Από αρχές Μάϊου στην Ελλάδα κάθε μέτρο περιορισμού της πανδημίας αίρεται στη γνωστή κυβερνητική ρότα της ατομικής ευθύνης. Δεν πρόκειται βέβαια για την πρώτη φορά, το ίδιο ζήσαμε και τις δύο προηγούμενες τουριστικές περιόδους, όταν π.χ. το καλοκαίρι του 2020 άνοιξε ο τουρισμός και από απειροελάχιστα κρούσματα φτάσαμε τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς σε δεύτερο κύμα και το αντίστοιχο λοκ-ντάουν. Η λειτουργία της οικονομίας και των κερδών είναι η προτεραιότητα, ενώ την ίδια στιγμή δίνεται ακόμη ένα χτύπημα στο ΕΣΥ με το νέο νομοσχέδιο. Ολόκληρη η περίοδος διαχείρισης της πανδημίας ήταν μια αποτυχία καθώς πατούσε σε δύο βάρκες. Από τη μια να υπάρξει η απρόσκοπτη κερδοφορία-λειτουργία του Κεφαλαίου και από την άλλη περίοδοι σκληρής και αλά καρτ καραντίνας με παράλογες απαγορεύσεις, πρόστιμα και καταστολή, χωρίς ενίσχυση των εργαζομένων, των Μ.Μ.Μ. και κυρίως χωρίς την ενίσχυση του ΕΣΥ. Αντ’ αυτού είχαμε χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα υγείας, αποψίλωση του ΕΣΥ, που περιλάμβανε την αναστολή εργασίας των υγειονομικών που δεν εμβολιάζονταν. Γι’ αυτούς και αυτές τους/τις συναδέλφους, παρ’ ότι μας χωρίζει μεγάλη απόσταση για τη χρησιμότητα του εμβολιασμού, για το αν υπάρχει πραγματική πανδημία και γενικά για τα αίτια της σημερινής κατάστασης, είναι αφενός εργαζόμενοι/ες που όσο ζωτική είναι η εργασία τους για την επιβίωσή τους, άλλο τόσο είναι ζωτική η εργασία τους για το σύστημα υγείας. Κάποιοι/ες από αυτούς/ες τους/τις συναδέλφους έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας με αποτέλεσμα να έχουμε τις πρώτες επιπτώσεις στην υγεία τους με λιποθυμίες. Απαιτούμε την άμεση άρσης της αναστολής εργασίας τους. Δεν περισσεύουν, ούτε πρέπει να αφεθούν βορά στην κυβερνητική πολιτική διαχωρισμών, παρ’ ότι ξαναλέμε είμαστε αντίθετοι στην ανορθολογική στάση τους απέναντι στην πανδημία.
Αν στην ελληνική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα η ρότα κινείται στην πάση θυσία απρόσκοπτη ενεργοποίηση της αγοράς ότι απώλειες κι αν υπάρχουν, στην Κίνα έχουμε μια διαφορετική έκφραση της δυστοπίας. Στη Σαγκάη ο πληθυσμός βιώνει μια πολύ σκληρή καραντίνα, με ξυλοδαρμούς, διαπομπεύσεις, απόλυτο εγκλεισμό και σαν επιστέγασμα τη βάναυση εξόντωση κατοικίδιων ζώων. Μπορεί σε εκτροφές τρωκτικών, όπως τα μινγκ, να υπήρχε λόγω συνωστισμού κίνδυνος μετάλλαξης του ιού, αλλά εδώ όπου έχουμε κατοικίδια ζώα που συμβιούν με θετικούς στον ιό ανθρώπους μπορούν εύκολα να ελεγχθούν καθώς είναι ήδη σε καραντίνα. Η εν λόγω μέθοδος δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο όμως, ήταν από την αρχή της πανδημίας η επωδός των κινέζικων αρχών. Μάλιστα αυτή τη στιγμή η τοπική κυβέρνηση της Σαγκάης δέχεται έντονη κριτική ότι καθυστέρησε πολύ να προχωρήσει σε μια τέτοια σκληρή καραντίνα, δηλαδή όταν έφτασαν τα 2.500 τα κρούσματα σε ένα πληθυσμό 26 εκατομμυρίων. Ίσως η τόσο έντονη προβολή σε σχέση με το 2020 έγκειται αφενός στις αντιδράσεις του ντόπιου πληθυσμού και αφετέρου πιθανόν σε γεωπολιτικούς λόγους, καθώς η Κίνα ως διπλωματικός-οικονομικός σύμμαχος της Ρωσίας τώρα αποτελεί κόκκινο πανί για τα δυτικά Μ.Μ.Ε.. Μπορούμε όμως να ισχυριστούμε ότι η κινέζικη μέθοδος έχει κοινή στοχοθεσία με τη δυτική. Επιδιώκει τη μεσοπρόθεσμη καλή λειτουργία των κερδών, δεδομένου ότι στη Σαγκάη παράγεται το 35%(!) του μηνιαίου ΑΕΠ της χώρας, οπότε ο φόβος των αρχών έγκειται στο ότι η εξάπλωση του κορωναϊού θα μειώσει το πιο παραγωγικό εργατικό δυναμικό της. Όμως η κατάσταση γυρίζει μπούμερανγκ, αυξάνονται οι αυτοκτονίες, υπάρχει έλλειψη προμηθειών και πρόσβασης σε βασικά αγαθά, παράμετροι που μπορεί εξίσου να οδηγήσουν στις απώλειες σε εργατικό δυναμικό που το κινέζικο κράτος φοβάται. Από την άλλη η δυσαρέσκεια για τη βάναυση κρατική διαχείριση είναι τόσο μαζική, ώστε οι κινέζικες αρχές είναι αδύνατον να ελέγξουν τη διάδοση εικόνων και μηνυμάτων διαμαρτυρίας.
Το δικό μας κριτήριο για την στάση μας απέναντι στη διαχείριση της πανδημίας δεν είναι ούτε η λειτουργία της αγοράς πάνω από τις ζωές μας ούτε η ευρωστία μας ως αναλώσιμη παράμετρος της παραγωγής. Είναι η ζωή, η υγεία μας, η ελευθερία που μόνο κοινωνικά μπορεί να πραγματωθεί και με βάση αυτό το αντίθετο ταξικό κριτήριο τασσόμαστε σε άμεσο επίπεδο υπέρ της εξασφάλισης όσο το δυνατόν περισσότερων μέτρων και συνθηκών προστασίας από τον κορωναϊό, ενίσχυσης του ΕΣΥ, άρσης της αναστολής εργασίας των υγειονομικών και εναντίωσης στο νομοσχέδιο για το «νέο ΕΣΥ».
Τέλος, εφόσον μιλάμε για ζωή, υγεία και ελευθερία αυτές δεν μπορεί να συνάδουν με τον πόλεμο που έχει ανοίξει η Ρωσία στην Ουκρανία και το συνακόλουθο νέο ψυχρό πόλεμο των ιμπεριαλιστικών πόλων Ρωσίας-ΝΑΤΟ, μέσα στο οποίο η ελληνική πλευρά έχει χωθεί με επιθετικούς όρους. Μόνη λύση για το αδιέξοδο, την καταστροφή, τη βαρβαρότητα και το θάνατο, που τα κράτη και το Κεφάλαιο έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα είναι το εργατικό κίνημα, που δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται και να διεκδικεί. Η εργατική πρωτομαγιά είναι εδώ να μας το θυμίζει, ώστε να πάρουμε τη σκυτάλη του αγώνα ενάντια στη διαχείριση της πανδημίας, τον πόλεμο, την εκμετάλλευση.
Κλαδική Ένωση Υγείας της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε
