Ανακοίνωση της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε για την κατάσταση στην Ειδομένη
Στα σύνορα Ελλάδας-Μακεδονίας, στην Ειδομένη, διαδραματίζεται μια ιδιότυπη κατάσταση ομηρίας, αποκαλύπτοντας τόσο την υποκρισία και αναλγησία των «δυτικών ανοιχτών κοινωνιών και δημοκρατιών», όσο και το ρόλο της «πρώτης φοράς αριστερά» κυβέρνησης, που έχει επιλέξει να κινείται εντός του ατραπού στον οποίο οδηγήθηκε η ίδια ως απόρροια της στρατηγικής της.
Η Ε.Ε. αναγκάστηκε σε κάποια στιγμή να το «παίξει» ανοιχτή στους πρόσφυγες, σ’ ανθρώπους δηλαδή που έρχονται από τις ζώνες ανοιχτών πολέμων για τους οποίους η Ε.Ε. είναι συνυπεύθυνη, ιδίως όταν οι άνθρωποι αυτοί κατάφεραν να περάσουν με μαζικές πορείες τα διάφορα βαλκανικά σύνορα και να φτάσουν προς τη βόρεια Ευρώπη. Τώρα όμως σφίγγει πάλι τα λουριά. Ιδίως μετά τα αιματηρά γεγονότα του Παρισιού, οπότε και έκλεισαν τα σύνορα και επικράτησε καθεστώς έκτασης ανάγκης και απόλυτης στρατικοποίησης της καθημερινής ζωής.
Από την αρχή όμως, όση «ανεκτικότητα» κι αν υποτίθεται ότι έδειξε, ποτέ δεν αμφισβήτησε τα λεγόμενα ευρωπαϊκά σύνορα, την ενίσχυση του ρόλου της FRONTEX, τους φράχτες στον Έβρο και στα λεγόμενα εσωτερικά ευρωπαϊκά σύνορα, αλλά κυρίως επικέντρωσε στο διαχωρισμό μεταξύ οικονομικών μεταναστών και προσφύγων πολέμου, αποδίδοντας συγκεκριμένα εθνικά χαρακτηριστικά σε κάθε κατηγορία. Σύριοι, Ιρακινοί κι αργότερα κι οι Αφγανοί ως πρόσφυγες κι όλοι οι υπόλοιποι ως παράνομοι μετανάστες, για τους οποίους δεν ισχύουν τα ίδια νομικά δικαιώματα, αλλά η γνωστή παρανομοποίηση, καταστολή, απέλαση.
Η ελληνική κυβέρνηση ακολούθησε κατά γράμμα την ευρωπαϊκή πολιτική, γκρινιάζοντας μόνο για την απροθυμία ορισμένων κρατών να δεχτούν κάποιο ποσοστό των προσφύγων ή την Ε.Ε. για έλλειψη βοήθειας ή για την πίεση που ασκούσε για κοινή φύλαξη των συνόρων με την Τουρκία, μιας και το τελευταίο άπτεται του στρατηγικού αστικού συμφέροντος που λέγεται αλλιώς κι εθνικό. Κατά τα άλλα ο φράχτης-ντροπή στον Έβρο δεν αμφισβητήθηκε ποτέ από την τωρινή κυβέρνηση, ενώ η καταγραφή των ανθρώπων, τα «hot spot», οι Αμυγδαλέζες υιοθετήθηκαν και παραμένουν ως μηχανισμοί διαχείρισης (γραφειοκρατικής και κατασταλτικής) των ανθρώπινων ροών προς την Ευρώπη.
Τώρα, ακολουθώντας και την πολιτική διαχωρισμού, που τόσο η Ε.Ε. εφαρμόζει, όσο κι οι βαλκανικές χώρες, όπως η Μακεδονία, καταστέλλει το κίνημα των Ιρανών προσφύγων, οι οποίοι έχουν αποκλείσει τις σιδηροδρομικές γραμμές, με αποτέλεσμα το εμπόδισμα της μεταφοράς των εμπορευμάτων προς το εσωτερικό. Δυστυχώς η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» είχε ως αποτέλεσμα και κάποιες μικροσυγκρούσεις μεταξύ προσφύγων, που τους αναγνωρίζουν ως τέτοιους και των υπόλοιπων, που δεν άφηναν κανέναν, ούτε τους πρώτους, να περάσει τα σύνορα.
Έτσι οι πρόσφυγες και μετανάστες που γλίτωσαν από τους πνιγμούς, τους συνοριοφύλακες και την FRONTEX στο Αιγαίο, αφού βίωσαν την εγκατάλειψη ή την ελλιπή στήριξη από το ελληνικό κράτος στην Αθήνα, έρχονται τώρα αντιμέτωποι με το επόμενο εμπόδιο που θέτει η Ευρώπη-φρούριο στο ταξίδι τους. Την καταστολή, τον εγκλωβισμό και το στοίβαγμά τους σε μια υπαίθρια «αίθουσα» αναμονής χωρίς επαρκείς υποδομές και σίγουρα εντελώς ακατάλληλη για να ζει κανείς. Ακόμη χειρότερα, το ελληνικό κράτος, έχει επιστρατεύσει τις δυνάμεις καταστολής για να «χώσουν» με το ζόρι όποιον περισσεύει από τα κριτήρια του «πρόσφυγα-θύματος» και αποτελεί έναν περιττό μετανάστη σε πούλμαν για την Αθήνα.
Με φόντο, λοιπόν τα κλειστά σύνορα και τους φράκτες που υψώνουν τα ευρωπαϊκά κράτη, οι βαλκανικές χώρες κι η Ελλάδα μέσα σ’ αυτές, ο θάνατος ενός 22χρονου Μαροκινού, που ήρθε σε επαφή με ηλεκτροφόρο καλώδιο υψηλής τάσης στην προσπάθειά του να γαντζωθεί σε ένα βαγόνι που θα τον έστελνε μακριά από την ομηρία του στην Ειδομένη, μόνο ως ατύχημα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πολιτική επιλογή στοιβάγματος ανθρώπινων ζωών σε συνθήκες που δεν διασφαλίζεται η ακεραιότητα τους, η απειλή απέλασής τους πίσω στην κόλαση απ’ την οποία έφυγαν, είναι από μόνα τους μια δολοφονική πρακτική.
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που παλεύουν με κάθε μέσο να ξεφύγουν από την αποθήκη ψυχών της Ειδομένης, έχουν κάθε λόγο να εξεγείρονται και να διαλύουν τους φράκτες που τους κρατάνε αιχμάλωτους. Μαζί τους κι οι προλετάριοι των ευρωπαϊκών και βαλκανικών χωρών, έχουμε κάθε λόγο και συμφέρον να εξεγειρόμαστε μαζί τους ενάντια στο κεφάλαιο, τα κράτη με τα σύνορα και τις αστυνομίες τους, τους πολέμους που ανάβουν γύρω μας, που είχαν ή πρόκειται να «κάψουν» κι εμάς.
ΑΜΕΣΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΙΔΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ
ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΩΡΑ ΤΟΥ ΦΡΑΧΤΗ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ / ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΠΝΙΓΜΟΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΚΑΜΙΑ ΑΠΕΛΑΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΜΕΤΑΞΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΛΑΜΟΦΟΒΙΑ
ΚΗΡΥΞΗ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΩΣ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ FRONTEX ΚΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
