Ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων – Να σπάσουμε την πολιτική των φιλοδωρημάτων στην εργασία
Η πολυθρυλούμενη τροπολογία της κυβέρνησης που αφορούσε στην κατάργηση του κατώτατου μισθού, αποδείχτηκε άνθρακας με πατάτες.
Η τροπολογία ψηφίστηκε, μόνο που αντί να καταργεί, θωρακίζει και επαναφέρει τον άθλιο αντεργατικό νόμο Βρούτση, ο οποίος θέσπιζε την επιβολή μισθού – φιλοδωρήματος των 586 ευρώ (511 για τους νέους κάτω των 25 ετών), για μεγάλο τμήμα εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και παρέσυρε όλους τους μισθούς προς τα κάτω, με αποτέλεσμα η πλειονότητα σήμερα να εργάζεται και να ζει με λιγότερα από 700 ευρώ.
Παράλληλα, επικαιροποιεί την κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης, διατηρώντας στο ακέραιο το δικαίωμά του υπουργείου, να αποφασίζει για την επέκταση, αύξηση ή μείωση του κατώτατου μισθού, με βάση πάντα τη σύμφωνη γνώμη των εργοδοτών αν και εφόσον το επιτρέπουν οι ρυθμοί της κερδοφορίας και παραγωγικότητας.
Η κυβέρνηση, φρόντισε να προσαρμόσει όλο το εργασιακό καθεστώς, ακριβώς όπως είχαν απαιτήσει και θέσει ως όρο από την πρώτη στιγμή οι εργοδοτικές οργανώσεις (ΓΣΕΒΕΕ – ΣΕΒ), αποδεσμεύοντας τον κατώτατο μισθό από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης και προετοιμάζοντας – ήδη από τις εξαγγελίες στη Δ.Ε.Θ. – ένα πακέτο αναδιαρθρώσεων για χάρη του κεφαλαίου, το οποίο περιλαμβάνει μείωση των ασφαλιστικών εισφορών με κάλυψη του ελλείμματος από τους μισθωτούς, μείωση του Φ.Π.Α. σε συγκεκριμένους χώρους και κλάδους και μείωση του αφορολόγητου για τους εργαζόμενους.
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, πως απέναντι στη λυσσαλέα και χωρίς φραγμό επίθεση του κεφαλαίου δεν υπάρχει σανίδα σωτηρίας παρά μόνο η συλλογική δύναμη του ίδιου του κόσμου της εργασίας. Οι απώλειες που έχουμε υποστεί είναι τεράστιες, κι ο πλούτος που παράγουμε βρίσκεται στα χέρια των εργοδοτών. Αρκετά βάλαμε πλάτη για να ορθοποδήσει η οικονομία τους, εις βάρος των αναγκών μας και της ζωής μας.
Με τα δικά μας όργανα πάλης και κόντρα στον εργοδοτικό και ενσωματωμένο συνδικαλισμό, να δώσουμε τη μάχη για την ανατροπή όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων και την επαναφορά των Συμβάσεων Εργασίας.
Για ουσιαστικές αυξήσεις πάνω από το «όριο» του 2009, που να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες μας και τις απώλειες των τελευταίων ετών.
Για μείωση των ωρών εργασίας.
Για την κατάργηση όλων των διαχωρισμών στον κόσμο της εργασίας.
Για να σπάσουμε τον τσαμπουκά των εργοδοτών, σε όλους τους χώρους δουλειάς.
