Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται τη Δευτέρα (18/9) από την ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Μια εγκληματική δράση που ήρθε μόλις λίγους μήνες μετά την δολοφονία από χρυσαυγίτικα χέρια του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν και ελάχιστες μέρες μετά τη δολοφονική επίθεση μελών της Χρυσής Αυγής σε μέλη του συνδικάτου Μετάλλου στο Πέραμα: τον Σεπτέμβρη του 2013 οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής επιχείρησαν να αναβαθμίσουν την πολιτική τους παρουσία μέσα στην κοινωνία.
Θα ήταν μεγάλη αφέλεια αν αντιλαμβανόμασταν την δολοφονία του Παύλου Φύσσα ως ένα τυχαίο γεγονός, όπως τα κανάλια που επιχείρησαν να μας πείσουν πως ο Φύσσας και ο Ρουπακιάς «μάλωσαν για το ποδόσφαιρο». Η δολοφονία του Φύσσα δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το γεγονός ότι τον Σεπτέμβρη του 2013 η ελληνική κοινωνία ζούσε στα πρόθυρα ενός απεργιακού πυρετού με την απεργία των καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να βρίσκεται σε εξέλιξη και τις διεργασίες για περεταίρω απεργιακές κινητοποιήσεις στον δημόσιο τομέα να είναι πιο έντονες από ποτέ.
Η Χρυσή Αυγή, ενθαρρυμένη από το γεγονός ότι η δολοφονία του Λουκμάν λίγους μήνες πριν δεν της προκάλεσε κανένα ιδιαίτερο πολιτικό κόστος, επέλεξε εν μέσω ενός έντονου απεργιακού κλίματος να παίξει τον αντικειμενικό της ρόλο. Να γίνει δηλαδή το άγριο σκυλί των αφεντικών, να επιτεθεί με λύσσα στο εργατικό κίνημα. Τόσο η δολοφονική επίθεση στους συνδικαλιστές του Περάματος όσο και η δολοφονία του Παύλου Φύσσα εντάσσονται στην πολιτική στρατηγική της Χρυσής Αυγής εκείνη την περίοδο. Και το γεγονός ότι αυτή η στρατηγική απέτυχε είναι αποτέλεσμα της δυναμικής του αντιφασιστικού κινήματος.
Τις ημέρες που ακολούθησαν την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ένα τεράστιο αντιφασιστικό ποτάμι ξεχύθηκε στους δρόμους όλης της Ελλάδας. Το κοινωνικό κλίμα που εδραίωσαν οι αντιφασιστικές δυνάμεις της κοινωνίας, οι μαζικές, κινηματικές απαντήσεις στην δολοφονική ύπαρξη της Χρυσής Αυγής ανέκοψαν για τα καλά την κίνησή της. Ακόμα και οι συλλήψεις των ηγετικών της στελεχών υπήρξαν το αποτέλεσμα της αντιφασιστικής δυναμικής που αναπτύχθηκε μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και της πολιτικής πίεσης που αυτή άσκησε και όχι φυσικά ένας είδος αντιφασιστικής στροφής της τότε κυβέρνησης, η οποία άλλωστε με την ακροδεξιά της πολιτική είχε προλάβει να στρώσει το χαλί στην δολοφονική δραστηριότητα των ναζί.
Τέσσερα χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ενώ το προσφυγικό ζήτημα έχει εξελιχθεί σε κεντρικό θέμα της πολιτικής και κοινωνικής ατζέντας, η Χρυσή Αυγή έχει περιοριστεί σε ρόλο κομπάρσου, τη στιγμή που η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες είναι μια υπαρκτή κοινωνική τάση. Και αυτό είναι το πιο χειροπιαστό αποτέλεσμα της συλλογικής γροθιάς που δέχθηκαν οι ναζί μετά τη δολοφονία του Φύσσα. Όμως η ίδια η ύπαρξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης και ο θεσμικός ρατσισμός που προκύπτει από αυτά δίνουν χώρο ανάπτυξης στις φασιστικές αντιλήψεις: το αντιφασιστικό κίνημα οφείλει να συντηρεί τη μνήμη του και να βρίσκεται σε επαγρύπνηση αναφορικά με το φασιστικό δηλητήριο που παραμονεύει να διαχυθεί ανάμεσά μας.
Η εξελισσόμενη δίκη της Χρυσής Αυγής έχει περιορίσει την δολοφονική της δραστηριότητα όμως ο κίνδυνος της ανασυγκρότησης της δεν έχει αποφευχθεί εντελώς. Είναι άλλωστε η οργάνωση του κινήματος, η συλλογική αντιφασιστική μνήμη και η ενίσχυση της κουλτούρας της συνύπαρξης και της αλληλεγγύης που θα νικήσουν για πάντα τον φασισμό και όχι η αστική δικαιοσύνη ή κάποιος άλλος κρατικός θεσμός. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το θυμόμαστε και με κάθε ευκαιρία να καλλιεργούμε την κοινωνική κουλτούρα που θα ξεμπερδέψει οριστικά με τη γάγγραινα του φασισμού.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε στηρίζει και συμμετέχει στην διαδήλωση που θα γίνει στη γειτονιά του Κερατσινίου, την Δευτέρα 18/9, στις 17:00, στο μνημείο του Παύλου Φύσσα. Για την οριστική καταστροφή του φασισμού και του συστήματος που τον γεννάει, για την αλληλεγγύη και την ισότητα, για την υπεράσπιση των γειτονιών μας από το φασιστικό δηλητήριο.
-Παύλος Φύσσσας;
-Παρών!
