ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΛΑΔΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ
Τα τελευταία χρόνια, στον πολύπαθο εργασιακό κλάδο των ΜΜΕ, μια νέα μόδα έχει κάνει την εμφάνισή της. Πρόκειται για τη μόδα της «εναλλακτικής δημοσιογραφίας». Το παραμύθι είναι σχετικά απλοϊκό: τα Μέσα που ευαγγελίζονται πως ασκούν αυτή την μορφή ενημέρωσης έχουν έρθει για να σώσουν όλη την κοινωνία από την καθεστωτική πληροφόρηση, παλεύουν για τα συμφέροντα της τάξης και αντιτίθενται σε αυτούς που την καταδυναστεύουν και φυσικά, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα Μέσα, δεν είναι διαπλεκόμενα αλλά καθαρά και ξάστερα. Φυσικά, όλα αυτά είναι πάντα απλά ένα καλούπι. Το εσωτερικό του καλουπιού είναι ίδιο και απαράλλαχτο με κάθε άλλο Μέσο. Εμπεριέχει ταπεινωτικούς μισθούς, ανασφάλιστη εργασία, συνθήκες γαλέρας και βέβαια, όπως σε κάθε καπιταλιστική επιχείρηση, εργοδοτικούς εκβιασμούς και απολύσεις. Όσο κι αν αυτόπροσδιορίζονται ως αριστερά ή (φιλο)κινηματικά ή αντισυστημικά, τα λεγόμενα «εναλλακτικά ΜΜΕ» δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τυπικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις σαν όλες τις άλλες. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε να είναι κάτι διαφορετικό. Και αυτό ανεξάρτητα από τις αυταπάτες που επιχειρούν να καλλιεργούν τα αφεντικά τους τόσο στο κοινό που απευθύνονται όσο και στους ίδιους τους εργαζόμενούς τους.
Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση Μέσου είναι η ιστοσελίδα «ThePressProject.gr». Μια ιστοσελίδα, η οποία κατά δήλωση του ίδιου του ιδιοκτήτη της, Κώστα Εφήμερου, έχει έρθει για να κάνει την διαφορά στην ελληνική δημοσιογραφία. Μια ιστοσελίδα ωστόσο της οποίας οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες δούλευαν εκεί για χρόνια χωρίς να έχουν καν συμβάσεις εργασίας. Διότι, σύμφωνα με αριστερά αφεντικά όπως ο Εφήμερος, το να είσαι (ή τέλος πάντων να δηλώνεις) αριστερός σημαίνει αυτόματα πως έχεις το δικαίωμα να εκμεταλλεύεσαι κατά τέτοιο τρόπο δεκάδες ανθρώπους. Αν το site σου προωθεί την υπόθεση της αριστεράς έχει αυτόματα και την ηθική νομιμοποίηση να μην ασφαλίζει όσους και όσες δουλεύουν γι’ αυτό.
Τον τελευταίο ένα χρόνο, στις συνθήκες γαλέρας που επικρατούν στο αριστερό κάτεργο του Press Project, προστέθηκε και η συστηματική μη καταβολή μισθών. Στις αρχές του Οκτώβρη, ο ιδιοκτήτης του site βρέθηκε να χρωστάει στους εργαζόμενούς και τις εργαζόμενές του εφτά μισθούς και οι τελευταίοι/ες έκαναν αυτό που οφείλει να κάνει κάθε άνθρωπος που ανήκει στην εργατική τάξη όταν βρίσκεται σε τέτοια θέση. Κήρυξαν απεργία και διεμήνυσαν στον εργοδότη τους πως δεν θα επιστρέψουν στην δουλειά τους μέχρι να τους καταβληθούν όλα τα χρωστούμενα. Η απάντηση της εργοδοσίας σε αυτή τους την κίνηση θα διεκδικούσε βραβείο σουρεαλισμού αν δεν ήταν τόσο εξοργιστική.
Ο Εφήμερος έβγαλε στη δημοσιότητα δυο κείμενα μέσα από το site του, στα οποία ούτε λίγο ούτε πολύ καταγγέλλει τους/τις εργαζόμενούς/ες του για την απεργία τους και τους/τις κατηγορεί πως τον εκβιάζουν μέσω αυτής, τονίζει πως θα περίμενε να στηρίξουν την επιχείρησή τους και όχι να μπλοκάρουν την λειτουργία της και πιστεύει πως είναι υποχρεωμένοι/ες να κάνουν όλα τα παραπάνω απλά και μόνο επειδή το μαγαζί του είναι «εναλλακτικό» και όχι σαν όλα τα άλλα. Στο δεύτερο μάλιστα κείμενο δημοσιοποιεί ιδιωτικές συνομιλίες που είχε μαζί τους και μέσω αυτών γίνεται κατανοητό πως προβαίνει σε απολύσεις. Τελικά, μερικές μέρες μετά το Press Project ξεκίνησε να λειτουργεί με νέο προσωπικό κατά βάση.
Καταρχήν, να πούμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που ένα αριστερό αφεντικό κατηγορεί ως εκβιαστική την στάση των εργαζόμενών του να διεκδικήσουν μέσω απεργίας τα δικαιώματά τους. Κάποια στιγμή ωστόσο θα πρέπει να γίνει κατανοητό τόσο στον Εφήμερο όσο και σε κάθε άλλο ομοϊδεάτη του με την ίδια ταξική θέση πως αυτή ακριβώς είναι η ουσία της απεργίας: να λειτουργεί εκβιαστικά προς τα αφεντικά. Και αυτό είναι τίτλος τιμής για μια απεργία και όχι κατηγορία.
Κατά δεύτερον, είναι αστείο να θεωρεί κανείς πως σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις, εκεί όπου αφεντικά και εργάτες/τριες συνυπάρχουν, υπάρχει κάποιο «καλό της επιχείρησης» που μπορεί να ταυτιστεί με τα συμφέροντα όλων ανεξαιρέτως. Το ακριβώς ανάποδο: οι εργαζόμενοι/ες δεν μπορούν να ανησυχούν για το «καλό της επιχείρησης» αλλά μόνο για το δικό τους. Αν το «καλό της επιχείρησης» σημαίνει πως θα πρέπει να δουλεύουν απλήρωτοι/ες και χωρίς δικαιώματα τότε είναι δεδομένο πως οφείλουν να δράσουν με γνώμονα το «κακό» της επιχείρησης.
Τέλος, όσο άβολο και αν είναι, οφείλει να διευκρινιστεί επίσης: το ότι σήμερα το Press Project συνεχίζει την λειτουργία του με την συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων του να βρίσκονται ακόμα τυπικά σε απεργία καθώς ο Εφήμερος συνεχίζει να χρωστάει 38.000 ευρώ συνολικά σε μισθούς είναι ένα ντροπιαστικό γεγονός για τους νέους εργαζόμενους που έχουν προσληφθεί στο μαγαζί εις βάρος των συναδέλφων τους. Το Press Project, αυτό το κατά τα άλλα φιλοκινηματικό και εναλλακτικό site, λειτουργεί μέσω μιας οργανωμένης απεργοσπασίας από τον Εφήμερο. Και όσοι/ες στελεχώνουν με την εργασία τους το συγκεκριμένο μαγαζί είναι συνυπεύθυνοι/ες για αυτή την απεργοσπασία.
Όσοι/ες έχουν περάσει έστω και λίγο από τον μεγάλο και αχανή εργασιακό κήπο του διαδικτύου γνωρίζουν πολύ καλά πως οι συνθήκες που επικρατούν στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα δεν είναι η εξαίρεση. Αυτό είναι το ίντερνετ για τον κόσμο της Εργασίας: μαύρα λεφτά, αφεντικά που κάνουν ό,τι θέλουν καταπατώντας κάθε εργασιακό κεκτημένο και στρατιές φοβισμένων και ακάλυπτων συνδικαλιστικά εργαζόμενων που αναγκάζονται λόγω των συνθηκών της εποχής να συναινούν σε τέτοιες απροκάλυπτες και εξοργιστικές αυθαιρεσίες. Και η κίνηση των εργαζομένων του Press Project να προβούν σε απεργία είναι μια κίνηση-σταθμός για τα ΜΜΕ του ίντερνετ. Είναι μια κίνηση που έστω και μεμονωμένα, έστω και σε ένα μόλις Μέσο, σπάει την εργασιακή συναίνεση του διαδικτύου, συγκρούεται στη πράξη με το θράσος των αφεντικών και των όσων έχουν επιβάλλει. Μια συλλογικά οργανωμένη απεργία με μαζική συμμετοχή όπως αυτή οφείλει να γίνει παράδειγμα για όλους/ες όσους/ες εργάζονται σε ιστοσελίδες.
Ταυτόχρονα, η απεργία που έγινε στο Press Project και κυρίως η εξέλιξή της έρχονται να υπενθυμίσουν με τον πιο επιτακτικό τρόπο πως η αναντιστοιχία ανάμεσα στις επίσημες συνδικαλιστικές δομές του κλάδου των ΜΜΕ και τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων είναι πλέον χαοτική. Μια απεργία όπως αυτή θα έπρεπε να γίνει υπόθεση όλου του κλάδου, να βρει την ενεργή συμπαράσταση εργαζομένων και από άλλα Μέσα, να στηριχθεί μέχρι τη νίκη. Στην πραγματικότητα, αυτό που λείπει προκειμένου να πραγματωθεί κάτι τέτοιο είναι το συλλογικό συνδικαλιστικό όργανο που θα μπορούσε να οργανώσει την κινητοποίηση που απαιτεί η συγκυρία. Αυτό το όργανο καλούμαστε να οικοδομήσουμε σήμερα. Για να διεκδικήσουμε συνολικά ως κλάδος αυτά που οι εργαζόμενοι/ες του Press Project διεκδίκησαν μεμονωμένα στο δικό τους εργασιακό χώρο και φυσικά ακόμα περισσότερα, για να κατακτήσουμε όσα τα αφεντικά των ΜΜΕ μας κλέβουν απροκάλυπτα κάθε μέρα. Σήμερα, είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ: για να κερδίσουμε αυτή τη μάχη πρέπει να την δώσουμε όλοι/ες μαζί.
Η Κλαδική Εργαζομένων στα ΜΜΕ της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε έχει θέσει εδώ και πάρα πολύ καιρό την αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός Ενιαίου Συνδικάτου Τύπου και θα συνεχίσει να μιλάει και να αγωνίζεται με επιμονή για αυτή την αναγκαιότητα. Για ένα Συνδικάτο που θα ενοποιεί μέσα από τις δομές του και τα όργανά του τους εργαζόμενους/ες του κλάδου σε αντίθεση με την παρούσα κατάσταση της απομόνωσης και της πολυδιάσπασης. Για ένα Συνδικάτο που θα θέσει επιτακτικά το ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, των αξιοπρεπών μισθών και των ανθρώπινων ωραρίων. Για ένα Συνδικάτο που θα αντιπαρατάξει στο θράσος των αφεντικών μας την συλλογική δύναμη της τάξης μας.
Στεκόμαστε δίπλα στους απεργούς του Press Project, απαιτούμε την πλήρη ικανοποίηση των αιτημάτων τους και καλούμε κάθε αγωνιστική δύναμη του κλάδου να κινηθεί στην κατεύθυνση της ενοποίησης της ταξικής μας οργάνωσης και της διεκδίκησης της διεύρυνσης των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
-ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ PRESS PROJECT
-ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ
–ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΑ ΜΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
-ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
