Τον τελευταίο ενάμιση μήνα περίπου, ένα συνονθύλευμα αποτελούμενο από τις πιο κλισέ εθνικιστικές ατάκες των τελευταίων 25 χρόνων, έχει κάνει την εμφάνισή του στην καθημερινότητά μας και επανασυγκροτεί αργά και σταθερά τον ελληνικό φασισμό. Η επαναφορά του μακεδονικού ζητήματος στην επικαιρότητα υπήρξε η αφορμή για να βγουν από τους τάφους τους όλα τα εθνικιστικά ζόμπι που κόβουν βόλτες στην ελληνική επικράτεια, να οργανώσουν συλλαλητήρια, να κουνήσουν τις σημαιούλες της πατριδούλας τους και άλλα τέτοια γραφικά που θα ήταν απλά για γέλια αν δεν ήταν ταυτόχρονα και επικίνδυνα.
Μετά το εμετικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης στα πλαίσια του οποίου δόθηκε από τους «απλούς ανθρώπους αλλά -προς θεού- όχι φασίστες» που συμμετείχαν η τέλεια κοινωνική νομιμοποίηση για να καεί μια ολόκληρη κατάληψη, η Libertatia, ο φασιστικός εσμός επιχείρησε να μεταφερθεί και στην Αθήνα. Ωστόσο, παρά τις θριαμβολογίες ολόκληρου του εθνικιστικού μπλοκ, τα αποτελέσματα δεν ήταν αντίστοιχα. Μπορεί εκατοντάδες πούλμαν από όλη την Ελλάδα να κατέφθασαν μπας και γεμίσει το Σύνταγμα αλλά και πάλι τα ΜΜΕ έπρεπε να φουσκώσουν σε βαθμό γελοιότητας τον αριθμό των συμμετεχόντων μήπως και δικαιολογηθούν τα προαποφασισμένα πανηγύρια ενώ, σε αντίθεση με τη Θεσσαλονίκη, κάθε προσπάθεια των φασιστών για επίθεση σε κινηματικές δομές υπήρξε ένα τραγελαφικό φιάσκο.
Το αντικαπιταλιστικό κίνημα βρίσκεται μπροστά σε μια πολύ κρίσιμη μάχη. Τα αντανακλαστικά που επέδειξε υπήρξαν ανάχωμα στην άνευ όρων επέλαση του φασισμού στην κοινωνία με αφορμή το μακεδονικό ζήτημα, οι δυο θλιβερές προσπάθειες για διοργάνωση αντίστοιχου συλλαλητηρίου στην Πάτρα και οι αντίστοιχες αποτυχίες είναι ενδεικτικές. Ωστόσο αυτή η ετοιμότητα πρέπει να διατηρηθεί. Όσο το μακεδονικό ζήτημα θα μένει ανοιχτό, όσο το ελληνικό κράτος θα συνεχίζει να καταπιέζει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, να μπλοκάρει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της, να την χρησιμοποιεί ως «μπαμπούλα» προκειμένου να διατηρεί συγκροτημένο το ψεύτικο αφήγημα της «Μακεδονίας που είναι μία και είναι ελληνική», οι διεθνιστικές και αντιφασιστικές δυνάμεις της κοινωνίας οφείλουν να κινητοποιούνται, να διευρύνουν τα όρια της κοινωνικής απεύθυνσής τους, να αγωνίζονται προκειμένου η αντιεθνικιστική ρητορική να καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο χώρο στον κοινωνικό διάλογο.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε στηρίζει και συμμετέχει στη διεθνιστική διαδήλωση του Σαββάτου, 24 Φεβρουαρίου στις 12:00, στα Προπύλαια. Γιατί ενάντια στις εθνικιστικές κορώνες και το κλίμα μίσους που καλλιεργείται με αφορμή το μακεδονικό, ο κόσμος του αγώνα πρέπει να το υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία: δεν θα συμβιβαστούμε με καμία ειρήνη ανάμεσα στις τάξεις, δεν θα ανεχθούμε κανέναν πόλεμο ανάμεσα στους λαούς.