Ανακοίνωση της Κλαδικής Ένωσης Εργαζομένων στα ΜΜΕ της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε
Τους τελευταίους δύο μήνες, τα –έτσι κι αλλιώς τρισένδοξα- ελληνικά ΜΜΕ διάγουν μια περίοδο επιπλέον απροσμέτρητης δόξας. Έχοντας κληθεί να διαχειριστούν την ενημέρωση και την πληροφόρηση κατά την περίοδο της πανδημίας, το έκαναν με αντικειμενικότητα και μονοφωνία που θα έκαναν τη Λαϊκή Ημερησία του Πεκίνου να κοκκινίζει από ντροπή. Αν τα μέτρα περιορισμού και αναστολής δικαιωμάτων που πάρθηκαν κατά τη διάρκεια της καραντίνας –και εξακολουθούν σε μεγάλο βαθμό να ισχύουν- δημιουργούν εύλογη ανησυχία για το επίπεδο ελευθερίας και κοινωνικών δικαιωμάτων την επόμενη μέρα, η εικόνα των καναλιών, των ιστοσελίδων και των εφημερίδων, παραπέμπει ευθέως σε κανονική χούντα.
Η ντροπιαστική για τον κλάδο κατάσταση να παρουσιάζει καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης μόνο την επίσημη κυβερνητική άποψη, αποκλείοντας κάθε κοινωνική διαμαρτυρία ή στιγματίζοντάς την εάν δε μπορούσε να την κρύψει, συνοδεύοντας τις κρατικές ανακοινώσεις με αριστουργηματικά ρεπορτάζ για τους «γυμνασμένους τρικέφαλους του Χαρδαλιά», το κούρεμα του Πέτσα και τα οκτώ παιδιά του Τσιόδρα, δεν έγινε φυσικά με το αζημίωτο. Κόστισε σε όλους μας 20 εκατομμύρια ευρώ, όσο και η «οικονομική ενίσχυση» του κράτους προς τα ΜΜΕ σε δύο δόσεις, προκειμένου να συμμετάσχουν στην «καμπάνια ενάντια στον κορωναϊό». Απέδειξαν έτσι οι εκδότες ότι, σε αντίθεση με ό,τι ζητάνε από εμάς, δεν είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν τσάμπα και ότι η σωστή ενημέρωση προσφέρεται πάντα με το αζημίωτο.
Φυσικά, τα 20 εκατομμύρια που προκλητικά μοίρασε το κράτος στους ιδιοκτήτες ΜΜΕ –όσους επέλεξε τέλος πάντων- σε περίοδο οξείας φτωχοποίησης της κοινωνίας, δεν είναι το μοναδικό δώρο που τους έκανε. Γιατί τα λεφτά ξοδεύονται και χάνονται, αντίθετα με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων που έρχεται για να μείνει και δίνει ευκαιρίες για μεγαλύτερα κέρδη στο διηνεκές. Από τις αρχές Απρίλη και μετά, σχεδόν το 80% των εργαζομένων στον κλάδο των ΜΜΕ βρίσκεται σε καθεστώς αναστολής σύμβασης ή εκ περιτροπής εργασίας. Εξακολουθώντας όπως είναι προφανές να εργάζεται κρυφά και ανώνυμα, πληρωμένο από το κράτος. Με μια φράση, η κυβέρνηση απάλλαξε για δύο μήνες τους εργοδότες στα ΜΜΕ από την υποχρέωση να καταβάλουν μισθούς στους εργαζόμενους, πληρώνοντάς τους η ίδια από τα κρατικά ταμεία. Οι εργαζόμενοι βέβαια, εξακολουθούσαν να δουλεύουν εκβιαζόμενοι από τα αφεντικά, με τη δικαιολογία ότι «πληρώνονταν».
Πρόκειται για μια παγκόσμια πατέντα επιδότησης της μαύρης εργασίας, που δημιούργησαν από κοινού το κράτος με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, σε βάρος των εργαζομένων των Μέσων, της κοινωνίας συνολικά και ασφαλώς και της ίδιας της ενημέρωσης ως «προϊόν».
Δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη αντιληπτική ικανότητα ούτε κάποιοι οξυμένο συνδικαλιστικό κριτήριο για να διαπιστώσει κανείς ότι η πανδημία του κορονοϊού χρησιμοποιείται ως ιδανική ευκαιρία προκειμένου να απορρυθμιστούν σε χρόνο-ρεκόρ και με την πρόφαση της κατάστασης ανάγκης οι εργασιακές σχέσεις. Το Κράτος επιδεικνύει ξανά την ταξική του στράτευση επιχειρώντας να μετακυλήσει το οικονομικό κόστος εξ ολοκλήρου στις πλάτες του κόσμου της εργασίας, στους μισθωτούς, τους συνταξιούχους αλλά και στους ελεύθερους επαγγελματίες, με τελευταίο τροχό της αμάξης τους εξ ορισμού πιο εκτεθειμένους, τους «μαύρους» εργαζόμενους.
Με πρόσχημα την πτώση των πωλήσεων οι εργοδότες επιδιώκουν να συνεχίσουν να παράγουν το ίδιο προϊόν με ασύγκριτα μικρότερο κόστος. Από κάτι τέτοια άλλωστε φαίνεται ο καλός ο επιχειρηματίας. Οι εκκλήσεις να «βάλουμε πλάτη» έχουν ξεκινήσει και αναμένεται να ενταθούν όσο το καθεστώς αβεβαιότητας διαιωνίζεται. Το «Μένουμε Σπίτι» αξιοποιείται από τα αφεντικά σαν λευκή επιταγή για να αποκτήσουν το εργατικό δυναμικό που πάντα ονειρεύονταν: φτηνό (αφού πληρώνει το κράτος, δηλαδή όλοι μας), υπάκουο (αφού οι απολύσεις σε όλη τη χώρα μετρούνται σε χιλιάδες) και ανοργάνωτο (αφού στον κλάδο επικρατεί τηλεργασία και οι εργαζόμενοι δεν συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο).
Ο κλάδος του Τύπου, ειδικά, τις τελευταίες εβδομάδες, δέχθηκε το ένα σοκ μετά το άλλο. Τις πρώτες μέρες που ο ιός χτύπησε τη χώρα, η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» μείωσε μισθούς για ένα τρίμηνο. Ακολούθησαν οι Αττικές Εκδόσεις που εκμεταλλεύτηκαν το μέτρο της αναστολής σύμβασης για να στείλουν στο σπίτι τους το ένα τρίτο των υπαλλήλων. O –κατά δήλωσή του- «μεγαλύτερος όμιλος ψηφιακών Μέσων» 24Media έκλεισε ταυτόχρονα δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς, τον αθλητικό Sport24 και τον μουσικό Legend, προχωρώντας σε απολύσεις και στο ίντερνετ, αφήνοντας δεκάδες εργαζόμενους δίχως εργασία υπό αυτές τις συνθήκες εγκλεισμού. Η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας μέσω της τηλεργασίας και της ουσιαστικής κατάργησης των ωραρίων και των αργιών, είναι ο νέος κανόνας. Αυτός ο καταιγισμός αντεργατικών μέτρων απλώς προδιαγράφει τις εξελίξεις που επιθυμούν τα αφεντικά στον χώρο των ΜΜΕ.
Η ακόμα μεγαλύτερη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στα ΜΜΕ –και χωρίς να παραγνωρίζουμε την εύλογη κοινωνική αντιπάθεια απέναντι στον κλάδο- αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Πίσω από κάθε ρεπορτάζ για την έγκαιρη και ηγετική παρέμβαση του πρωθυπουργού για να αποτρέψει το σκάνδαλο των voucher που έρχεται να ακολουθήσει ένα ανύπαρκτο ρεπορτάζ για το σκάνδαλο των voucher, πίσω από κάθε εκκωφαντική σιωπή για τις κοινωνικές διεκδικήσεις των καλλιτεχνών, των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων στην εστίαση, πίσω από κάθε θόρυβο που ζητά περισσότερο αυταρχισμό και λιγότερα κοινωνικά δικαιώματα, κρύβεται ένας κακοπληρωμένος δημοσιογράφος και ένας καλοπληρωμένος εκδότης. Καμία δημοσιογραφική δουλειά δεν μπορεί να γίνει με αξιοπρέπεια εάν δεν είναι αξιοπρεπείς οι σχέσεις εργασίας στον κλάδο, δηλαδή σχέσεις σταθερής εργασίας και αξιοπρεπούς μισθού πληρωμένου από τους εργοδότες, χωρίς εκβιασμούς και εργασιακές απειλές.
Δε μας προξένησε καμία έκπληξη ότι και σε αυτή την περίπτωση, η ΕΣΗΕΑ, το επιμελητήριο εργαζομένων και αφεντικών που καταχρηστικά διεκδικεί τον τίτλο του συνδικάτου, τήρησε στάση θεατή με δημοσιογραφική διαπίστευση. Πάει καιρός που ο μηχανισμός αυτός είναι αδύνατο να εκπληρώσει υποτυπώδη συνδικαλιστικά καθήκοντα, ανεξάρτητα από τις προθέσεις.
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ χρειαζόμαστε ένα άλλο συνδικάτο, ενιαίο για τον κλάδο, ομοσπονδιακό στη δομή του, που να αποκλείει εργοδότες, εργολάβους και βουλευτές πάλαι ποτέ συντάκτες και να συμπεριλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, από την πρώτη μέρα εργασίας και ανεξάρτητα από την εργασιακή σχέση. Μόνο αυτή η αυτονόητη συνδικαλιστική συνθήκη μπορεί να διασφαλίσει τη μαχητική διεκδίκηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και παράλληλα να παλέψει για μια ενημέρωση κοινωνικό προϊόν, που δεν θα βρίσκεται στα χέρια συνεταίρων του κράτους και επιχειρηματιών που διαφημίζουν την πραμάτεια τους υπό μορφή «ενημέρωσης».
-Να σταματήσει άμεσα η κοροϊδία της επιδότησης της μαύρης εργασίας μέσω των «αναστολών συμβάσεων». Καμία απόλυση, καμία εκ περιτροπής εργασία
-Να πάψει η αδιαφανής χρηματοδότηση ΜΜΕ μέσω διαφημιστικών κονδυλίων, τάχα για τον Covid-19, που ολοκληρώνει τη μετατροπή της ενημέρωσης σε προπαγάνδα ολοκληρωτικού τύπου.
-Να διεκδικήσουμε τη σύναψη κλαδικής σύμβασης εργασίας στα ΜΜΕ που να προστατεύει τους συναδέλφους από τον διαρκή εργοδοτικό εκβιασμό της απόλυσης και των μειώσεων και θα μας επιτρέπει να ζούμε αξιοπρεπώς από τον μισθό μας.
-Να συγκροτήσουμε το Ενιαίο Ομοσπονδιακό Συνδικάτο Τύπου, που θα καλύπτει όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, θα αποκλείει εργοδότες και εργολάβους και θα βρίσκεται στο πλευρό της κοινωνίας και των υπόλοιπων εργασιακών κλάδων.
