Η πανδημία του κορωναϊού και οι κυβερνητικές «ασθένειες»
Δεκαέξι μέρες πέρασαν από την ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ότι ο πλανήτης βρίσκεται σε κατάσταση πανδημίας από τον κορωναϊό. Αν παραθέσουμε τα νοσολογικά και επιδημιολογικά χαρακτηριστικά του ιού τότε θα διαπιστώσουμε ότι ακόμη δεν έχει αναπτυχθεί κάποια φυσική ανοσία του ανθρώπινου οργανισμού απέναντί του, έχει μεγάλη ευκολία μετάδοσης, ιδίως μέσω των παιδιών και των εφήβων, που μπορεί να είναι ασυμπτωματικά έχοντας μεγάλο φορτίο του ιού, το μεγαλύτερο κομμάτι των ασθενών μπορεί να μεταδίδει τη νόσο για πάνω από 20 μέρες και τέλος ο ιός δείχνει να έχει ανθεκτικότητα τόσο σε διάφορα στέρεα υλικά όσο και στις κλιματικές συνθήκες, άρα δεν γνωρίζουμε αν το καλοκαίρι θα βοηθήσει αποτελεσματικά στον περιορισμό του. Στην Ελλάδα, λοιπόν, προβλέπεται ότι θα έχουμε έξαρση τον Απρίλιο, βρισκόμαστε δηλαδή στην αρχική φάση.
Οι αντιδράσεις κάθε κράτους απέναντι στην πανδημία ποικίλουν, με χειρότερη εκδοχή την πρόταση εφαρμογής της ανοσίας της αγέλης, κι όσοι ζήσουν έζησαν. Μια λογική που ως κριτήριο δεν έχει την καθαρά φυσική διαδικασία από σκοτεινό και ανόητο ιδεαλισμό, αλλά ως κριτήριο έχει την λειτουργία της οικονομίας που βρίσκεται πάνω από κάθε τι σε αυτόν τον πλανήτη, και με υποτιθέμενη «καβάτζα» ότι ο ενεργός και παραγωγικός πληθυσμός δεν θα πληγεί σοβαρά από την επιδημία του ιού άρα ούτε και η παραγωγή κέρδους για το Κεφάλαιο, ενώ οι μόνοι που θα πληγούν είναι οι απόμαχοι της εργασίας οπότε θα απαλλαγεί το κράτος από τη συντήρησή τους. Σε άλλες χώρες οι κρατικές ενέργειες κινούνται στο ρυθμό εκτάκτων απαγορεύσεων (κατασταλτικών μέτρων) πάνω στην επίκληση της ατομικής ευθύνης, στην οποία πετάει και το μπαλάκι των επιπτώσεων για το όποιο τελικό δυσάρεστο αποτέλεσμα, ενώ άμα είναι σχετικά ήπιο θα επωμιστεί τη δόξα η κατασταλτική κρατική πολιτική ως γενική αρχή σε κάθε έκτακτη περίπτωση, κι όχι μόνο τώρα που πράγματι υπάρχει λόγος καραντίνας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως τα κράτη προσπαθούν τελευταία στιγμή με επείγοντα μέτρα να σώσουν την κατάσταση όταν δεκαετίες τώρα υποσκάπτουν τις κοινωνικές ανάγκες στη δημόσια υγεία, με στόχο την όσο το δυνατόν πιο ομαλή κερδοφορία του Κεφαλαίου πράγμα που μεταφράζεται στην υποτίμηση των συνθηκών διαβίωσης της πλειονότητας του πληθυσμού στον πλανήτη, εφόσον αυτές έπονται της «αυτόματης» ρύθμισης της αγοράς και των κερδών της. Και υποτίμηση των ανθρώπινων ζωών συμπεριλαμβάνει υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής, διατροφής και πρόσβασης σε ιατρικές υπηρεσίες ή σε ασφαλή για την υγεία τους εργασία.
Στην ελληνική πραγματικότητα έχοντας μια κυβέρνηση φανατικά νεοφιλελεύθερη στην οικονομική διαχείριση και πολιτικά ακροδεξιά, αυτό ταιριάζει γάντι στην αντιμετώπιση της κατάστασης με την εναπόθεση της επαπειλούμενης επιδημίας στην ατομική ευθύνη και ως αναγκαίο συμπλήρωμα γενικευμένα και σκληρά μέτρα απαγόρευσης. Και ναι μεν μένουμε σπίτι για να ζήσουμε, αλλά η ευθύνη δεν είναι μια στιγμή ούτε ατομική υπόθεση, είναι χρόνια και φέρει το βάρος όλων των νεοφιλελεύθερων κρατικών επιλογών που είχαν ως πρώτο θύμα τη δημόσια υγεία, που τόσο λοιδωρούταν και τόσο τώρα γίνεται επίκληση του ονόματός της. Αλήθεια πόσο υποκριτικό και αλαζονικό είναι να επικαλείται κάποιος κάτι μόνο όταν το έχει ανάγκη; Τα νοσοκομεία ανά την χώρα, όπως και παντού στον κόσμο, βιώνουν σίγουρα ένα πρωτοφανές και μοναδικό φαινόμενο, και στην Ελλάδα είναι ξεκάθαρο πώς δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός και κανένα εναλλακτικό πλάνο για το σύστημα υγείας. Ένα σύστημα που αυτήν την στιγμή μόνο με την υπερπροσπάθεια των υγειονομικών λειτουργεί και πρόκειται να καταρρεύσει υπό το βάρος του πλήθους των περιστατικών όταν η επιδημία ξεσπάσει. Κι ενδεικτικά, πριν από λίγους μήνες έληξε η σύμβαση 2.000 νοσηλευτών και χρειάστηκε η απειλή του κορωναϊού για να εξαγγείλει ο πρωθυπουργός 2.000 μόνο προσλήψεις αντί πολλαπλάσιων και τελικά να καταλήγουμε πάλι στην παραφιλολογία περί εθελοντών!
Σε οδηγίες του ο ΕΟΔΥ κρίνει ότι δεν είναι απαραίτητα τα γάντια μιας χρήσης από το υγειονομικό προσωπικό μιας και τελειώνουν οι διαθέσιμες ποσότητες ή για την έλλειψη σε ειδικές μάσκες, ποδονάρια και στολές. Γενικά τα μέσα ατομικής προστασίας των εργαζομένων δίνονται με το σταγονόμετρο, την στιγμή που τουλάχιστον 70 μέλη του νοσοκομειακού προσωπικού είναι στους διαγνωσμένους/ες νοσούντες/νοσούσες από τον ιό και πάνω από 400 σε καραντίνα. Επίσης εξακολουθούν να υπάρχουν 6 κλίνες Μ.Ε.Θ. ανά 100.000 κατοίκους. Από την άλλη η «επίταξη» του ιδιωτικού τομέα αφορά μόνο κλίνες στις Μ.Ε.Θ. που πάλι δεν επαρκούν, ενώ για την απλή νοσηλεία ελάχιστες μόνο κλινικές (και απ’ ότι φαίνεται με το αζημίωτο), ενώ και επίσημα προβλέπεται αποζημίωση 30 εκατομμυρίων στους ιδιώτες της υγείας για το διαγνωστικό τεστ του κορωναϊού, την ίδια στιγμή που η δημόσια υγεία υποχρηματοδοτείται οικτρά.
Στη θέση των δραστικών κινήσεων έχουμε προτροπές για χειροκροτήματα στο υγειονομικό προσωπικό της πρώτη γραμμής που μέχρι πρότινος δεχόταν τις πιο πολλές σφαίρες για την περιώνυμη αξιολόγηση (πάλι εδώ είχαμε τη νεοφιλελεύθερη αρχή της ατομικής ευθύνης). Σε ένα σύστημα υγείας αποδεκατισμένο από έμψυχο δυναμικό και υλικοτεχνικό εξοπλισμό, η ειρωνεία δεν έχει τέλος όταν η κυρία Μαρέβα παροτρύνει τον κόσμο να βγει στα μπαλκόνια να χειροκροτήσει αυτή τη ζοφερή και τραγική κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία, καρπώνοντας ίσως την ειλικρινή έκφραση συμπάθειας του κόσμου που ανταποκρίθηκε.
Αντίστοιχα για την 25η Μαρτίου κάποιοι υπερ-πατριώτες πήραν την πρωτοβουλία για εθνικούς ύμνους από τα μπαλκόνια την ώρα που η πανδημία αφορά οικουμενικά την ανθρωπότητα και την ώρα που η κοινωνική ομάδα που απειλείται περισσότερο από όλους/ες είναι οι μετανάστ(ρι)ες και οι πρόσφυγες εγκλωβισμένοι και συνωστισμένοι στα κέντρα κράτησης σε άθλιες συνθήκες. Ήδη 1.200 μετανάστες στην Κόρινθο προχώρησαν σε απεργία πείνας για να ζητήσουν το αυτονόητο, απλά την ευκαιρία να επιβιώσουν. Το ελληνικό κράτος όμως την ώρα που κυνηγάει το συνωστισμό, που απαγορεύει τη συνάθροιση άνω των 2 ατόμων στο δρόμο ή στα οχήματα, αφήνει σκαιά στην τύχη τους χιλιάδες μετανάστ(ρι)ες και πρόσφυγες, όπως έκανε και στην κρίση στον Έβρο όπου η διακρατική ελληνοτουρκική ένταση έβαλε στη μέση σαν σε συμπληγάδες τους πρόσφυγες. Η ίδια πρακτική συνωστισμού εφαρμόζεται αντικειμενικά και στους έγκλειστους στις φυλακές, αλλά και στους χώρους του δευτερογενή τομέα παραγωγής, πόσο μάλλον που δεν έχουν εξεταστεί αν είναι φορείς του ιού.
Η κρίσιμη κατάσταση για να αποσοβηθεί δεν θα μπορούσε παρά να συμπεριλαμβάνει έστω και την τελευταία στιγμή την πρόσληψη ιατρικού και παραϊατρικού μόνιμου προσωπικού και την μονιμοποίηση των επικουρικών εργαζομένων για την κάλυψη των αναγκών της πανδημίας, την απαραίτητη εκπαίδευση όλου του υγειονομικό προσωπικού, το άνοιγμα όλων των κλειστών νοσοκομείων και άμεση ενίσχυση της παραγωγής υλικών ατομικής προστασίας των εργαζομένων στην υγεία. Επιπλέον απαιτούμε την επίταξη ολόκληρου του ιδιωτικού τομέα υγείας (δηλαδή χωρίς αποζημίωση) και την προσαρμογή του στις έκτακτες ανάγκες συντονισμού για την αντιμετώπιση της επαπειλούμενης επιδημίας και τη δωρεάν παροχή διάγνωσης του κορωναϊού για όλους/ες.
Το τελευταίο αίτημα είναι αναγκαίο προκειμένου να γίνει εφικτή η μαζική εξέταση πιθανών ασθενών ώστε να προσδιοριστεί η έκταση της επιδημίας και οι ανάγκες καραντίνας κάθε ατόμου. Αυτή η μέθοδος μπορεί να προσδιορίσει τους φορείς του ιού έγκαιρα ώστε με την καραντίνα τους να μη τον διασπείρουν σε ευπαθείς ομάδες κι έτσι χωρίς ακραία γενικευμένες απαγορεύσεις να περιοριστούν και οι θάνατοι. Η αποτροπή πρόσβασης σε νοσοκομεία ασθενών με σοβαρά αναπνευστικά συμπτώματα, για την αποφυγή του συνωστισμού, οδήγησε στο θάνατο νεαρή γυναίκα στην Καστοριά. Κι αυτό όταν διάσημοι πηγαίνουν σε ιδιωτικά κέντρα και πληρώνουν αδρά για την εξέταση.
Απαιτούμε τον άμεσο απεγκλωβισμό των προσφύγων, των μεταναστ(ρι)ών από τα κέντρα κράτησης και τη στέγασή τους σε επιταγμένα ξενοδοχεία με τον ανάλογο εξοπλισμό προστασίας για τους ίδιους τους πρόσφυγες/μετανάστες και τους/τις εργαζόμενους/ες στα ξενοδοχεία. Ανάλογη αποσυμφόρηση των φυλακισμένων και των στρατευμένων. Να ανασταλεί προσωρινά η λειτουργία όσων βιομηχανιών δεν είναι απαραίτητες για την παραγωγή εξοπλισμού αναγκαίου στην αντιμετώπιση της επιδημίας ή της διατροφής του πληθυσμού.
Επιπλέον, αυτή την στιγμή ο ιός απειλεί όσους/ες εργάζονται στα σούπερ μάρκετ, σε υπηρεσίες delivery, τη βιομηχανία/βιοτεχνία και στην καθαριότητα, τόσο για τους ίδιους/ες όσο και για τη διασπορά του ιού στην υπόλοιπη κοινότητα. Οπότε, ιδίως οι εργαζόμενοι/ες στην καθαριότητα, χρειάζονται άμεσα εξοπλισμό προστασίας ανάλογο των υγειονομικών. Δεν ξεχνάμε τέλος ότι λόγω της μεγάλης οικονομικής ζημίας από την καραντίνα οι εργοδότ(ρι)ες έχουν προχωρήσει σε χιλιάδες απολύσεις. Αυτό δεν περιλαμβάνει την ιδιωτική υγεία αλλά αφορά ήδη τα κέντρα ειδικής αγωγής. Καταγγέλλουμε τις υποχρεωτικές άδειες και όταν έρθει η ώρα θα απαντήσουμε στις απολύσεις.
ΚΛΑΔΙΚΗ ΥΓΕΙΑΣ ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ
