Στις 9 Δεκεμβρίου 2015 ο εργαζόμενος στο εργαστήριο Ανατομίας της Ιατρικής σχολής του ΕΚΠΑ, Οδυσσέας Βογιατζής υπέστη εγκαύματα λόγω της εκτόξευσης τοξικών καυστικών υγρών στο θώρακα και το πρόσωπο του, κατά τη ταρίχευση σωρών, που πραγματοποιούνται για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Το εργατικό ατύχημα θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί αν η διοίκηση του εργαστηρίου δεν είχε αποφασίσει μια εβδομάδα πριν από αυτό να αντικαταστήσει τα απαραίτητα ειδικά εργαλεία ταρίχευσης με ένα αμφιβόλου ποιότητας ψεκαστήρα. Ο εργαζόμενος είχε επισημάνει πως σε μια τέτοια κίνηση θα εμπεριέχονταν πολλοί κίνδυνοι, καθώς η 12χρονη παρουσία και εμπειρία του στο εργαστήριο, καθιστούσε την χρήση συγκεκριμένων εργαλείων απαραίτητη. Στην ίδια αίθουσα και κατ’ εντολή της διοίκησης του εργαστηρίου, παρών ήταν και ένας πτυχιούχος φοιτητής ιατρικής, ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με το αντικείμενο, θέτοντας την υγεία του σε κίνδυνο. Αφού συνέβη το ατύχημα, οι παρευρισκόμενοι καθηγητές αποφάσισαν ότι δεν είχε συμβεί τίποτα σημαντικό και πως ο εργαζόμενος θα έπρεπε να συνεχίσει την ταρίχευση έχοντας δεχθεί τα τοξικά αέρια.
Οι αλλαγές στα εργαστηριακά εργαλεία και υλικά, οι ελάχιστοι συμβασιούχοι στα εργαστήρια και οι επιταγές και εντολές των διοικούντων του εργαστηρίου Ανατομίας καθορίζουν τη νέα κατάσταση που επικρατεί εδώ και καιρό στις σχολές για φοιτητές και εργαζομένους. Όταν σε ένα χώρο εργασίας με αυξημένη επικινδυνότητα γίνονται επιλογές μείωσης προσωπικού και δαπανών σε απαραίτητες υλικοτεχνικές υποδομές και οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής είναι άθλιες, ενώ παράλληλα η εργασία που απαιτείται είναι ίδια και εντονότερη, καταλαβαίνει κανείς ότι η κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι/ες είναι άκρως επικίνδυνη.
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, μετά από ένα εξάμηνο το ΕΚΠΑ εφαρμόζει την πιο αντιδραστική πολιτική απέναντι στον εργαζόμενο. Κάνοντας διοικητική έρευνα αποφασίζει ότι το θύμα είναι υπαίτιος για το συμβάν και μάλιστα θα πρέπει να πληρώσει για αυτό. Έτσι, ο Οδυσσέας Βογιατζής κατηγορείται από τη διοίκηση του ΕΚΠΑ για απροσεξία που θέτει σε κίνδυνο ζωές και υλικοτεχνικό εξοπλισμό αλλά και ασέβεια προς τα πτώματα του εργαστηρίου. Αποτέλεσμα των παραπάνω κατηγοριών-συκοφαντιών είναι, ο Ο.Β. να κρίνεται προς απομάκρυνση από το εργαστήριο και τελικώς να μην ανανεώνεται η σύμβαση εργασίας του, παύοντας έτσι μια πολύχρονη παρουσία του στα εργαστήρια της Ιατρικής και μένοντας στην ουσία άνεργος. Όπως καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε η ασυδοσία κράτους και διοίκησης του ιδρύματος είναι άκρως επικίνδυνη. Θέλοντας να συγκαλυφθεί η τραγική κατάσταση του ιδρύματος αλλά και οι υπάρχουσες άθλιες συνθήκες εργασίας στα εργαστήρια του ΕΚΠΑ οι θύτες επιλέγουν να επιτεθούν συκοφαντώντας τον εργαζόμενο θύμα σε μια επίδειξη ισχύος και κρετινισμού, συγκαλύπτοντας το εργατικό ατύχημα.
Οι πολιτικές διάλυσης της εκπαίδευσης που έχουν επέλθει τα τελευταία χρόνια, οι συνεχείς υποχρηματοδοτήσεις των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και κάθε αντεργατικό μέτρο που έχει εφαρμοστεί με τη ψήφιση των καταστροφικών μνημονίων και νόμων, έχουν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός ανυπόφορου εργασιακού περιβάλλοντος. Βιώνοντας καθημερινά την εντατικοποίηση της εργασίας, οι εργαζόμενοι/ες στις σχολές καλούνται να βάλουν πλάτη στα προβλήματα των ιδρυμάτων για να μπορέσουν αυτά να λειτουργήσουν ικανοποιητικά. Από τους εργαζόμενους/ες στις εργολαβίες της σίτισης και της καθαριότητας μέχρι τους διοικητικούς στις γραμματείες και τα εργαστήρια, ο εργασιακός μεσαίωνας των απολύσεων, των μειώσεων των μισθών, της εντατικοποίησης της εργασίας και της καταστρατήγησης των εργασιακών δικαιωμάτων έχει γίνει καθημερινό βίωμα.
Ως φοιτητές και φοιτήτριες που βιώνουμε καθημερινά την ίδια οικονομική καταπίεση, αναγκαζόμενοι/ες να βγούμε στην αγορά εργασίας για να καλύψουμε τις ανάγκες του κόστους φοίτησης αλλά και ως αυριανοί/ές εργαζόμενοι/ες, αντιλαμβανόμαστε κάθε εργατικό ατύχημα στις σχολές ως εικόνα από το εργασιακό παρόν και μέλλον μας. Για αυτό αντιλαμβανόμαστε ως απαραίτητη και αυτονόητη την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε κάθε εργαζόμενο/η-θύμα της εντατικοποίησης και των αντεργατικών πολιτικών, των κυβερνήσεων και των διοικήσεων των ιδρυμάτων. Προτάσσοντας την ταξική αλληλεγγύη και τους κοινούς συλλογικούς αγώνες φοιτητών-εργαζομένων, θεωρούμε αδιαπραγμάτευτη τη συνέχιση της μάχης μας απέναντι σε όλους αυτούς που θέλουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των κερδών τους με το δικό μας ιδρώτα και πόνο.
Όλες και όλοι στις 12.30 την Πέμπτη στα Προπύλαια στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απολυμένο συνάδελφο.
Να αντισταθούμε στην εντατικοποίηση της εργασίας και των σπουδών μας, βάζοντας τα ταξικά μας συμφέροντα μπροστά, για τη διεκδίκηση ζωής και εργασίας με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.
-Άμεση αποζημίωση του εργαζομένου και κάλυψη όλων των ιατρικών και μη εξόδων του μέχρι την επιστροφή του στην εργασία.
-Απόδοση ευθυνών στους υπεύθυνους του εργατικού ατυχήματος. -Να βελτιωθούν εδώ και τώρα οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής στα εργαστήρια και τις σχολές.
-Άμεση επαναπρόσληψη του εργαζόμενου στη θέση του με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας , σε συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.
-Πρόσληψη του απαραίτητου μόνιμου προσωπικού δυναμικού για την εξυπηρέτηση των αναγκών κάθε ιδρύματος.
