Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε χαιρετίζει τις χιλιάδες εργαζομένων, που διαδήλωσαν φέτος ενάντια στην συνεχιζόμενη αντεργατική επίθεση από τη μεριά του κεφαλαίου, του κράτους και της κυβέρνησης. Η προσπάθεια δημιουργίας ενός κλίματος σχετικού «μεταμνημονιακού» εφησυχασμού, έπεσε με χαρακτηριστική ευκολία στο κενό. Η σιδερόφραχτη και αστυνομοκρατούμενη Θεσσαλονίκη δεν προκαλεί πλέον τον παραμικρό φόβο και η αγχωτική εμφάνιση μιας χούφτας γραφικών φασιστών – μέσα στην υγειονομική ζώνη που τους έφτιαξε η αστυνομία – δεν έπεισε ούτε το συρφετό τους.
Όλοι και όλες γνωρίζουμε, πως πίσω από τις νέες διακηρύξεις (πολύ πιο φτωχές ακόμα και από το παλιό «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»), κρύβεται η χάραξη ενός σχεδίου άγριας καπιταλιστικής ανάπτυξης, επιχειρηματικών επενδύσεων χωρίς όριο, όξυνσης της εκμετάλλευσης, σκληρής εργασιακής ειρήνης και καταστολής. Κανένα από τα βασικά δικαιώματα δε θα χαριστεί, καμιά προηγούμενη κατάσταση δε θα επανέλθει, ενώ αντίθετα οι ανάγκες και τα προβλήματα θα γιγαντώνονται, η φτώχια και η εξαθλίωση θα διευρύνονται.
Ο κόσμος της εργασίας, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιμένει τίποτα από μια νέα λογική «διαφορετικής» διαχείρισης του χρεοκοπημένου συστήματος τους, ούτε βέβαια και από μια πιο «γνήσια» νεοφιλελεύθερη εκδοχή της. Το εργατικό κίνημα οφείλει κόντρα στην ανάθεση, το ρεφορμισμό, την ηττοπάθεια, τον εργοδοτικό – κυβερνητικό «συνδικαλισμό» και με μπροστάρη τα δικά του όργανα να πρωταγωνιστήσει, να αντισταθεί στη λυσσαλέα επίθεση, να περιφρουρήσει τις κατακτήσεις του και να τις διευρύνει, με γνώμονα τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες και τα ταξικά συμφέροντα.
Επιβάλλεται για την εργατική τάξη, να συντρίψει τώρα κάθε απόπειρα φασιστικής εμφάνισης και δημόσιου λόγου. Το αποτυχημένο σόου που έστησαν στη Δ.Ε.Θ. έγινε προκλητικότατα τη μέρα και ώρα της εργατικής διαδήλωσης, μακριά και απέναντι από το εργατικό κίνημα. Είναι ξεκάθαρα το μακρύ χέρι του κεφαλαίου και του κράτους και γι αυτό πρέπει να κοπεί! Η προσπάθεια των ακροδεξιών να στρέψουν το ενδιαφέρον την κοινωνίας από την σκληρή εκμετάλλευση και τη φτώχεια, στο εθνικό μίσος απέναντι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, είναι δεδομένη τον τελευταίο χρόνο. Το γεγονός ότι στη Θεσσαλονίκη οδηγήθηκαν σε φιάσκο και απλά γέμισαν την ειδησιογραφία και τα κοινωνικά δίκτυά με εικόνες απροσμέτρητης γελοιότητας και γραφικότητας, δεν πρέπει επίσης να μας εφηυσχάζει. Ο εθνικισμός έχει αποδείξει ότι νιώθει στον φυσικό του χώρο όταν γελοιοποιείται και συνεχίζει να κάνει τη δουλειά του, η οποία δεν είναι ακίνδυνη για την εργατική τάξη και την κοινωνία.
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες οφείλουμε στους εαυτούς μας στο επόμενο διάστημα μια διπλή μάχη: ενάντια στον εφησυχασμό και τη «μεταμνημονιακή» ραστώνη και ενάντια στον εθνικισμό και το κοινωνικό δηλητήριο που προσφέρει.
-Να πάρουμε στα χέρια μας τον πλούτο που παράγουμε.
-Να σπάσουμε τον τσαμπουκά των εργοδοτών στους χώρους δουλειάς.
-Συμβάσεις εργασίας με βάση τα συμφέροντά και τις ανάγκες μας.
-Αυξήσεις στους μισθούς – μείωση των ωρών εργασίας.
-Κατάργηση όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων.
-Μηδενική ανοχή στο εθνικισμό και τις φιέστες του
