13 χρόνια συμπληρώνονται από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Από εκείνη την μελανή στιγμή της ελληνικής ιστορίας που μια παρέα εφήβων είχε βγει βόλτα στα Εξάρχεια, όταν ο ειδικός φρουρός Κορκονέας αποφάσισε πως ένας εξ αυτών δεν πρόκειται να γυρίσει σπίτι του. Στην γωνία Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, σήκωσε το υπηρεσιακό του όπλο και εν ψυχρώ δολοφόνησε τον 15χρονο Αλέξη. Η κρατική διαπόμπευση ήταν τα αμέσως επόμενα βήματα της εξουσίας. Η ενοχοποίηση των δολοφονημένων αποτελεί το κατεξοχήν εργαλείο για την προστασία της κυριαρχίας της και η οποία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ανοχή από ένα βαθιά αντιδραστικό κομμάτι της κοινωνίας.
13 χρόνια πέρασαν και η κρατική συμμορία των δολοφόνων δεν σταματά. Αδειάζει 40 σφαίρες από 7 αστυνομικούς σε άοπλους ανθρώπους σε κατοικημένη περιοχή, σκοτώνοντας εν ψυχρώ έναν εξ αυτών καθώς προσπαθούσε να διαφύγει. Τον 18χρονο ρομά Νίκο Σαμπάνη. Ο ρατσισμός και η απαξίωση της ζωής έναντι της ιδιοκτησίας ήταν αρκετά για τα καθάρματα να βγάλουν από μέσα τους όλο το μίσος και την πλήξη που ζουν στις θλιβερές ζωές τους. Το Κράτος όχι απλά διέπραξε ένα έγκλημα, αλλά η προσπάθεια συγκάλυψής του ήταν πρωτοφανώς προκλητική. Από την επίσκεψη Θεοδωρικάκου στους δολοφόνους λίγες ώρες αργότερα, μέχρι τα «Μπράβο» του Άδωνι και την απόφαση να αφεθούν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους μέχρι την δίκη, η χυδαιότητα της αριστοκρατίας συνέχισε να πυροβολεί τον νεκρό και ολόκληρη την εθνοτική του ομάδα.
Το δόγμα του Νόμου και της Τάξης δολοφόνησε και θα συνεχίσει να δολοφονεί. Για να συνεχίσει να σπέρνει τον θάνατο στους ανθρώπους της τάξης μας, τους καταπιεσμένους, χρειάζεται να παράγει και να αναπαράγει τις τάσεις του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η εξέγερση του Δεκέμβρη μας άφησε μια πελώρια εργαλειοθήκη μορφών οργάνωσης, κοινωνικής δημιουργικότητας, συλλογικής αμβισβήτησης ολόκληρου του σαπισμένου κοινού τόπου της εξουσίας, για να μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε ακριβώς αυτές τις τάσεις. Τα τόσο αυθόρμητα αντανακλαστικά υπεράσπισης της ζωής, η αλληλεγγύη, η αγωνιστηκότητα, η οριζόντια οργάνωση, η ακούραστη δημιουργία παρεμβάσεων σε κάθε πτυχή της ζωής είναι η εξέγερση που οφείλουμε στην τάξη μας να τιμάμε, για να μπορέσουμε να ετοιμάσουμε τις επόμενες.
Αυτή η περίοδος, είναι μία από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Η διασφάλιση της ανάπτυξης του Κεφαλαίου, την στιγμή που πεθαίνουν 100 άνθρωποι την ημέρα από κόβιντ και πόσοι άλλοι από άλλες ασθένειες λόγω ασφυξίας του ΕΣΥ, είναι η πρώτη προτεραιότητα του Κράτους. Η αντιμετώπιση της πανδημίας με πρόστιμα, η απαξίωση των ζωών που χάνονται εκτός ΜΕΘ, η εμμονική πολιτική θέση μη ενίσχυσης της δημόσιας υγείας και ειδικά της πρωτοβάθμιας που έχει αποδειχθεί σωτήρια, η εξύψωση της ατομικής ευθύνης έναντι του συλλογικού χρέους απέναντι στην ζωή και την υγεία, είναι και θα συνεχίσει να είναι η πολιτική της, η πολιτική του θανάτου και της εξουσίας.
Δεν θα τους αφήσουμε! Οι εξεγέρσεις του χθες θα βρίσκονται πάντα στις καρδιές των κοινωνικών κινημάτων και θα υψώνονται πάντα πιο ψηλά από την μισανθρωπία και την αντικοινωνικότητα της εξουσίας.
Με όπλα την αλληλεγγύη, την οριζόντια οργάνωση, την δικαιοσύνη, την προστασία της ζωής μας, της ζωής της τάξης μας, της ζωής της ανθρωπότητας, τιμάμε τον Δεκέμβρη του 2008 και κοιτάζουμε στο μέλλον αυτούς που έρχονται.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί την Δευτέρα 6 Δεκέμβρη στις 6 μ.μ στα Προπύλαια, στην διαδήλωση μνήμης και τιμής στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο που δολοφονήθηκε από τις δυνάμεις του Νόμου και της Τάξης.
