κοινωνίες. Μόνο εφόσον, το κοινωνικό περιβάλλον είναι γόνιμο, το θύμα μπορεί να αισθανθεί έτοιμο να μιλήσει και μόνο εφόσον βελτιώνουμε, σε κάθε στιγμή και σε κάθε μας βήμα τις κοινωνικές συνθήκες που το ενοχοποιούν και αθωώνουν τον κακοποιητή, τότε το θύμα θα μπορέσει να βρει τη δικαίωση. Μόνο εφόσον, εναντιονόμαστε στην κουλτούρα του βιασμού, την κουλτούρα του σεξισμού, του μίσους, της απανθρωπιάς, της εξουσίας, τότε και μόνο τότε θα σπάνε την σιωπή τους όλο και περισσότερες γυναίκες, χωρίς να κουβαλούν τον πόνο για τόσο πολύ καιρό.
Είμαστε στο πλευρό κάθε Σοφίας, που παίρνει την δύσκολη απόφαση να σπάσει τη σιωπή της, όποτε και με όποιον τρόπο επιλέγει να το κάνει. Καταγγέλλουμε την αισχρή ανακοίνωση της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας όπου αναφέρεται ο βιασμός της Σοφίας απλά ως ένα «δυσάρεστο περιστατικό» και της ζητάει να «γίνει συγκεκριμένη». Καθώς και τις ντροπιαστικές δηλώσεις του προέδρου της ΕΙΟ, Αντώνη Δημητρακόπουλου, στις οποίες αναφέρει πως έγινε 24 χρόνια πριν οπότε «δεν ξέρουμε αν συνέβη, αν θέλουμε να είμαστε τελείως αντικειμενικοί»
Εμείς Σοφία σε πιστεύουμε!
