Συνεχίζεται η «ομηρία» χιλιάδων συμβασιούχων στα δημόσια νοσοκομεία ολόκληρης της χώρας. Οι εργαζόμενοι συμβασιούχοι γιατροί, παραϊατρικό προσωπικό, εργαζόμενοι στις διοικητικές υπηρεσίες, στα φαρμακεία των νοσοκομείων, στις τεχνικές υπηρεσίες, στην καθαριότητα αλλά και σε όλες τις δομές και λειτουργίες των νοσοκομείων χωρίζονται σε κατηγορίες όπως είναι επικουρικοί συμβασιούχοι που πληρώνονται από τα έσοδα των νοσοκομείων ή προγράμματα ΕΣΠΑ και συμβασιούχοι του ΟΑΕΔ που πληρώνονται μόνο μέσω ΕΣΠΑ. Στους πρώτους υπάρχουν διάφορες φουρνιές με την πρώτη να ξεκινά την υπηρεσία της πριν από πέντε περίπου χρόνια και τη δεύτερη του ΟΑΕΔ να ξεκινά την υπηρεσία της πριν από δύο χρόνια περίπου. Οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν πλήρως ενσωματωθεί στην λειτουργία των νοσοκομείων καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Έχουν εξελιχθεί μέσω των εργασιακών τους χώρων όπως και έχουν εξελίξει τους χώρους αυτούς βάζοντας πλάτη σε καιρούς που τα νοσοκομεία δουλεύουν με ελάχιστο προσωπικό, ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές και με συνεχόμενη αύξηση συνολικά του όγκου εργασίας.
Η κυβέρνηση, και συγκεκριμένα το Υπουργείο Υγείας, επιχειρηματολογεί λέγοντας ότι κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για την εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων και όλων των δομών δημόσιας υγείας στην περίοδο των μνημονίων, έχοντας δεμένα τα χέρια από τους θεσμούς και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ελεγκτικό συνέδριο από την άλλη κρίνει παράνομη την παράταση της θητείας των συμβασιούχων που έχουν ξεπεράσει τους 24 μήνες υπηρεσίας και κρίνει ότι οι εργαζόμενοι αυτοί πρέπει να απολυθούν άμεσα. Διάφοροι πάρεδροι των ΥΠΕ (οι υπερ-νομαρχίες, που χωρίζονται τα νοσοκομεία) αρνούνται να πληρώσουν τα εντάλματα πληρωμής (αφού κρίνονται παράνομα) του επικουρικού προσωπικού ενώ καθυστερούν και οι πληρωμές των συμβασιούχων του ΟΑΕΔ για δίμηνα εξαιτίας τραπεζικών κωλυμάτων.
Οι εργαζόμενοι μέσα σε όλο αυτό το αβέβαιο κλίμα συνεχίζουν να δουλεύουν και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους περιμένοντας κάθε δωδεκάμηνο την παράταση της θητείας τους. Στις διάφορες κινητοποιήσεις που έχουν γίνει αλλά και στην τελευταία η στάση της ηγεσίας του υπουργείου είναι πάλι καθησυχαστική και με πολλά «θα». Έταξε ότι θα παρακάμψει το ελεγκτικό συνέδριο ψηφίζοντας νόμο για αυτούς τους εργαζόμενους, ότι θα κάνει και άλλη παράταση θητείας ή ότι θα βγάλει ειδική προκήρυξη φωτογραφική με ευνοούμενη μοριοδότηση για τους πιο παλιούς επικουρικούς. Όλα αυτά χωρίς καμία δέσμευση για το πότε και χωρίς να παίρνει ξεκάθαρα το μέρος των εργαζομένων επιμένοντας ότι έχει δεμένα τα χέρια, ενώ η φρασεολογία περί παλιών και νέων επικουρικών λειτουργεί, όπως πάντα, με όρους διαχωρισμού στο εσωτερικό του εργαζόμενου σώματος.
Το συμπέρασμα ή το αποτέλεσμα από τα παραπάνω είναι η διατήρηση και μονιμοποίηση των ελαστικών μορφών εργασίας στην υγεία με κυρίαρχο συναίσθημα των εργαζομένων την αβεβαιότητα, την ανασφάλεια. Όπως σε όλους τους κλάδους και τους εργασιακούς χώρους έτσι και στην υγεία δεν πρέπει να υπάρχουν ούτε συμβασιούχοι, ούτε εργαζόμενοι με προγράμματα του ΟΑΕΔ που δεν ξέρουν πότε θα πληρωθούν, αλλά εργαζόμενοι με μόνιμη και σταθερή εργασία. Ένα επιπλέον συμπέρασμα είναι ότι στάσεις εργασίας και παραστάσεις διαμαρτυρίας δεν αρκούν, αλλά χρειάζεται ένας άλλος συνδικαλισμός «βάσης» πέρα από τις σκοπιμότητες του γραφειοκρατικού μηχανισμού των σημερινών δευτεροβάθμιων οργάνων, ένας συνδικαλισμός που εν αρχή τουλάχιστον θα έχει κοινές δομές των εργαζομένων του κλάδου, πέρα από εσωτερικούς διαχωρισμούς με βάση τη σύμβαση εργασίας και τις αντίστοιχες συνθήκες.
Απαιτούμε:
-
ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ
-
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
-
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΝΕΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
