Ανακοίνωση του Τμήματος Διεθνών της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε
Εδώ και 21 ημέρες, στην επαρχιακή πόλη Μπουλκίζα της Αλβανίας πραγματοποιείται ένας απεργιακός αγώνας από τους μεταλλωρύχους της. Σε μία χώρα στην οποία η συνδικαλιστική δράση αποτελεί συνώνυμο διώξεων, οι εργαζόμενοι αψήφησαν τον φόβο και οργανώθηκαν, ξεκινώντας απεργία διαρκείας. Βασικό αίτημα τους είναι η τήρηση μέτρων ασφαλείας. Συνολικά ,υπολογίζεται πως από το 2013 μέχρι σήμερα έχουν πεθάνει στον συγκεκριμένο χώρο εργασίας 43 εργάτες. Έχουν πραγματωθεί από το 2011 πλήθος κινητοποιήσεων από τους εργαζόμενους του κλάδου. Το ποτήρι ξεχείλισε μετά τον θάνατο του 66χρονού Enver Koçi, όταν η εισαγγελική αρχή αρνήθηκε να ασκήσει αγωγή, με την αιτιολόγηση της ανυπαρξίας νομικού πλαισίου στον ποινικό κώδικα για τέτοιου είδους εργατικό ατύχημα.
Η ανάδειξη της αναγκαιότητας οργάνωσης του ταξικού αυτού αγώνα, οδήγησε στην ίδρυση συνδικάτου τον Οκτώβριο. Το νεοσύστατο συνδικάτο «Ένωση Ηνωμένων Ορυχείων της Μπουλκίζα» το οποίο αποτελεί μία από τις λίγες ανεξάρτητες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας. Η Ομοσπονδία συνδικαλιστικών οργανώσεων της χώρας, αποτελεί μια οργάνωση ελεγχόμενη, που παρακολουθεί χωρίς να δρα τον αγώνα απρόθυμη να προασπιστεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Στις 17 Νοεμβρίου τα μέλη του συνδικάτου καθώς και αλληλέγγυοι/ες από την Organizata Politike πραγματοποίησαν δημόσια συγκέντρωση στην πόλη, με σκοπό να υποστηρίξουν και να κοινοποιήσουν τα αιτήματα της απεργίας.
Πέντε ημέρες αργότερα, η εταιρία Albchrom η οποία ανήκει στον Samir Mane-τον πλουσιότερο επιχειρηματία της Αλβανίας-απέλυσε τον Elton Debreshi, εκλεγμένο πρόεδρο του συνδικάτου. Οι δυνάμεις της αστυνομίας, έχοντας ως σκοπό να καταστείλουν συνέλαβαν τον ίδιο, αναγγέλλοντας στις 5 Δεκεμβρίου την απόλυση αυτού και άλλων τριών μελών του συνδικάτου, που πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της απεργίας. Η καταστολή όμως δεν τους φοβίζει. Μένουν αμετακίνητοι όσον αφορά την υλοποίηση των αιτημάτων τους, έχοντας την στήριξη της κοινωνίας, της εργατικής τάξης της πόλης.
Τα ΜΜΕ φυσικά δεν αναφέρουν το παραμικρό για τις διεκδικήσεις και τα δίκαια αιτήματα των εργατών, καθώς αποτελούν ιδιοκτησία του κεφαλαίου της χώρας. Χωρίς στήριξη από τα εργοδοτικά ¨συνδικάτα¨ της χώρας , οι εργάτες/τριες όλου του κόσμου, το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταγγείλουμε τις απόπειρες καταστολής των εργατικών αγώνων, να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στους μεταλλωρύχους της Μπουλκίζα και φυσικά να κοινοποιήσουμε τα αιτήματα τους.
-ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΩΝ ΤΗΣ ΜΠΟΥΛΚΙΖΑ!
-ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΑ ΑΠΟΛΥΜΕΛΥΜΕΝΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ!
-ΑΛΛΗΛΕΓΓΓΥΗ ΣΤΟ Sindikata e Minatorëve të Bashkuar të Bulqizës/ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ!
-ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ/ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ!
Solidaritet ndaj Grevës së Minatorëve të Bulqizës në Shqipëri! Në Greqi dhe Shqipëri, armiku është shteti dhe punëdhënësi!
Për 21 ditë, një grevë minatorësh është zhvilluar në qytetin krahinor Bulkizë , në Shqipëri. Në një vend ku sindikalizmi është sinonim i persekutimit, punëtorët iu kundërvunë frikës dhe organizuan grevë.Për 21 ditë, një grevë minatorësh është zhvilluar në qytetin krahinor Bulkizë , në Shqipëri. Në një vend ku sindikalizmi është sinonim i persekutimit, punëtorët iu kundërvunë frikës dhe organizuan grevë.
Kërkesa e tyre kryesore është respektimi i masave të sigurisë. Në total, vlerësohet se 43 punëtorë kanë vdekur gjatë punës që nga viti 2013. Që nga viti 2011, ka pasur lëvizje të shumta nga punëtorët e industrisë. Situata u përkeqësua pas vdekjes së 66-vjeçarit Enver Koçi, kur prokuroria publike nuk pranoi të padiste, duke përmendur se kodi penal nuk parashikon një aksident të tillë në punë.
Shfaqja e domosdoshmërisë së organizimit të kësaj beteje klasore çoi në krijimin e një sindikate në tetor. Unioni i sapoformuar i Minierave të Bulqizës është një nga sindikatat e pavarura në vend. Federata e Sindikatave të vendit është një organizatë e kontrolluar që monitoron situatën pa asnjë dëshirë për të mbrojtur interesat e klasës punëtore. Më 17 nëntor, anëtarët e sindikatës si dhe përkrahës të solidaritetit zhvilluan një mbledhje publike në qytet për të mbështetur kërkesat e grevës.
Pesë ditë më vonë, kompania Albchrom në pronësi të Samir Mane – biznesmeni më i pasur i Shqipërisë – hoqi nga puna Elton Debreshi, presidentin e zgjedhur të unionit. Policia që synon të shtypë lëvizjen e arrestoi atë, duke njoftuar në 5 dhjetor heqjen e tij dhe tre anëtarëve të tjerë të sindikatës që po drejtonin grevën. Por shtypja nuk i frikëson ata. Ata qëndrojnë të palëkundur në përmbushjen e kërkesave të tyre, me mbështetjen e shoqërisë dhe klasës punëtore të qytetit.
Mediat, natyrisht, nuk përmendin aspak kërkesat e punëtorëve, pasi ato janë pronë e kapitalit të vendit. Pa mbështetjen e sindikatave të punëdhënësve të vendit, punëtorëve në të gjithë botën, e pakta që mund të bëjmë është të denoncojmë përpjekjet për shtypjen e luftrave për punë, të shpallim solidaritetin tonë me minatorët e Bulkizës dhe, natyrisht, ti bëjmë publike ato.
– Plotësimi i kërkesave të miratorëve të Bulqizës
– Njerëzit e larguar nga puna të kthehen në punët e tyre
– Solidaritet ndaj Sindikatës së Minatorëve të Bashkuar të Bulqizës
– Në Greqi dhe Shqipëri armiku është shteti dhe punëdhënësi
