Κοινωνικός δαρβινισμός, ιδιωτικοποιήσεις, θάνατος: Μόνο η «βαριά βιομηχανία της χώρας» μετράει
Ανακοίνωση της Κλαδικής Υγείας της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε.
Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες των δηλώσεων του υποψήφιου βουλευτή της Ν.Δ. στην Εύβοια, Σπύρου Πνευματικού, που προτείνει να αφεθούν στην τύχη τους οι καρκινοπαθείς τελικού σταδίου για να γλιτώσει το κράτος τα έξοδα νοσηλείας τους, τηλεοπτικών σποτ με το Μητσοτάκη να έχει το θράσος να λέει ότι αναβαθμίστηκε η υγεία και ταυτόχρονα μέσα σε 5 μέρες να έχουμε το θάνατο 3 γυναικών λόγω καθυστέρησης της διακομιδής τους σε νοσοκομείο, εξαιτίας ελλείψεων στο στόλο των ασθενοφόρων ή στο προσωπικό που τα λειτουργεί.
Μία 63χρονη γυναίκα στην Κω πέθανε σε καρότσα αγροτικού οχήματος καθώς από τα 4 ασθενοφόρα στο νησί τα 3 δεν λειτουργούν λόγω έλλειψης προσωπικού και το τέταρτο ήταν σε άλλη διακομιδή. Σε ένα νησί που επί λοκ-ντάουν ανανεώθηκε με 15 νέα οχήματα ο στόλος των περιπολικών, αλλά καθόλου ο στόλος των ασθενοφόρων. Κοντά στην Αθήνα μια 19χρονη εγκυμονούσα γυναίκα πέθανε γιατί άργησε το ασθενοφόρο να την μεταφέρει και στη Χαλκιδική μια τουρίστρια έφυγε από τη ζωή για τον ίδιο λόγο. Αυτή είναι η άθλια κατάσταση της εγκατάλειψης της δημόσιας υγείας, της εγκληματικής έλλειψης προσωπικού, των ιδιωτικοποιήσεων που μέχρι και για τα ασθενοφόρα εισάγει ο νόμος για το «νέο Ε.Σ.Υ.». Αυτή η πολιτική επάξια μπορεί να φέρει τον τίτλο της θανατοπολιτικής, με πανδημία ή μη. Την ίδια ώρα προσβάλλοντας τη μνήμη των παραπάνω νεκρών γυναικών, των χιλιάδων νεκρών της πανδημίας και τόσων άλλων που δεν μάθαμε ποτέ γι’ αυτούς/ες, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη μας και με χυδαία θρασύτητα ο Μητσοτάκης ξεστομίζει στην προεκλογική του καμπάνια ότι η υγεία έχει αναβαθμιστεί. Προφανώς εννοεί ότι αναβαθμίστηκαν τα κέρδη της ιδιωτικής υγείας για χρήστες άριστους, που ανήκουν στην κοινωνική του τάξη.
Η επικύρωση του κοινωνικού δαρβινισμού, της θανατοπολιτικής, του κανιβαλισμού του Κεφαλαίου και της κρατικής επιβολής εξέφρασε ο Πνευματικός με τις δηλώσεις του για τους καρκινοπαθείς. Η κρίση του Κεφαλαίου επιφυλάσσει σε εμάς, τα εργαλεία παραγωγής των κερδών του, μόνο μεγαλύτερη εκμετάλλευση, φτώχεια, ανεργία, καταπίεση και θάνατο. Θάνατο είτε με εργατικά «ατυχήματα» γιατί τα μέτρα ασφαλείας κοστίζουν, είτε όταν παύουμε να δουλεύουμε και είμαστε περίσσευμα για το Κεφάλαιο αφηνόμαστε να φύγουμε μια ώρα αρχύτερα από τον κορωναϊό ή τον καρκίνο, είτε τέλος ως κρέας για τα κανόνια των πολέμων τους.
Λίγες μέρες νωρίτερα το υπουργείο υγείας υπέγραψε κοινή υπουργική απόφαση με το υπουργείο εθνικής άμυνας, σύμφωνα με την οποία θα μεταφέρεται υγειονομικό στρατιωτικό προσωπικό στα νησιά και σε ορεινές περιοχές της χώρας, για να καλυφθούν έτσι τα κενά σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας. Μετά από δέκα χρόνια μνημονιακών πολιτικών και τρία χρόνια πανδημίας, τα περισσότερα νοσοκομεία της επαρχίας στερούνται βασικών ειδικοτήτων γιατρών, υγειονομικού προσωπικού και υλικών. Στην Κρήτη παραιτούνται διευθυντές κλινικών, αναισθησιολόγοι και παιδίατροι με εμπειρία δεκαετιών στο ΕΣΥ, γιατροί που είχαν επιστρέψει από το εξωτερικό, όπως η περίπτωση του συναδέλφου στη Σερίφου (ευτυχώς ανακάλεσε την παραίτησή του) ακριβώς λόγω των ανυπόφορων συνθηκών και της εξαντλητικής εντατικοποίησης της εργασίας, απόρροια των προαναφερόμενων ελλείψεων.
Όμως το πρόβλημα για την κυβέρνηση (και δεν εννοούμε την υπηρεσιακή) εξαντλείται στο πώς θα βγει η τουριστική σεζόν, όχι οι ιατρικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών. Πιεζόμενη από τοπικούς βουλευτές και παράγοντες στα νησιά ώστε όλα να είναι έτοιμα για την τουριστική περίοδο που αρχίζει, η κυβέρνηση θέλει να δώσει την αίσθηση της κανονικότητας και της ασφάλειας. Μόνο για τα κέρδη της «μεγάλης βιομηχανίας της χώρας» «επιστρατεύεται» μέχρι κι ο στρατός. Κι όλα αυτά μετά από τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας, τους θανάτους εκτός ΜΕΘ που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί σύμφωνα με τη έκθεση Τσιόδρα, υγειονομικούς στα όρια της κατάρρευσης, μετά από δεκάδες κινητοποιήσεις και προτάσεις του υγειονομικού κινήματος ώστε να συμμετέχουν και τα στρατιωτικά νοσοκομεία στην αντιμετώπιση της πανδημίας, με απόφαση της κυβέρνησης της Ν.Δ., αυτό δεν έγινε ποτέ. Όχι απλά δεν συμμετείχαν στο κανονικό πρόγραμμα εφημεριών αλλά δεν βοήθησαν ούτε στις πιο κρίσιμες στιγμές που οι άνθρωποι πέθαιναν ακόμα και στην αναμονή των επειγόντων.
Δύσκολο να γίνει πιο εμφατικό, μετά από τις εκατόμβες της πανδημίας, τις νεκρές αυτών των ημερών, τις κυνικές δηλώσεις των κοινωνιοπαθών που κρατούν και ξαναδιεκδικούν το τιμόνι του κράτους, ότι οι εργαζόμενοι/ες υγειονομικοί, η εργατική τάξη συνολικά κι ολόκληρα κομμάτια τοπικών κοινωνιών έχουν ζωτικό συμφέρον να γίνουν το ζωντανό ανάχωμα σ’ αυτήν τη θανατοπολιτική. Μπορούν να το δείξουν και εκλογικά, αλλά δεν περιμένουμε πολλά απ’ αυτό το πεδίο, που είναι του ταξικού αντιπάλου, ιδίως σ’ αυτήν τη συγκυρία της συντηρητικής στροφής της κοινωνίας εξαιτίας της ήττας των προηγούμενων χρόνων. Η μόνη ρεαλιστική απάντηση είναι η καθημερινή ταξική πάλη, πριν και μετά από τις εκλογές, για την αντεπίθεση απέναντι στο Κεφάλαιο και το θάνατο που σπείρει προκειμένου να συνεχίζει να κυριαρχεί πάνω στη ζωή μας.
-Κανένα κλείσιμο, καμιά συγχώνευση νοσοκομείου-να ανοίξουν όλα τα νοσοκομεία που έκλεισαν τα μνημονιακά χρόνια
-Ενίσχυση του Ε.Σ.Υ.-της πρωτοβάθμιας περίθαλψης-του στόλου του ΕΚΑΒ-μαζικές προσλήψεις-μονιμοποίηση των συμβασιούχων συναδέλφων
-Κατάργηση του νέου νόμου (διάλυσης) του Ε.Σ.Υ.
