Μια βαρβαρότητα απέναντι στην ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη εξελίσσεται στην Ελλάδα. Ένα κατά συρροή έγκλημα, μεθοδευμένο από την ρατσιστική και αντιπροσφυγική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Τα στρατόπεδα προσφύγων που βρίσκονται σε όλη την χώρα είναι δομικά συνδεδεμένα με την υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής. Οι θάνατοι που έχουν συντελεστεί στο εσωτερικό τους δεν είναι συμπτώσεις και κακές στιγμές, είναι τα δολοφονικά αποτελέσματα του κρατικού ρατσισμού. Κάθε μέρα που περνάει και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι ανοιχτά, κάθε μέρα που περνάει και βρίσκει τους πρόσφυγες έγκλειστους μέσα σε αυτά, ο θάνατος κερδίζει όλο και περισσότερο χώρο ανάμεσα στους ζωντανούς, γίνεται μια καθημερινότητα που τείνει να συνηθιστεί. Πρέπει να δώσουμε μάχη για το αντίθετο: ο θάνατος δεν πρέπει να συνηθιστεί.
Εν μέσω του πιο σκληρού χειμώνα των τελευταίων χρόνων, χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται σε καλοκαιρινές σκηνές, χωρίς πρόσβαση σε ρουχισμό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Τις τελευταίες δέκα μέρες τρεις πρόσφυγες έχασαν την ζωή μέσα στο στρατόπεδο της Μόριας αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό των νεκρών στα στρατόπεδα στους πέντε. Ανάμεσά τους έχει χάσει την ζωή τους και ένα βρέφος ενώ έχουν γίνει και άλλες επτά απόπειρες αυτοκτονίας. Η δολοφονική φύση των στρατοπέδων είναι κάτι παραπάνω από προφανής.
Την στιγμή που οι συνθήκες διαβίωσης μέσα στα στρατόπεδα προσφύγων κοστίζουν ανθρώπινες ζωές, οι επίσημες αρχές αποφεύγουν να μιλήσουν ανοιχτά και σε μια εμφανή προσπάθειά τους να σχετικοποιήσουν αυτό που συμβαίνει, απαντούν πότε επίσημα και πότε ανεπίσημα πως «δεν έχουν διαπιστωθεί ακόμα τα αίτια θανάτου». Η άγαρμπη προσπάθειά τους ωστόσο να υπονοήσουν πως οι θάνατοι μπορεί και να προέρχονται από φυσικά αίτια και πως τελικά, ίσως να μην υπάρχει ουσιαστικό ζήτημα, απλά επιβεβαιώνει το μέγεθος της υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής που συντελείται στα στρατόπεδα: η διαβίωση σε μια συνθήκη όπου ο καθένας μπορεί να πεθάνει και ποτέ να μην γίνει γνωστό το γιατί, μεταμορφώνει την πρόληψη σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Παρά τις προσπάθειες των κυβερνώντων να μας πείσουν για το αντίθετο, τίποτα δεν μπορεί να εξανθρωπίσει την ύπαρξη των στρατοπέδων. Η αντίθεση του κόσμου του αγώνα με αυτά οφείλει να είναι αδιάλλακτη.
Πριν καν συμπληρωθεί ένας χρόνος εφαρμογής της συμφωνίας ανάμεσα σε Ευρωπαϊκή Ένωση και Τουρκία, η δολοφονική της υπόσταση έχει ήδη επιβεβαιωθεί με τον χειρότερο τρόπο. Το κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, οι ταξικές δυνάμεις της κοινωνίας, όλοι/ες αυτοί/ες που από το καλοκαίρι του 2015 μέχρι και σήμερα έχουν σταθεί στο πλάι των προσφύγων και έχουν μετατρέψει την αλληλεγγύη σε ένα δημόσιο, ανοιχτό και κοινωνικό ρεύμα, πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να δημιουργήσουν τον μεγάλο κοινωνικό πόλο αντιπαράθεσης στην ευρωτουρκική συμφωνία, να κλιμακώσουν την εναντίωσή τους σε αυτή και τελικά, να την ανατρέψουν. Είναι το χρέος μας απέναντι στις ανθρώπινες ζωές που απειλούνται από τις ρατσιστικές πολιτικές που έχουν επιβληθεί. Είναι το χρέος της ζωής απέναντι στον θάνατο.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε συμμετέχει και καλεί στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας της Παρασκευής 3 Φεβρουαρίου, στις 16:00, έξω από το υπουργείο Μετανάστευσης (πλατεία Κλαυθμώνος). Για την ενδυνάμωση και την νίκη της αλληλεγγύης, για την οριστική ήττα του ρατσισμού και των σχεδιασμών του Κράτους και του Κεφαλαίου που στοχεύουν στην υποτίμηση των ζωών μας.
-ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΑΝΑΜΕΣA ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ.
-ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ, ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΑ.
-ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΔΙΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ, ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ.
-ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ.
