Να ανατρέψουμε στον δρόμο την αντι-εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
Στην «μνημονιακή» κοψοχρονιά του… σωτήριου έτους 2011 τα σχολεία άνοιξαν
κανονικά. Τρόπος του λέγειν δηλαδή γιατί χωρίς βιβλία, χωρίς καθηγητές και χωρίς…σχολεία μόνο κανονικά δεν το λες. Οι μαθητές μπήκαν Σεπτέμβρη στα νέα τους σχολεία, αφού τα παλιά συγχωνεύθηκαν – καταργήθηκαν, χώθηκαν σε αίθουσες ανά 30 και περιμένουν ακόμη αυτόν που θα τους κάνει το μάθημα και τα βιβλία απ’ τα οποία θα διαβάζουν.
Και θα περιμένουν για αρκετό καιρό ακόμη αφού μετά από 12.500 συνταξιοδοτήσεις
έγιναν μόνο 600 διορισμοί ενώ ο αριθμός των κενών είναι άγνωστος και οι λιγοστοί
καθηγητές γίνονται λάστιχο δουλεύοντας παράλληλα σε πολλές διαφορετικές πόλεις
και σχολεία με μισθούς πετσοκομμένους έως και 40%.
Σε όλα αυτά, ας προσθέσουμε την υποχρηματοδότηση, οπού σε αρκετά σχολεία οι
διευθυντές αναρωτιούνται αν αυτό το μήνα θα πληρώσουν «πετρέλαιο ή ∆ΕΗ;»,
«καθαριότητα ή τηλέφωνο;». Επίσημα, ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε μείωσε
κατά 21,9% τις «δαπάνες» για την παιδεία. Και έτσι μεταφράζεται λοιπόν ο
εκσυγχρονισμός: σε καθηγητές που δουλεύουν σε καθεστώς τρομοκρατίας για το
αύριο με μισθό που δεν φτάνει ούτε για τα βασικά και σε ποιότητα παιδείας να θυμίζει 19ο αιώνα.
Σε παρόμοιο μήκος κλίματος κινείται και η μεταρρύθμιση «διεθνοποίησης» των ΑΕΙ- ΤΕΙ, αφού αρχίσουν ανοίγει ο δρόμος για τις επιχειρήσεις να μπουν στο
πανεπιστήμιο, κόβονται η σίτιση, οι εστίες, τα δωρεάν συγγράμματα και μπαίνουν
απ’ το παράθυρο η εντατικοποίηση, η κατάργηση του ασύλου και η διάλυση του ενιαίου πτυχίου.
∆εν χωράνε ψευδαισθήσεις περί ανικανότητας των γραφειοκρατών να διαχειριστούν τους πόρους ή περί μιας προσωρινής κατάστασης, η οποία θα «στρώσει» απ’ του χρόνου. Το πρόσωπο της πραγματικής αλλαγής – κατάντιας απλώς αρχίζει να εμφανίζεται πίσω απ’ το σκοτάδι και συνδέεται άμεσα με την κρίση του καπιταλισμού.
Η μεταρρύθμιση σε δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, πανεπιστήμια είναι μέρος μιας
δομικής αλλαγής του οικονομικού συστήματος, το οποίο από δω και πέρα βρίσκει
όλα τα κοινωνικά αγαθά και δικαιώματα… περιττά. Παιδεία, υγεία, μεταφορές έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο της κυβέρνησης για λογαριασμό του Κεφαλαίου που θέλει να επεκτείνει την επενδυτική του δραστηριότητα προς τα εκεί.
Στην κρίσιμη ιστορική συγκυρία που βρισκόμαστε, ο αγώνας ενάντια στην
εκπαιδευτική απορρύθμιση γίνεται πλέον καθήκον. Το μέτωπο εκπαιδευτικών και εκπαιδευόμενων είναι κοινό και το πανεκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να δώσει τον αγώνα με τα μέσα που διαθέτει: καταλήψεις, απεργίες αλλά και να αναδείξει ως ζήτημα ολόκληρης της εργατικής τάξης, το εκπαιδευτικό.
Κάτω τα νέα μέτρα για δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια
Όχι στην εντατικοποίηση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση
Να διοριστούν και να μονιμοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί