40 χρόνια μετά: ΝΑ ΔΙΕΞΑΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΑΞΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ
Ανακοίνωση της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε για τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου
40 χρόνια μετά την εξέγερση του Νοέμβρη και την αιματηρή καταστολή της από το ελληνικό κράτος μέσω του στρατιωτικού τμήματός του, βρισκόμαστε στη δίνη ενός διαφορετικού αλλά αντίστοιχου πολιτικού και οικονομικού ολοκληρωτισμού. Απαλλαγμένος για τα καλά από την ενοχή της χούντας, των βασανιστηρίων, των φυλακίσεων και των δολοφονιών, ο ελληνικός κρατικός σχηματισμός δε διστάζει πλέον να σαλπίσει ανοιχτά την οπισθοδρόμηση της κοινωνίας σε πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο.
Η Ελλάδα της αστικής δημοκρατίας του 2013, δεν είναι απλά η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, των 2 εκατομμυρίων ανέργων και των 7 εκατομμυρίων φτωχών. Είναι επίσης η Ελλάδα των εκατοντάδων νεκρών μεταναστών, ανατιναγμένων στις νάρκες του ελληνικού κράτους, πνιγμένων στις θάλασσές του ή μαχαιρωμένων από φασίστες, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των 500.000 ναζιστών, των απεργών πείνας που βρίσκονται δύο μήνες εγκαταλειμμένοι στην τύχη τους, της διαρκούς και εντεινόμενης καταστολής, της επίθεσης στους κοινωνικούς χώρους, του «μαύρου» στην ΕΡΤ και της λογοκρισίας, της γκεμπελίστικης προπαγάνδας των ΜΜΕ, του υπουργού Παιδείας που απειλεί με είσοδο των ΜΑΤ στα πανεπιστήμια, του Αδωνη, του Φαήλου και της διάχυτης ακροδεξιάς αμορφωσιάς.
Είναι η Ελλάδα των νοσοκομείων χωρίς γιατρούς και μηχανήματα που στέλνει τους ασθενείς να πεθάνουν σπίτι τους και των σχολείων χωρίς καθηγητές.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι εικόνες αυτές είναι εικόνες του ταξικού πολέμου που το Κράτος και το Κεφάλαιο διεξάγουν με απίστευτη ένταση τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Μέχρι σήμερα, το αποτέλεσμά τους είναι η καταστροφή όχι μόνο κάθε κοινωνικής και πολιτισμικής παραχώρησης στην οποία εξαναγκάστηκε η ελληνική δημοκρατία από το 1974, αλλά και η συντριβή κάθε οικονομικής παροχής και αναδιανεμητικής δομής των τελευταίων 100 χρόνων. Σε αυτό τον πόλεμο, η κοινωνία και ο κόσμος της Εργασίας συμμετέχουν μαχητικά αλλά ανοργάνωτα και με εμφανείς τις αναπηρίες που τους έχουν αφήσει ο εθισμός στην ανάθεση, τη διαμεσολάβηση και τη γραφειοκρατία.
Η εξέγερση του Νοέμβρη είναι ένα από τα πιο εκλεκτά παραδείγματα άμεσης και ελευθεριακής δράσης στην κατεύθυνση της ανεξαρτησίας της κοινωνίας που έχει να επιδείξει η σύγχρονη ιστορία. Γι’ αυτό και λοιδορήθηκε, συκοφαντήθηκε και επιχειρήθηκε να ενσωματωθεί και να διαστρεβλωθεί.
40 χρόνια μετά, χρειαζόμαστε αυτούσιο το ελευθεριακό πνεύμα του Νοέμβρη. Χρειαζόμαστε όμως επίσης και την ανάπτυξη των οριζόντιων, αντι-ιεραρχικών και ελεύθερων δομών της κοινωνίας, αυτές που θα σαρώσουν στο διάβα τους τις θλιβερές γραμμές των κυανόκρανων και της γραφειοκρατίας για να πραγματοποιήσουν τον ταξικό πόλεμο όπως του αρμόζει, από τη σκοπιά των συμφερόντων του κόσμου της Εργασίας και της κοινωνικής ανεξαρτησίας.
- ΤΙΜΑΜΕ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
- ΟΜΟΣΠΟΝΔΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
- ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΗΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ. Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ.
