Κείμενο που μοιράστηκε κατά την παρέμβαση της Κλαδικής Εκπαίδευσης Ροσινάντε στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε για το θέμα των φοιτητικών πρακτικών.
Στα πλαίσια της εκπαίδευσης δια μέσου της πράξης, είναι αρκετά διαδεδομένη στο ελληνικό
πανεπιστήμιο μια συνεργασία με επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν φοιτητές προκειμένου να
αποκτήσουν μια επαφή με το γνωστικό τους αντικείμενο, δίνοντάς τους ένα μισθό που καλύπτει τις ανάγκες
του εργαζόμενου φοιτητή. Ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό? Όντως, δεν είναι.
Ειδικά σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης σαν και αυτή που διανύουμε, η εργοδοσία δεν κάνει
χάρες σε κανέναν. Έτσι λοιπόν, για να γίνει το πακέτο πιο ελκυστικό στους εργοδότες, μεγάλο μέρος του
κόστους εργασίας των ασκούμενων φοιτητών αναλαμβάνεται απ’ το αντίστοιχο ανώτατο ή τεχνολογικό
ίδρυμα ή από άλλο κρατικό οργανισμό (βλ. ΟΑΕΔ). Κατόπιν, ο φοιτητής γίνεται κανονικός εργαζόμενος που
βγάζει κανονική δουλειά για την επιχείρηση, αλλά αμείβεται με χαμηλότερο ημερομίσθιο από τους
υπόλοιπους, με την κάλυψη του νόμου.
Στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών αυτή η αρχή διευκόλυνσης των εργοδοτών αναβαθμίζεται
σε σημείο εξαθλίωσης για τους απασχολούμενους φοιτητές. Με χρήση του προγράμματος ΕΣΠΑ του
υπουργείου Παιδείας, το πανεπιστήμιο απαλλάσσει εξ ολοκλήρου τις επιχειρήσεις από την υποχρέωση
καταβολής μισθού, παρέχοντάς τους, έτσι, δωρεάν εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.
Οι φοιτητές, δε, υποχρεώνονται να εργάζονται χωρίς ένσημα και χωρίς κανένα πλαίσιο που να
εγγυάται κατώτατη αμοιβή ή κάποιο άλλο από τα συνήθη εργασιακά δικαιώματα. Ως αποτέλεσμα, στο
Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας οι φοιτητές για εργασία τεσσάρων 8ωρων την εβδομάδα
αμείβονται με 120 ευρώ το μήνα, δηλαδή με λιγότερο από ένα ευρώ την ώρα!
Η υποβοήθηση και η νομική κάλυψη από κρατικούς οργανισμούς μιας τέτοιας εξόφθαλμης
υπερεκμετάλλευσης της εργασίας των φοιτητών καταδεικνύουν το βρώμικο ρόλο του Κράτους όταν
πρόκειται για τα συμφέροντα του Κεφαλαίου. Άλλωστε, ο πρόσφατος νόμος που ορίζει κατά 20% μικρότερη
την αμοιβή για τους νέους 18-25 καθιστά εμφανές πως το Κράτος επιλέγει να ανοίξει μέτωπο με το νέο
κομμάτι της εργατικής τάξης.
Όμως οι νέοι εργαζόμενοι δεν είναι οι μόνοι που πλήττονται από αυτό. Οι εξευτελιστικές αμοιβές
της νεολαίας αποτελούν μοχλό πίεσης για όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους να αποδέχονται όλο και
χαμηλότερα μεροκάματα με ολοένα χειρότερους όρους εργασίας, υπό το φόβο οι εργοδότες να στραφούν
στο φθηνότερο και με λιγότερα δικαιώματα εργατικό δυναμικό. Έτσι, αυτό που εφαρμόζεται πειραματικά
στους νέους τώρα, στο τέλος πρόκειται να επιβληθεί στο σύνολο του κόσμου της Εργασίας.
Να μην δείξουμε καμία ανοχή στην εργοδοσία ή κρατικό συνεργάτη της. Συμμετέχουμε
και δημιουργούμε συνδικαλιστικά σχήματα ως αυριανοί εργαζόμενοι στους φοιτητικούς
συλλόγους, και σωματειακές επιτροπές στους χώρους δουλειάς με τους υπόλοιπους συναδέλφους
μας, αδιαμεσολάβητα και από τα κάτω. Ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός!
Οργανωνόμαστε στο χώρο δουλειάς και σπάμε στην πράξη την διάκριση
ανάμεσα σε «μαθητευόμενους» και «κανονικούς
Κατάργηση του εξευτελιστικού μισθού μαθητείας και εξίσωση του
με το μισθό που ορίζουν οι ανάγκες του εργαζομένου
Απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία, η συναδελφική αλληλεγγύη.
Προετοιμάζουμε από τα κάτω σε κάθε χώρο την Γενική Απεργία διαρκείας!
