Λίγες μόνο ημέρες μετά την απελευθέρωση του Τάσου Θεοφίλου, το κίνημα αλληλεγγύης καλείται να πιέσει ξανά την αστική δικαιοσύνη στην κατεύθυνση μιας ακόμα απόφασης, που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη αλλά -δυστυχώς- δεν είναι.
Η Ηριάννα είναι μια γυναίκα που βρίσκεται φυλακισμένη από το ελληνικό κράτος εδώ και περίπου ένα μήνα μόνο και μόνο για έναν λόγο: επειδή κάποτε είχε σχέση με κάποιον! Μοιάζει παράλογο και πέρα από κάθε φαντασία αλλά είναι αλήθεια. Διότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να μπορεί να προσάψει η ελληνική δικαιοσύνη στην Ηριάννα, δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο που να μπορεί να δικαιολογήσει την φυλάκισή της.
Η Ηριάννα κλήθηκε πριν χρόνια να δώσει ένα δείγμα DNA στην αντιτρομοκρατική, σε μια περίοδο που ο σύντροφός της κατηγορούταν για εμπλοκή σε ένοπλη οργάνωση. Έδωσε συναινετικά το δείγμα καθώς αντιλήφθηκε την διαδικασία ως τυπική και δεν περίμενε ποτέ πως θα μπορούσε το γεγονός αυτό να της στερήσει κάποτε την ελευθερία.
Χρόνια αργότερα και ενώ ο σύντροφός της είχε αθωωθεί, η υπόθεσή της έφτασε σε δίκη. Αποτυγχάνοντας να εναρμονιστεί με την καφκική εξέλιξη της ζωής της, η ίδια και το περιβάλλον της αντιμετώπισαν τη δίκη σαν μια τυπική υπόθεση, σαν μια γραφειοκρατική ταλαιπωρία που θα τελειώσει ανώδυνα. Όπως και η ίδια έχει δηλώσει, δεν μπήκε καν στην διαδικασία να νιώσει ουσιαστικά διωκόμενη επειδή απλά το DNA της βρέθηκε σε ένα σπίτι. Τελικά, καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλάκισης!
Η αυθαιρεσία που διέπει την απόφαση για την Ηριάννα, ο παραλογισμός του εγκλεισμού μιας γυναίκας χωρίς κανένα ουσιαστικό αποδεικτικό στοιχείο, δεν είναι η εξαίρεση στη λειτουργία της αστικής δικαιοσύνης αλλά ο κανόνας που θέλει τον νόμο να αποτελεί και με τη βούλα ένα εργαλείο καταστολής και εκφοβισμού των κινημάτων. Είναι ειρωνικό αλλά τη στιγμή που η δίκη της Χρυσής Αυγής σέρνεται επί χρόνια και μέλη της που αποδεδειγμένα έχουν συμμετάσχει σε φασιστικές επιθέσεις όπως η Θέμις Σκορδέλη κυκλοφορούν ελεύθερα, τα δικαστήρια στοχοποιούν και τιμωρούν προσωπικές και κοινωνικές σχέσεις. Ένα σκηνικό δυστοπίας δομείται αργά αλλά σταθερά τριγύρω μας και ανάμεσά μας και οι αυτοματισμοί της αστικής δικαιοσύνης γίνονται όλο και πιο αυταρχικοί, όλο και πιο εκδικητικοί.
Το αντικαπιταλιστικό κίνημα έχει αποδείξει πως τα αντανακλαστικά του είναι παραδειγματικά σε ζητήματα αλληλεγγύης. Το δείχνει τα τελευταία δύο χρόνια στο προσφυγικό ζήτημα, το δείχνει σε κάθε υπόθεση κρατικού αυταρχισμού και εκδικητικότητας και πρέπει να το δείξει ξανά στην υπόθεση της Ηριάννας. Οφείλουμε να γίνουμε η συνθήκη απελευθέρωσης για την Ηριάννα. Οφείλουμε να επιβάλλουμε την απελευθέρωσή της όχι μόνο γιατί είναι αδιανότητη η φυλάκιση μιας γυναίκας χωρίς κανένα στοιχείο αλλά και διότι πρέπει να σπάσουμε τον κρατικό τσαμπουκά προτού αυτός εξαπλωθεί παραπάνω.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί και συμμετέχει στην πορεία αλληλεγγύης στην Ηριάννα την Παρασκευή 14/7 στις 19:00 στο Σύνταγμα ενόψει του εφετείου της 17ης Ιουλίου. Η αλληλεγγύη θα νικήσει, η κρατική καταστολή θα αποκρουστεί από τον κόσμο του αγώνα!
