«Πολιορκία», «κατοχή», «αλλοίωση» και άλλες αντίστοιχες βαρύγδουπες λέξεις και εκφράσεις κυριάρχησαν στην παρουσίαση από τα ΜΜΕ της είδησης ότι πρόσφυγες πραγματοποιούν δημόσια συγκέντρωση και πορεία στη Μυτιλήνη για την κατάσταση που βιώνουν στη Μόρια και τα άλλα στρατόπεδα. Είναι καθώς φαίνεται πολύ δύσκολο για κάποιους να κατανοήσουν ότι οι πρόσφυγες πέρα από θύματα της αντιπροσφυγικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. και της συμφωνίας της με την Τουρκία, είναι και ενεργά υποκείμενα που μπορούν και δικαιούνται να οργανωθούν, να διαμαρτυρηθούν και να διεκδικήσουν. Να διεκδικήσουν να μην ζουν στοιβαγμένοι σε σιδερόφρακτες παράγκες μέσα στις λάσπες, να μην τρώνε σάπιο, μουχλιασμένο (και υπερτιμημένο) φαγητό, να μην τους αρνούνται την ιατρική περίθαλψη, να μην ζουν εγκλωβισμένοι σε κάποια ελληνικά νησιά χωρίς προοπτική και μια σειρά άλλα αιτήματα που καταπατούν κάθε συνθήκη και κάθε έννοια ανθωπισμού.
Οι πρόσφυγες από τη Μόρια κινητοποιήθηκαν 3 φορές από τις 30/1 θέλοντας να πιέσουν κυβέρνηση, υπουργείο και περιφέρεια για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης αλλά και την τεράστια αναμονή που έχουν στις αιτήσεις ασύλου τους. Τη Δευτέρα 3/2 σε μία ειρηνική και πολύ μαζική κινητοποίηση, οι πρόσφυγες ήρθαν αντιμέτωποι με την ωμή βία των δυνάμεων καταστολής. Κλομπ, ξύλο και τεράστια ποσότητα χημικών απέναντι σε ειρηνικούς διαδηλωτές μεταξύ των οποίων βρίσκονταν παιδιά, ακόμη και μωρά. Θύματα της καταστολής έπεσαν φυσικά και όσοι/ες αλληλέγγυοι/ες βρέθηκαν στο πλευρό των προσφύγων αλλά ακόμη και ρεπόρτερ από διεθνή μέσα που καλύπτουν ρεπορτάζ για το προσφυγικό στην Ελλάδα.
Δεν στράφηκαν μόνο οι δυνάμεις καταστολής όμως απέναντι στους πρόσφυγες. «Αγανακτισμένοι» κάτοικοι έχοντας ελευθερία κινήσεων από την αστυνομία τραμπούκισαν και λίντσαραν πρόσφυγες και αλληλέγγυους. Ωστόσο δεν έμειναν εκεί. Αυτόκλητοι τιμωροί με πρόσχημα το ότι η διαδήλωση των προσφύγων πέρασε μέσα από χωριό, δημιούργησαν ομάδες κρούσεις με ξύλα και φακούς και στάθηκαν στην είσοδο του χωριού κάνοντας face control, σταματώντας μέχρι και αυτοκίνητα, ψάχνοντας για πρόσφυγες, εργαζόμενους σε ΜΚΟ ή αλληλέγγυους/ες.
Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να δέχονται επιθέσεις και να κυνηγιούνται οικογένειες προσφύγων και να τραμπουκίζονται όσοι/ες δεν συμφωνούσαν μαζί τους. Η ίδια ομάδα ή διαφορετική σε συντονισμό μαζί της κυκλοφορούσε σαν τάγμα εφόδου αναζητώντας σε μαγαζιά τους στόχους τους συνεχίζοντας το αντιρποσφυγικό πογκρόμ.
Φυσικά αυτές οι ομάδες δεν έδρασαν αυτόνομα. Είχαν την πολιτική και κοινωνική στήριξη του περιφερειάρχη Μουτζούρη που τόσες φορές έχει βρεθεί δίπλα τους σε αντιπροσφυγικές κινητοποιήσεις αλλά και δημιουργώντας κλίμα τρομοκρατίας ενισχύοντας το ρατσισμό και τη ξενοφοβία. Άλλωστε δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τις παράλληλες ρατσιστικές συγκεντρώσεις που διοργάνωσε η περιφέρεια μαζί με εμπορικούς συλλόγους και άλλους φορείς σε Μυτιλήνη, Χίο και Σάμο κλείνοντας αναγκαστικά καταστήματα, υπηρεσίες, γραφεία μέχρι και σχολεία. Συγκεντρώσεις που είχαν ξεκάθαρα αντιπροσφυγικά χαρακτηριστικά καθώς παρουσίαζε τους πρόσφυγες ως την «υποβάθμιση» του τόπου τους που πρέπει να απομακρυνθούν ενώ το βασικό σύνθημα ήταν «Θέλουμε τα νησιά μας πίσω», υπονοώντας ότι έχουν «κατακτηθεί από τους εισβολείς» πρόσφυγες.
Είναι σημαντικό να γίνει ένας διαχωρισμός. Όποιος/α θέλει να γίνει ομορφότερος ο τόπος του και να κλείσουν τα προσφυγικά στρατόπεδα θα πρέπει να κινητοποιηθεί από κοινού με τους πρόσφυγες, έχοντας μάλιστα ως προμετωπίδα τα αιτήματά τους! Η μεγαλύτερη υποβάθμιση και υποτίμηση είναι αυτή της ανθρώπινης υπόστασης των προσφύγων. Στη Μόρια, στο Καρά Τεπέ και στα άλλα μέρη στη Χίο και στη Σάμο υπάρχει κατ’ εξακολούθηση καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά των προσφύγων και υπαίτιες είναι οι ελληνικές κυβερνήσεις των δύο τελευταίων περιόδων και όσοι έμποροι και καταστηματάρχες εκμεταλλεύονται με κάθε δυνατό τρόπο την ανάγκη των προσφύγων. Μόνος τρόπος λοιπόν για να γίνουν τα νησιά «όπως ήταν» είναι να συμπεριφέρεται το ελληνικό κράτος στους μετανάστες/πρόσφυγες με αξιοπρέπεια κλείνοντας τα τοπικά «Γκουαντανάμο» των νησιών του Αιγαίου, δίνοντας άσυλο, χαρτιά-νομιμοποιητικά έγγραφα και ελευθερία μετακίνησης και ταξιδιού εκτός Ελλάδος σε όσους/ες το επιθυμούν.
Όσοι/ες επιθυμούν «τα νησιά τους πίσω» ή «ομορφότερα νησιά» μακριά από υποβάθμιση και δεν κατανοούν ότι τα παραπάνω θα έρθουν μόνο με την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων αλλά αντίθετα το κάνουν σε αντιπαράθεση με αυτούς, είναι και πρέπει να λογίζονται ως ρατσιστές και ξενοφοβικοί. Και ως τέτοιοι θα αντιμετωπίζονται.
Για τούτο, χωρίς καμία επιφύλαξη, χαιρετίζουμε τα άμεσα αντανακλαστικά των αντιφασιστών και αντιφασιστριών που βρέθηκαν στο δρόμο λίγη ώρα μετά το ρατσιστικό πογκρόμ από ομάδα ακροδεξιών, τρέποντας τους μάλιστα σε φυγή. Θεωρούμε ότι αυτή η αντιφασιστική επαγρύπνηση καθώς και η αλληλέγγυα δράση στον αγώνα των προσφύγων είναι αναγκαία για να αντιμετωπιστεί οποιαδήποτε εθνικιστική ανασυγκρότηση καθώς και η κατασταλτική μανία των αρχών. Όπως επίσης είναι ανάγκη το αντιρατσιστικό κίνημα να παλέψει για την κοινωνική απονομιμοποίηση των ακροδεξιών-ρατσιστικών «παλλαϊκού» τύπου συγκεντρώσεων που διοργανώνουν οι αρχές και οι φορείς των νησιών απέναντι στους πρόσφυγες και τη δημιουργία νέων κλειστών δομών, σε αντίθεση με όσους/ες επιλέγουν να τους χαϊδέψουν τα αυτιά, ψαρεύοντας στο βούρκο των μαζώξεων τους.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε εκφράζει την αμέριστη αλληλεγγύη τόσο στους πρόσφυγες που παρά τις κακουχίες και την εξάντληση που έχουν βιώσει οργανώνονται, κινητοποιούνται και συγκρούονται με τους δεσμώτες τους, όσο και με όσους/ες παλεύουν καθημερινά στα νησιά του Αιγαίου απέναντι στην άνοδο του φασισμού και του ρατσισμού, παλεύοντας ώστε τα νησιά τους να γίνουν εστίες αδελφοσύνης και αλληλεγγύης κλείνοντας τα κολαστήρια των προσφυγικών στρατοπέδων.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο/η, άνεργο/η, φοιτητή/ρια ή μαθητή/ρια να γυρίσει την πλάτη στις ρατσιστικές κραυγές μίσους και τρομολαγνείας από τις τοπικές αρχές, τις τοπικές ακροδεξιές ομάδες και τα ΜΜΕ.
Καλούμε τον κάθε ένα και τη κάθε μία να παλέψει για την αναβάθμιση του νησιού του/της μέσω της βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων και ενάντια στη δημιουργία νέων αυστηρότερων κλειστών κέντρων κράτησης σε νησιά και ηπειρωτική Ελλάδα.
-Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες
-Άμεσος απεγκλωβισμός των προσφύγων από τα νησιά
-Ελευθερία μετακίνσης, νομιμοποιητικά και ταξιδιωτικά χαρτιά σε όποιον/α το επιθυμεί, μαζική παραχώρηση ασύλου
-Καμία ανοχή στα ρατσιστικά πογκρόμ και την αναβίωση του φασισμού
-Κανένα κλειστό κέντρο κράτησης ποτέ και πουθενά
