H Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε χαιρετίζει κάθε κίνηση άμεσης δράσης που έχει πραγματοποιηθεί τις τελευταίες εβδομάδες, προκειμένου να αναδειχθεί ο νόθος, εργοδοτικός και κρατικοσυνδικαλιστικός χαρακτήρας του 37ου «συνεδρίου» της φερόμενης ως εργατικής συνομοσπονδίας της ΓΣΕΕ και να ματαιωθεί η πραγματοποίησή του. Ο ελεεινός μηχανισμός που έχει μπαστακωθεί εδώ και χρόνια στο κτίριο της Πατησίων και παριστάνει την ηγεσία της εργατικής τάξης, προωθώντας και υπογράφοντας τη συντριβή των πιο στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων και προκηρύσσοντας «απεργίες» από κοινού με την εργοδοσία και τις οργανώσεις της, δεν έχει την παραμικρή σχέση με την οργάνωση της τάξης και αντίθετα την αντιστρέφεται και την εμποδίζει με όλες της τις δυνάμεις. Τόσο η κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ όσο και η κατάληψη του 5άστερου ξενοδοχείου στο οποίο θα πραγματοποιούνταν το «συνέδριο», από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, είναι για εμάς καθόλα νομιμοποιημένες και στη βάση τους δίκαιες. Η μόνη αδικαιολόγητη κατάληψη της ΓΣΕΕ είναι αυτή που έχει κάνει η εργοδοτική συμμορία του Παναγόπουλου, που έχοντας ξεπεράσει πλέον το στάδιο του εργατοπατέρα μισού ανθρώπου – μισού καρέκλα, στέκεται ανοικτά στο πλευρό του Κεφαλαίου και της πιο δεξιάς πτέρυγας του Κράτους.
Οι μαφιόζοι, οι μπράβοι και οι χαφιέδες που ανοιχτά πλέον χρησιμοποιεί η ΓΣΕΕ για να «προστατεύουν» τις διαδικασίες της, δεν έχουν καμία απολύτως δουλειά στο εργατικό κίνημα και πρέπει να πεταχτούν έξω από αυτό. Άλλωστε, η ίδια η ηγεσία της, που υποστηρίζει ότι εκπροσωπεί την εργατική τάξη στα λουξ ξενοδοχεία της Ρόδου, δεν σκέφτηκε σήμερα που κατήγγειλε το υποτιθέμενο «πραξικόπημα» να καλέσει τους εργάτες να την προασπίσουν. Γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει ούτε ένας εργάτης ούτε μία εργάτρια που θα υπερασπιζόταν τη μαφία του Παναγόπουλου, προτίμησε να καταφύγει στην ασφαλή βοήθεια της αστυνομίας.
Το ζήτημα της εργατικής δημοκρατίας και του βιασμού της στα συνδικάτα δεν είναι σημερινό, είναι παλιο. Εργοδότες και εργολάβοι στα σωματεία, ευρύτατες νοθείες, ανύπαρκτα σωματεία που εκπροσωπούν αόρατους εργαζόμενους, επίσημος κρατικός έλεγχος των διαδικασιών είναι η επωδός της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Άμοιρο ευθυνών για αυτό δεν είναι βέβαια ούτε το ΠΑΜΕ, που σήμερα διαμαρτύρεται, το οποίο επίσης βαρύνεται με περιπτώσεις νοθείας σε σωματεία που ελέγχει, δέχεται το Κράτος και τους δικαστικούς ως εγγυητή των διαδικασιών και δεν αποκλείει τους εργολάβους από τις τάξεις του.
Για τούτο, ως Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε έχουμε θέσει ανοικτά, ήδη από τη συγκρότησή μας το 2011, το ζήτημα της οργανωτικής διάσπασης με τη ΓΣΕΕ και τη συγκρότηση μιας άλλης συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας (ή συνομοσπονδιών), συνδεδεμένης με τα εργατικά συμφέροντα και ανεξάρτητης από το Κράτος και το Κεφάλαιο, που να διεξάγει την ταξική πάλη ενάντια στους εργοδότες και όχι μαζί τους.
Το ζήτημα αυτό όχι απλά παραμένει επίκαιρο, αλλά αποτελεί πλέον επείγουσα αναγκαιότητα και καλούμε κάθε συνδικαλιστική δύναμη, ανεξάρτητα από διαφορές στη στρατηγική και τις αντιλήψεις, να συμβάλει σε αυτό. Κάθε τι άλλο, συνεισφέρει στην ταρίχευση του πτώματος του κρατικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, το οποίο έχει κιόλας αρχίσει να βρωμάει.
Το εργατικό κίνημα εισέρχεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο, κατά την οποία πρόκειται να διεδκικήσει την επαναφορά των κλαδικών και συλλογικών συμβάσεων, μέσα από εργατικούς αγώνες και όχι την κρατική μεσολάβηση. Καλούμαστε όλες και όλοι να δώσουμε αυτή τη μάχη με αξιοπρέπεια και γενναιότητα, προκειμένου να πάρουμε πίσω όσα μας κλάπηκαν τα τελευταία 10 χρόνια από το Κεφάλαιο και όλες τις κυβερνήσεις που το υπηρέτησαν, είτε της Δεξιάς είτε της Αριστεράς. Αυτή τη μάχη ούτε μπορούμε ούτε πρέπει να τη δώσουμε φορώντας για χλαίνη το κουφάρι της ΓΣΕΕ.
Η συνδικαλιστική οργάνωση της τάξης σε κατεύθυνση αντικαπιταλιστική, αυτοδιαχειριστική και αντιγραφειοκρατική είναι ο μονόδρομός μας για να βγούμε από τη συνθήκη της ήττας.
-Έξω οι εργοδότες, οι μπράβοι, οι μαφιόζοι και το Κράτος από τα συνδικάτα
-Συνδικαλισμός επαναστατικός, αντικαπιταλιστικός, οριζόντιος, συλλογική και οργανωμένη έκφραση των ταξικών αναγκών
-Άμεσος οργανωτικός διαχωρισμός από τη ΓΣΕΕ και τον κρατικό εργοδοτικό συνδικαλισμό, συγκρότηση πραγματικών ομοσπονδιακών οργάνων της τάξης
-Εργασιακές και απεργιακές επιτροπές σε κάθε χώρο δουλειάς για να διεκδικήσουμε συμβάσεις στο ύψος των αναγκών μας
