Αντίο Σταύρο…
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε θρηνεί την απώλεια του συντρόφου Σταύρου Χατζησταύρου που έφυγε εντελώς ξαφνικά από κοντά μας τα ξημερώματα της Τρίτης, σε ηλικία μόλις 53 ετών.
Ο Σταύρος δεν υπήρξε για εμάς μόνο ένας άξιος σύντροφος και συνοδοιπόρος. Υπήρξε επίσης ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, ένας αλληλέγγυος φίλος, ένα υπόδειγμα ήθους και ζωτικότητας, ένα ζωντανό παράδειγμα ελευθεριακής ύπαρξης, με όλον τον ενθουσιασμό, τις αγωνίες, τους πόθους και τις αντιφάσεις που αυτή περιλαμβάνει.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το πάθος με το οποίο μιλούσε πάντα για τους καπνεργάτες συναδέλφους του, στην Ινδία, στο Βιετνάμ, στο Λίβανο, στην Κίνα, στην Αλβανία και όπου αλλού εργάστηκε ως γεωπόνος καπνών, τον θυμό του για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δούλευαν και για την υπερεκμετάλλευσή του από τις πολυεθνικές του καπνού. Δεν θα ξεχάσουμε ότι ήταν αυτές οι συνθήκες δουλειάς που του προκάλεσαν αναπνευστικά προβλήματα και οδήγησαν τελικά στον πρόωρο και αδόκητο θάνατό του.
Θα αποχαιρετήσουμε τον σύντροφό μας, τον Σταύρο μας, την Πέμπτη 12 Μαρτίου στις 3μμ, στο νεκροταφείο Νέας Σμύρνης, όπου θα πραγματοποιηθεί η πολιτική ταφή του.
Στη Μαρίνα και τη Ρεβέκκα, τις δύο κόρες του, στη σύντροφό του, τη μητέρα του και σε κάθε οικείο πρόσωπο εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας και την ευχή η τρυφερότητά του να παραμείνει οδηγός για μια αλληλέγγυα και αξιοπρεπή ζωή.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε δεσμεύεται για την έκδοση του βιβλίου του «Τίμα το ψωμί σου», την οποία μαζί σχεδιάζαμε, και περιέγραφε τις συνθήκες εκμετάλλευσης των καπνεργατών σε όλον τον κόσμο μέσα από τα προσωπικά του βιώματα.
Αντίο σύντροφέ μας, μέχρι τον κομμουνισμό και την ελευθερία.
Aναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε
Ο Σταύρος, όπως λέει και το σημείωμα των συντρόφων της Ροσινάντε, ήταν ένας υπέροχος σύντροφος.
Ένα περιστατικό χαρακτηριστικό για το ποιον του: Όταν διοργανώθηκε πριν τρία χρόνια στη Θεσσαλονίκη συζήτηση για τους εργατικούς αγώνες στα εργοστάσια της Κίνας με ομιλητή από το δίκτυο gongchao, ο Σταύρος με μεγάλη σεμνότητα παρενέβη μετά την ομιλία, με φιλικό τρόπο, για να «ευχαριστήσει», όπως είπε, «τον ομιλητή». Ήθελε να επισημάνει ορισμένες παραλείψεις, χωρίς να εκθέσει τον γερμανό καλεσμένο…
Μείναμε με το στόμα ανοιχτό: Ήταν βαθύς γνώστης όχι μόνο των εργασιακών συνθηκών στα μεγάλα εργοστάσια, της ιστορίας του εργατικού κινήματος εκεί, της σύνθεσης της καπιταλιστικής αγοράς, αλλά και της ιστορίας των εθνοτήτων και της αυτοκρατορικής και κατόπιν κρατικής πολιτικής κατά τη νεώτερη εποχή στην Κίνα.»Πού κρυβόταν αυτός τόσον καιρό;» αναρωτηθήκαμε, παρόλο που τον είχαμε συναντήσει πάμπολλες φορές και η φυσιογνωμία του ήταν εξαιρετικά οικεία. Να ένας άνθρωπος που αντί να επιδείξει τον τεράστιο πλούτο των γνώσεων και της εμπειρίας του, επιλέγει τον εύστοχο σχολιασμό της συγκεκριμένης περίστασης, για να βοηθήσει με την οξύνοιά του στην κατανόηση εκείνης της στιγμής.
Μέρος της απάντησης στο ερώτημα εκείνο βρίσκεται και στον τρόπο με τον οποίο τελικά μας εγκατέλειψε: τον τελευταίο καιρό ζούσε χωρίς να αφήνει στα προβλήματα υγείας του να σκεπάσουν το πλατύ χαμόγελό του, χωρίς να γκρινιάζει για την ταλαιπωρία που υφίστατο καθημερινά…
Αντίο Σταύρο. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την καλή καρδιά και το καθαρό σου βλέμμα.
Αντίο Σταύρο, με την παρουσία σου μάς πλούτισες τη σκέψη και την καρδιά, η απουσία σου έκανε τον κόσμο φτωχότερο.