Συμπληρώνονται 11 χρόνια από τη νύχτα της 6ης Δεκέμβρη 2008, όταν οι ειδικοί φρουροί Κορκονέας και Σαραλιώτης άφησαν το αστυνομικό τους αμάξι, κατευθύνθηκαν προς τη γωνία Τζαβέλλα και Μεσολογγίου και πυροβόλησαν εν ψυχρώ προς μια παρέα μαθητών, σκοτώνοντας τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Τότε, ακριβώς όπως και σήμερα, το Κράτος στόχευε στην πειθάρχηση της κοινωνίας, στη διαπαιδαγώγησή της στην υπακοή, αναδείκνυε την επιτήρηση σε ύψιστη αρχή του καθεστώτος και εξαπέλυσε επαναλαμβανόμενες «επιχειρήσεις Αρετή» στα Εξάρχεια, προκειμένου να επιβάλλει την τάξη. Ήταν η εποχή της εισόδου στα χρόνια της κρίσης και το Κράτος με το Κεφάλαιο απαιτούσαν μια φοβισμένη κοινωνία για να ασκήσουν τις πολιτικές τους.
Η δολοφονία ενός παιδιού που διασκέδαζε στο κέντρο της πόλης αποτέλεσε το έναυσμα για την ελληνική κοινωνία, όχι απλά για να εξεγερθεί απέναντι στην αστυνομική βία, αλλά για να απελευθερώσει στο εσωτερικό της αμέτρητες ζωντανές δυνάμεις που επιτάχυναν την κίνηση και την αλλαγή της.
Η νομιμοποιημένη και δίκαιη αντιβία του Δεκέμβρη, υπήρξε σε πείσμα των γεροντικών φωνών περί «υπερβολής» και «ασυδοσίας», η σημαντικότερη έκφραση του μέτρου στην ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες, του πραγματικού μέτρου της συλλογικής ύπαρξης που είναι και θα είναι πάντα η εξέγερση. Εισήγαγε την κοινωνική δημιουργικότητα σε μια επαναλαμβανόμενη σειρά οργασμών και τοκετών, που προκάλεσαν την αμφισβήτηση ολόκληρου του σαπισμένου κοινού τόπου της εξουσίας και ανέδειξε μορφές οργάνωσης κατά πολύ ανώτερες αυτής των κυρίαρχων.
Ο Δεκέμβρης μπόλιασε την ελληνική κοινωνία με τις ιδέες της οριζόντιας οργάνωσης, της οικονομικής δημοκρατίας, της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας από την επιτήρηση και την επικύρωση των αρχόντων και αποτελώντας υπόδειγμα για τις εξεγέρσεις των επόμενων χρόνων απέναντι στην επιθετικότητα του Κεφαλαίου σε κρίση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, συγκρότησε έναν σύγχρονο κοινωνικό διαφωτισμό.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο κατά την οποία η κυριαρχία του Κράτους και του Κεφαλαίου επιχειρεί να σταθεροποιηθεί ξανά, να φοβίσει την κοινωνία και να την κάνει να αγαπήσει ξανά τον εχθρό της, να σταματήσει την κίνηση και την αλλαγή. Η καταστολή και η διαρκής επίκληση της τάξης και της αριστοκρατίας γίνονται ξανά οι αρωματικές μαστίχες της κρατικής χυδαιότητας, αποζητώντας εκδίκηση απέναντι στην κοινωνία που τους αμφισβήτησε με διάφορους τρόπους τα χρόνια που ακολούθησαν τον Δεκέμβρη. Η νεκρανάσταση των ιστορικών ζόμπι του ακροδεξιού παλαιοημερολογιτισμού, η επίθεση σε κάθε δομή οργάνωσης της κοινωνικής αντίστασης, η ανάδειξη του κοινωνικού ανταγωνισμού σε φάρμακο δια πάσα νόσο, είναι το σπαρτιάτικο γεύμα που μας προτείνει ξανά η εξουσία για να καθαρθεί ο κοινωνικός οργανισμός από τις ουσίες της εξέγερσης και της αμφισβήτησης.
Δεν θα τους αφήσουμε! Η εξέγερση σήμερα και πάντα, θα υψώνεται απέναντι στην αντιδραστική φαντασίωση ότι οι κοινωνίες μπορεί να πάψουν να κινούνται.
Σήμερα που η εξουσία επιχειρεί να εκβιάσει την κοινωνία, αποπειράται να διαλύσει το κίνημα των καταλήψεων, οργανώνει τον παρακοινωνικό ρατσισμό πλάι στον κρατικό, υψώνουμε ξανά ψηλά τη σημαία της κοινωνικής ανυπακοής, συντασσόμαστε με το αντίθετο ρεύμα των αντιστάσεων και τους υπενθυμίζουμε ότι ο κόσμος της τάξης που ονειρεύονται δεν θα έρθει ποτέ.
Ενάντια στον ανταγωνισμό, η αλληλεγγύη!
Απέναντι στο νεκροταφείο της τάξης, η ζωτικότητα της εξέγερσης!
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία καλεί στις 6 μμ στα Προπύλαια, στην διαδήλωση μνήμης και τιμής στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο που δολοφονήθηκε σε ηλικία 15 ετών από τις δυνάμεις της τάξης.
-Αλληλεγγύη στις καταλήψεις, στις αντιστάσεις, στους κοινωνικούς χώρους, στους πρόσφυγες
-Οργάνωση και αντίσταση στα κρατικά ζόμπι που ξύπνησαν και ζητούν το αίμα της κοινωνίας
-Αγώνας ενάντια στην οικονομική και την κοινωνική καταπίεση, για την αυτοδιαχείριση, την οριζόντια οργάνωση των κοινωνιών, την ελευθερία
-Απέναντι στην υπερβολή της εξουσίας, τώρα και πάντα το μέτρο της εξέγερσης
