Ανακοίνωση-κάλεσμα της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε
Την Δευτέρα 12 Ιούλη μια οικογένεια προσφύγων που έμενε στην οδό Πολυδεύκους στο Ίλιον πετάχτηκε με την βία έξω το σπίτι της. Η έξωση έγινε σύμφωνα με τον νόμο που ψήφισε τον Μάρτιο του 2020 η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που αφαιρεί το δικαίωμα στην επικουρική στέγαση σε άτομα με αναγνωρισμένο πολιτικό άσυλο και τους δίνει μόλις 30 ημέρες για να αλλάξουν κατοικία, από 6 μήνες που ίσχυαν προηγουμένως.
Η έξωση έγινε με ευθύνη της ΜΚΟ Νόστος που κατά τα άλλα θησαυρίζει από τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία λαμβάνει από το ελληνικό Κράτος ώστε, μεταξύ άλλων, να μισθώνει αντίστοιχες κατοικίες για οικογένειες προσφύγων. Όπως ήταν εξαρχής γνωστό και για αυτονόητους λόγους, οι άνθρωποι δεν ήθελαν να αφήσουν το σπίτι τους. Αντί, λοιπόν, η ΜΚΟ Νόστος να ασχοληθεί να βρει οποιαδήποτε άλλη συμβιβαστική λύση για το ζευγάρι, επέλεξε να ενθαρρύνει την αστυνομία σε μια εντελώς δυσανάλογη χρήση βίας προς την οικογένεια που μάλιστα είχε και ένα μωρό παιδί. Αφού πέρασαν χειροπέδες στον πατέρα, δεν δίστασαν ακόμη και να αρπάξουν το λίγων μηνών βρέφος από την μάνα για να την εκβιάσουν να βγει από το σπίτι, όπως και τελικά έγινε.
Στην συνέχεια η οικογένεια μεταφέρθηκε στο ΑΤ Ιλίου με τις κατηγορίες της απείθειας και της παράβασης δικαστικής απόφασης. Η ιστορία της βίαιης έξωσης και της σύλληψης έγινε γνωστή από το περιβάλλον της οικογένειας και μετά από λίγο έφτασαν στο αστυνομικό τμήμα του Αγίου Φανουρίου, μια μικρή ομάδα από αλληλέγγυα άτομα που είχαν ανησυχήσει για την υγεία και την κατάσταση της οικογένειας και ζήτησαν να ενημερωθούν σχετικά από κάποιον υπεύθυνο. Κι ενώ αρχικά φάνηκε να υπάρχει διάθεση συνεργασίας, το κλίμα γρήγορα άλλαξε και ξεκίνησαν οι απειλές και οι προπηλακισμοί από την μεριά της αστυνομίας. Μάλιστα φαίνεται να τους εξόργισε το γεγονός πως ένα αλληλέγγυο άτομο κατέγραφε την τραμπούκικη συμπεριφορά τους σε βίντεο και λίγο μετά επιτέθηκαν στον κόσμο που ήταν εκεί και προχώρησαν σε δύο συλλήψεις που μεταφέρθηκαν στο ΑΤ Ζεφυρίου.
Πολύ σύντομα η γειτονιά του Αγίου Φανουρίου, πλημμύρισε από έναν μικρό στρατό κατοχής αποτελούμενο από όλα τα σώματα της ΕΛΑΣ: μηχανές ΔΙΑΣ, κλούβες με ΜΑΤ και ΟΠΚΕ κατέλαβαν όλους τους γύρω δρόμους, κρατώντας μια επιθετική στάση προς τους κατοίκους, ενώ πραγματοποιούσαν εξακριβώσεις στοιχείων και σωματικούς ελέγχους σε διερχόμενους περαστικούς, αυξάνοντας το αίσθημα τρόμου και αστυνομοκρατίας στην γειτονιά.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας καλέστηκε μια μικρή συγκέντρωση συλλογικοτήτων από την περιοχή και αλληλέγγυων, όπου κατάφερε να κάνει αυτά που θα όφειλε η ΜΚΟ Νοστος και το Κράτος για να εξασφαλίσουν την ομαλή μετακόμιση της οικογένειας και την κάλυψη των άμεσων αναγκών της οικογένειας: Δόθηκαν κάποια χρήματα που συγκεντρώθηκαν εκείνη την στιγμή, ο κόσμος του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ιλίου ανέλαβε την προσωρινή φιλοξενία, ενώ έγιναν κινήσεις για να βρεθεί μια πιο μόνιμη λύση σε κάποιο σπίτι με ενοίκιο που θα μπορεί να καλύπτεται από τον μισθό του πατέρα. Μάλιστα, η παρουσία του κόσμου φαίνεται πως πίεσε την αστυνομία και λίγο μετά η οικογένεια και τα αλληλέγγυα άτομα απελευθερώθηκαν, ενώ μετά από πίεση κινηματικών δυνάμεων ο Δήμος Ιλίου ανέλαβε και αυτός τα άμεσα έξοδα για το προσωρινό κατάλυμα σε ξενοδοχείο.
Το ελληνικό κράτος από αρχή των προσφυγικών και ειδικά μετά το 2016 με την ευρωτουρκική συμφωνία, έχει αναλάβει να παίξει τον διπλό ρόλο «πορτιέρη-δεσμώτη» της Ευρώπης, αφού από την μια απαγορεύει στους πρόσφυγες να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη και από την άλλη τους στοιβάζει σε camp-«μοντέρνες φυλακές» μακριά από τον αστικό ιστό. Ενισχύοντας την αντιμεταναστευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, από την αρχή της εκλογής της η Νέα Δημοκρατία αντιμετώπισε τους πρόσφυγες ως «εισβολείς» και προφανώς δεν υπήρξε ούτε σκέψη για να καλύψουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα της στέγασης, της περίθαλψης, της εργασίας, της εκπαίδευσης. Και αφού φρόντισαν ώστε να είναι αποκλεισμένοι, θέλουν εν μέσω πανδημίας να προχωρήσουν σε χιλιάδες εξώσεις προσφύγων, αφήνοντας τους άστεγους και στην τύχη για να τα βγάλουν πέρα, ολοκληρώνοντας έτσι μια βαθιά ρατσιστική πολιτική αποκλεισμού και διακρίσεων.
Όπως φάνηκε και από την εμπειρία της γειτονιάς του Ιλίου, οι κατατρεγμένοι και οι καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου έχουν τελικά μόνο ο ένας τον άλλο. Απέναντι στην υποτίμηση των ζώων μας, το ρατσιστικό καθεστώς αποκλεισμού και διακρίσεων, την καταστρατήγηση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, απαντάμε με αλληλεγγύη κοινή οργάνωση των εργαζομένων, ντόπιων και προσφύγων, σε γειτονιές και χώρους δουλειάς.
Ως Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλούμε σε συγκέντρωση την Πέμπτη 15 Ιουλίου στις 19.30 στην κεντρική πλατεία του Ιλίου (πλατεία Ελευθερίας) ενάντια στις εξώσεις και την αστυνομοκρατία.
