Η βάρβαρη και χρόνια κακοποίηση της 18χρονης κοπέλας στην Ηλιούπολη από τον πατέρα της και τον αστυνομικό, εκ των οποίων ο πρώτος την βίαζε από τα 11 μέχρι τα 17 και ο δεύτερος την βίαζε και την εξέδιδε επί ένα μήνα, φέρνει στην επιφάνεια μια μακρά αλληλουχία μείζoνων κοινωνικών ζητημάτων, τα οποία αν δεν εξαφανίσουμε σύντομα δεν θα σταματήσουν ποτέ άνθρωποι να βασανίζονται και να κακοποιούνται, πόσο μάλλον εμείς οι γυναίκες.
Η 18χρονη κοπέλα όταν δραπέτευσε από την κόλαση που είχε δημιουργήσει ο αστυνομικός, δεν είχε που να πάει και σε ποιόν -φορέα- να απευθυνθεί. Το πρώτο που έκανε είναι να ζητήσει απεγνωσμένα βοήθεια από οποιονδήποτε άνθρωπο θα συναντούσε μπροστά της, οποιονδήποτε εκτός από την αστυνομία. Έτυχε η σερβιτόρα που την πίστεψε, την περιέθαλψε, κάλεσε την αστυνομία και ενημέρωσε φεμινιστικές οργανώσεις να μην ανήκει σε εκείνο το σύνολο της κοινωνίας που έχει ως οδηγό ζωής το εγωιστικό μότο «Κοίτα τη δουλειά σου και μην ασχολείσαι». Δεν γίνεται όμως να αφήνουμε οποιονδήποτε βασανισμένο άνθρωπο στην τύχη του. Τι θα γινόταν, αν δεν βρισκόταν η σερβιτόρα; Μπορεί απλά να συνέχιζε το μαρτύριό της, όπως αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις συνεχίζεται το μαρτύριο πολλών γυναικών.
Η δουλειά της αστυνομίας είναι να προστατεύει τον εαυτό της και τον ρόλο που επιτελεί, δηλαδή να είναι ένα άψυχο, άβουλο, βίαιο και άμεσα διαθέσιμο σύνολο ανθρωπωειδών στις διαταγές του κράτους και των αφεντικών, είτε «νόμιμων» είτε «παράνομων». Από την στιγμή που ο κακοποιητής άνηκε σε αυτό το σύνολο, η αστυνομία δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει πέρα από το να προστατέψει τον εαυτό της. Άρπαξε μία βασανισμένη γυναίκα, την κράτησε μακριά από την κοινωνική αλληλεγγύη, μακριά από την νομική υπεράσπιση και την αντιμετώπισε ως απειλή και εχθρό, ποτέ ως θύμα. Επί δώδεκα ώρες, την κράτησε στην Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων χωρίς συνήγορο, ενώ είχε ολοκληρώσει την κατάθεσή της και χωρίς ιατρική περίθαλψη, η οποία είναι απολύτως αναγκαία και για την υγεία της και για την δικαίωσή της. Ούτε όταν πέρασαν τόσες ώρες της επιτράπηκε η πρόσβαση σε νομική βοήθεια. Αντίθετα, εφαρμόστηκε ένα είδος αιχμαλωσίας και απαγωγής, διότι την μετέφεραν χωρίς καμια ενημέρωση των συνηγόρων της σε άγνωστο μέρος.
Ωστόσο, ο «συνάδελφός» τους αντιμετωπίστηκε με υποδειγματική συμπεριφορά. Εκείνος ο «συνάδελφος» που είχε οργανώσει ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, κακοποιώντας γυναίκες και παιδιά, μία βαρβαρότητα την οποία περηφανεύτηκε φορώντας την μπλούζα της γνωστής ελληνικής βιομηχανίας εκμετάλευσης ανθρώπων κατά την σύλληψή του. Καμιά διαδικασία αυτοφώρου δεν πραγματοποιήθηκε, οριακά έγινε προσαγωγή αρκετές ώρες μετά την καταγγελία και σύλληψη μετά από μία ολόκληρη ημέρα. Από την κρατική διαχείριση της υπόθεσης γίνεται σαφές πως το κράτος δούλεψε και δουλεύει σκληρά για να αποτρέψει να φανεί αυτό που όλη η κοινωνία τελικά γνωρίζει: το πόσο βαθύς είναι ο δεσμός της μαφίας και της αστυνομίας και τελικά και του ίδιου του κράτους. Τα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων, μαστροπείας και άλλων ειδεχθών εγκλημάτων δεν μπορούν να υπάρχουν και να αναπτύσσονται χωρίς τις πλάτες του κράτους. Η εξουσία είναι αυτή που τα γεννά και είναι και τα δύο δημιουργήματά της.
Απέναντι σε αυτό το σκοτάδι που γεννά φασιστικές πρακτικές βασανιστηρίων και εκμετάλευσης, το ταξικό φεμινιστικό κίνημα έχει πλέξει ένα δίχτυ έμπρακτης αλληλεγγύης, το οποίο αποτελεί πηγή δύναμης και χειραφέτησης. Το αίτημά του για κοινωνικές δομές σχετικά με την κακοποίηση, με εξειδίκευση στον σεξισμό, τον ρατσισμό, την βία ενάντια στους ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπους, σε κάθε γειτονιά, είναι μία σωτήρια διεκδίκηση γιατί θα λύσει τα δεμένα χέρια των θυμάτων και ιδιαίτερα των θυμάτων trafficking, ώστε να μην βασίζονται μόνο στην τύχη τους. Είναι ανάγκη η ύπαρξη δωρεάν και ασφαλή δομών φροντίδας, ψυχολογικής, οικονομικής και νομικής, άμεσης αλλά και μακροχρόνιας από εξειδικευμένο προσωπικό (ψυχολόγων, ψυχιάτρων, κοινωνικών λειτουργών, γιατρών) ώστε οποιοσδήποτε άνθρωπος κακοποιείται να έχει κάπου να απευθυνθεί και να έχει άμεση βοήθεια. Αυτές οι δομές πρέπει να είναι έξω από την αστυνομία και όχι μέσα σε αυτήν, όπως χυδαία και υποκριτικά αναγγέλλει ο υπουργός Προστασίας των Κακοποιητών, Χρυσοχοϊδης, ότι θα δημιουργήσει τμήμα ενδοοικογενειακής βίας εντός της αστυνομίας για τέτοιου είδους περιστατικά. Δεν μπορεί από την φύση του ένα όργανο καταπίεσης και βασανισμού που έχει οργανική σύνδεση με μαστροπούς και μαφιόζους να αναλάβει την προστασία των καταπιεσμένων και κακοποιημένων ανθρώπων.
Ως ομάδα γυναικών της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στην 18χρονη επιζώσα ακραίας μισογύνικης βίας και καλούμε στην συγκέντρωση και πορεία ενάντια στο σεξιστικό μίσος την Δευτέρα 12/7 στις 19.00 στην πλ. Εθνικής Αντιστάσεως στην Ηλιούπολη.
Διεκδικούμε:
– Να δικαιωθεί άμεσα η 18χρονη, να της δοθεί οποιαδήποτε στήριξη έχει ανάγκη εντελώς δωρεάν, είτε ψυχολογική, είτε οικονομική, είτε ιατροφαρμακευτική
– Κοινωνικές δομές για κακοποιημένες γυναίκες με εξειδικευμένο προσωπικό στην σεξιστική βία σε κάθε γειτονιά και έξω από την αστυνομία
– Δωρεάν άμεση και μακροχρόνια ψυχολογική, οικονομική και νομική υποστήριξη κακοποιημένων γυναικών και ευρύτερα κακοποιημένων ανθρώπων
– Να εξαφανιστεί άμεσα κάθε κύκλωμα μαστροπείας, εμπορίας και βασανισμού ανθρώπων
Αλληλεγγύη σε κάθε κακοποιημένη γυναίκα – Μαζί θα ξημερώσουμε την ημέρα που η βία στα σώματά μας και στο σώμα της κοινωνίας θα γίνει παρελθόν
