Κάθε μέρα καταγράφονται περίπου 137 γυναικοκτονίες παγκόσμια. Μόνο το 2020 στην Ελλάδα, 9 γυναίκες έχασαν την ζωή τους, ακριβώς επειδή ήταν γυναίκες. Οι τρεις στην διάρκεια της καραντίνας.
Καθημερινά, εμείς οι γυναίκες, cis και trans, βιώνουμε την υποτίμηση, την περιθωριοποίηση, το τσάκισμα της ψυχολογίας μας και των δυνατοτήτων μας. Βιώνουμε την βία στα σώματά μας και τις καρδιές μας. Βιώνουμε τον περιορισμό των επιλογών μας, τον περιορισμό της προόδου μας, της εκπαίδευσης μας. Μας στοιβάζουν σε νόρμες που όρισε η πατριαρχία, ισοπεδώνοντας την μοναδικότητα της κάθε μιας από εμάς, λες και δεν είμαστε ξεχωριστοί άνθρωποι με στόχους και όνειρα.
Βιώνουμε βία.
Βιώνουμε την αηδία από τα χυδαία σχόλια, την σεξουαλική παρενόχληση. Βιώνουμε τον βιασμό. Βιώνουμε την βία πολλές φορές μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, από την οικογένειά μας, τους συγγενείς μας, από τους ίδιους τους συντρόφους μας. Την βιώνουμε μέσα στις παρέες μας, πολλές φορές από τους φίλους μας. Βιώνουμε την ομοφοβία και την υποτίμηση του έρωτά μας, αν είμαστε λοατκι+ άτομα. Βιώνουμε βία μέσα στην δουλειά μας, από το αφεντικό μας, μπορεί 40 ώρες την εβδομάδα, χωρίς τις υπερωρίες. Την βιώνουμε από το Κράτος, αυτό που με έναν νόμο θα καθορίσει τόσο απόλυτα την ζωή μας, αυτό που η “δικαιοσύνη” του θα αθωώσει ή θα ρίξει στα μαλακά τους κακοποιητές. Βιώνουμε βία από εμάς τις ίδιες, από τον εσωτερικευμένο σεξισμό, την τρανσφοβία και την ενοχοποίηση.
Οι κρατικές θανατοπολιτικές για την πανδημία παγκόσμια ενισχύουν τον σεξισμό.
Από την εμφάνιση του covid-19 μέχρι σήμερα και παρά τους σχεδόν ένα εκατομμύριο νεκρούς, τα κράτη συνεχίζουν να λειτουργούν ως αυτό που ήταν πάντα: προστάτες του Κεφαλαίου. Κάθε πολιτική που διαμορφώνουν έχει ως απόρροια τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, την βίαιη φτωχοποίηση και την καταστολή. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα το σύστημα υγείας καταρρέει, τα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα καταπατώνται. Και ενώ ο κόσμος πεθαίνει καθημερινά, το κράτος προτάσσει την «ατομική ευθύνη» και κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: καταστέλλει!
Η κρατική διαχείριση της πανδημίας, εμάς τις γυναίκες μας χτυπάει διπλά, κοινωνικά και οικονομικά.
Στις απολύσεις, την ανεργία, την φτώχεια και την επισφάλεια έχουμε πρωτιά. Το κλείσιμο των σχολείων, όπως και διαφόρων κέντρων φροντίδας ηλικιωμένων, μας έχει αναγκάσει να επωμιστούμε όλο το βάρος της φροντίδας τους, με κάποιες από εμάς παράλληλα να εργαζόμαστε. Δεν είμαστε λίγες που εξαιτίας αυτού του βάρους αναγκαζόμαστε να αφήσουμε τη δουλειά μας, χάνοντας έτσι την οικονομική μας ανεξαρτησία.
Παράλληλα, ο υποχρεωτικός εγκλεισμός έχει αποτελέσει κυρίαρχο παράγοντα στην αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας. Οι γυναίκες αναγκαζόμαστε να μένουμε στο ίδιο σπίτι με τους κακοποιητές μας, τις περισσότερες φορές χωρίς καμία άλλη επιλογή. Το κράτος έχει αφήσει ανίσχυρες τις δομές βοήθειας για τις κακοποιημένες γυναίκες, με τις γραμμές στήριξης να υπολειτουργούν. Η αστυνομία δεν μας ακούει και δεν περιμένουμε ποτέ από ταγούς του μίσους να το κάνουν.
Οι βιασμοί και οι γυναικοκτονίες που συμβαίνουν ανά τον κόσμο αυξάνονται, βλέποντας πολλές φορές τους κακοποιητές να αθωώνονται και τις γυναίκες να καλούνται να απολογηθούν για το τι φόραγαν, εάν φυσικά είναι ακόμα ζωντανές, όπως έγινε πρόσφατα στο Περού με την εξής προκλητική δήλωση του δικαστηρίου: «οι γυναίκες φορούν κόκκινα εσώρουχα μόνο όταν προτίθενται να κάνουν σεξ». Στην Ελλάδα, οι καταγεγραμένοι βιασμοί αγγίζουν τους 5.000 κάθε χρόνο, χωρίς να προσμετρώνται οι αόρατοι.
Χιλιάδες εργαζόμενες στο σεξ χωρίς εισόδημα και άστεγες. Το σωματείο τους ζητάει άμεσα βοήθεια.
Οι σεξεργάτριες βιώνουν τον κρατικό και κοινωνικό αποκλεισμό λόγω του στίγματος της σεξεργασίας. Ο κλάδος αυτός αντιμετώπιζε ανέκαθεν πολλά προβλήματα τα οποία η πανδημία έχει μεγιστοποιήσει. Συγκεκριμένα, το κράτος και η κοινωνία δεν αναγνωρίζει ουσιαστικά την σεξεργασία ως επάγγελμα με αποτέλεσμα να ζει ο κλάδος στην αφάνεια, σε απολύτως σκοτεινά περιβάλλοντα, με τον κίνδυνο του trafficking και χωρίς οι εργαζόμενες να έχουν πρόσβαση στα έστω πενιχρά επιδόματα. Εξαιτίας αυτού και μην έχοντας καμία πηγή εισοδήματος μέσα στην καραντίνα, χιλιάδες εργαζόμενες οδηγούνται στην αστεγία και μένουν πλήρως απροστάτευτες.
Δεν υποχωρούμε, δεν φοβόμαστε, δεν μένουμε σιωπηλές. Καμιά μόνη ποτέ και πουθενά.
Όπου και να εισβάλει ο σεξισμός, σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής μας, δεν θα μείνουμε άπραγες! Συμμετέχουμε στους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος ενάντια στη πατριαρχία και τον καπιταλισμό. Διεκδικούμε και μαχόμαστε καθημερινά μέσα από τα συνδικάτα μας, τις φεμινιστικές μας οργανώσεις και συλλογικότητες, κερδίζοντας καθημερινά τον ζωτικό χώρο που μας στερούν και μας ανήκει. Εμπνεόμαστε, παραδειγματιζόμαστε και γεμίζουμε τις καρδιές μας με δύναμη από τις σπουδαίες νίκες που πέτυχαν οι γυναίκες της Πολωνίας και της Αργεντινής. Με μοναδικό μας όπλο την αλληλεγγύη, γυναίκες, cis, trans και κάθε υποκείμενο που καταπιέζεται από την πατριαρχία, ενώνουμε τις φωνές μας, υψώνουμε τις γροθιές μας και στεκόμαστε απέναντι στο τέρας του σεξισμού, από όπου και αν προέρχεται.
Η φετινή 25 Νοέμβρη μας βρίσκει εντός μίας δυστοπίας. Η δυστοπία όμως δεν εισχωρεί στους κοινωνικούς αγώνες, γι΄αυτό καλούμε όλες τις γυναίκες να συμμετέχουν στην γενική απεργία στις 26 Νοέμβρη, ώστε να μην περάσει ο νόμος που ποινικοποιεί την απεργία και μετατρέπει το 8ωρο σε 10ωρο, να απεργήσει για την ενίσχυση του Ε.Σ.Υ, να απεργήσει ενάντια στις θανατοπολιτικές του κράτους και του κεφαλαίου, να απεργήσει γιατί ένας εργατικός αγώνας είναι παράλληλα και ένας αγώνας για την γυναικεία χειραφέτηση. Η φετινή 25 Νοέμβρη θα μας βρει να αγωνιζόμαστε με οποιοδήποτε τρόπο έχουμε, ο οποίος πρώτα και κύρια θα μας κρατάει προστατευμένες από τον covid-19, προστατεύοντας παράλληλα ολόκληρη την κοινωνία. Γι’ αυτόν τον λόγο, η ομάδα γυναικών της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε στηρίζει με ολιγομελές μπλοκ το κάλεσμα του Συντονισμού Φεμινιστικών Συλλογικοτήτων για την 25Ν, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας, χωρίς όμως να καλεί καμιά να διαδηλώσει μαζί μας, ενώ παράλληλα στηρίζει τις διαδικτυακές καμπάνιες.
Πλαίσιο διεκδικήσεων:
– Ενίσχυση των δομών φιλοξενίας και βοήθειας για κακοποιημένες γυναίκες, πλήρη λειτουργία της τηλεφωνικής γραμμής 15900. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις γυναίκες.
– Άμεση δικαίωση των γυναικών σε περιστατικά σεξιστικής/τρανσφοβικής βίας, να αναγνωριστεί από το κράτος το σεξιστικό/τρανσφοβικό μίσος ως κίνητρο για την βία κατά των γυναικών
– Επίδομα ειδικού σκοπού και επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις, αύξηση και των δύο στα 800 ευρώ, καθαρά. Καμιά γυναίκα χωρίς εισόδημα, καμιά γυναίκα εξαρτημένη.
– Κάτω ο αντεργατικός και αντισυνδικαλιστικός νόμος, που ποινικοποιεί την απεργία και μετατρέπει το 8 ωρο σε 10 ωρο. Οι γυναίκες δουλεύουν και στο σπίτι και στην δουλειά, το οχτάωρο πρέπει να μειωθεί όχι να αυξηθεί.
– Συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αύξηση μισθών και μείωση ωρών, η ατομική σύμβαση ενισχύει την διάκριση λόγω φύλου, αυξάνει το οικονομικό χάσμα. Ίση αμοιβή για ίση εργασία.
– Άμεση ενίσχυση του Ε.Σ.Υ, επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας, δωρεάν τεστ για όλες
– Κονδύλια για την υγεία, τη σίτιση, τη στέγαση και την εκπαίδευση των προσφύγων-ισσών. Kανένας άνθρωπος σε στρατόπεδο.
– Κάτω το σεξιστικό άρθρο 31 του Νόμου 3418/2005, σύμφωνα με το οποίο «ο ιατρός μπορεί να επικαλεσθεί τους κανόνες και τις αρχές της ηθικής συνείδησής του και να αρνηθεί να εφαρμόσει ή να συμπράξει στις διαδικασίες τεχνητής διακοπής κύησης, εκτός εάν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της υγείας της»
-Απαιτούμε οι αμβλώσεις να είναι προσβάσιμες για όλες τις γυναίκες και τους τρανς άνδρες, να είναι δωρεάν, ασφαλείς και να καλύπτονται πλήρως από το κράτος
-Υποχρεωτική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις μορφές αντισύλληψης για όλες τις γυναίκες
-Πλήρη οικονομική προστασία της μητρότητας από το Κεφάλαιο και το Κράτος, καμιά έγκυος στον δρόμο, δωρεάν και ασφαλείς δομές για την φύλαξη παιδιών και ηλικιωμένων.
-Οργανώνουμε καμπάνιες κατά της σεξιστικής καταπίεσης, αναδεικνύουμε το φαινόμενο της γυναικοκτονίας, του βιασμού και της σεξουαλικής παρενόχλησης σε όλες τις γειτονιές, ενημερώνουμε για τα γυναικεία δικαιώματα.
-Καλούμε όλους τους άντρες να σταματήσουν κάθε σεξιστική συμπεριφορά, η πατριαρχία καταπιέζει την ανθρωπότητα στο σύνολό της.
-Προτάσσουμε την σεξουαλική απελευθέρωση, τον επαναπροσδιορισμό της σεξουαλικής ηθικής και της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
-Γυναίκες, οργανωνόμαστε σε φεμινιστικούς συντονισμούς, στα συνδικάτα μας, δημιουργούμε ομάδες γυναικών εντός αυτών, διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
