Στην Μαδρίτη βαδίζει η τάξη μας και στον ρυθμό των βημάτων της κτυπά η καρδιά μας…
Ένας αγώνας που έχει συγκλονίσει όλο τον ευρωπαϊκό κόσμο λαμβάνει χώρα τις τελευταίες εβδομάδες στην Ισπανία. Ένας αγώνας που έρχεται να θυμίσει με τον πιο εμφατικό τρόπο πως η συλλογική δύναμη των εργαζομένων αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα όπλα του ταξικού πολέμου και δύσκολα μπορεί κανείς να τα βάλει μαζί της. Ο αγώνας των απεργών ανθρακωρύχων δεν θα μπορούσε παρά να εμπνέει με την διάρκεια και την αποφασιστικότητά του, δεν θα μπορούσε παρά να γεμίζει ελπίδα και πίστη όλους τους εκμεταλλευόμενους αυτού του κόσμου, δεν θα μπορούσε παρά να προκαλεί θαυμασμό και σεβασμό.
Οι κινητοποιήσεις των Ισπανών ανθρακωρύχων ξεκίνησαν μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης Ραχόι για περικοπές στους μισθούς τους σε πάνω από σαράντα ορυχεία και τα σχέδια για κλείσιμο πολλών από αυτά. Μπροστά στο ενδεχόμενο της αρχικής συρρίκνωσης και της σταδιακής εξαφάνισης του επαγγέλματός τους, οι ανθρακωρύχοι απάντησαν με μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις, αποκλεισμούς αυτοκινητόδρομων σε πολλά σημεία της Ισπανίας και ευθεία σύγκρουση με την αστυνομία, που επιστρατεύτηκε με πολύ άγριους όρους από την κυβέρνηση για να καταστείλει τον αγώνα.
Η μεγαλειώδης διαδήλωση της 11ης Ιουλίου στην Μαδρίτη αποτελεί το μέχρι στιγμής αποκορύφωμα αλλά σίγουρα όχι και το τέλος του αγώνα. Η λεγόμενη «Μαύρη Πορεία» των απεργών, ένα κομμάτι της οποίας ξεκίνησε από την βορειοανατολική Ισπανία και ένα άλλο από την βορειοδυτική για να ενωθούν πριν την Μαδρίτη, διέσχισε περίπου 400 χιλιόμετρα και μετά από 20 μέρες έφτασε στη ισπανική πρωτεύουσα για να γνωρίσει αποθεωτικής υποδοχής από τους αγωνιστές που την περίμεναν.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε χαιρετίζει τον δίκαιο αγώνα των Ισπανών ανθρακωρύχων και δηλώνει την πλήρη αλληλεγγύη της απέναντί τους. Ανάμεσα στο σκύψιμο του κεφαλιού και την μάχη για αξιοπρέπεια οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι δεν δυσκολεύτηκαν να διαλέξουν. Ενώ η δομική, καπιταλιστική κρίση βαθαίνει και η επίθεση του Κεφαλαίου στην Εργασία γίνεται όλο και πιο σκληρή, το δίλλημα αυτό θα συνεχίζει να επανέρχεται για όλους μας όλο και πιο επίμονα. Είναι η ώρα που η εργατική οργάνωση και η ταξική αντεπίθεση επιβάλλονται σαν βασικές αναγκαιότητες για την τάξη μας, για εμάς. Οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι δείχνουν τον δρόμο. Χρέος μας είναι να τον περπατήσουμε.
https://rocinante.gr/stin-madriti-vadizi-i-taxi-mas-ke-ston-rithmo-ton-vimaton-tis-ktipa-i-kardia-mas-2/Κείμενα αποφάσεων Ροσινάντε