Ανακοίνωση της Κλαδικής Τεχνών & Θεαμάτων για την απεργία 10 Ιουνίου και το νομοσχέδιο Χατζηδάκη
Θα τα κάψω τα ρημάδια τα ρεπό μου
Ούτε 100 χρόνια δεν κλείσαμε από την κατάκτηση του 8ωρου κι η κυβέρνηση της ΝΔ σκοπεύει να ξεγράψει αγώνες ολόκληρων δεκαετιών εν μία νυκτί. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη δίνει την «ελευθερία» σε κάθε εργαζόμενο/-η να δουλέψει υπερωρίες, αλλά αντί να πληρωθεί με την κατάλληλη προσαύξηση, να τα πάρει σε ρεπό. Σα να λέμε 10ωρο για 4 μέρες. Άντε, και με την έξτρα μέρα ρεπό, θα μπορούμε να βρούμε κάνα μεροκάματο αλλού ίσως. Θα το χρειαστούμε στη νέα οικονομική κρίση. Παράλληλα, μετατρέπει την επιθεώρηση εργασίας σε ένα τελείως φιλοεργοδοτικό θεσμό, καταπατάει συνδικαλιστικές ελευθερίες, και καταστρέφει τα σωματεία.
Είχαμε εμείς ποτέ 8ωρο;
Είτε δουλεύουμε στο «δημιουργικό» κομμάτι, είτε στο «τεχνικό», οι εργαζόμενοι/-ες στον πολιτισμό δεν έχουμε ποτέ σταθερό ωράριο. Φαινομενικά, όταν το στάνταρ είναι τα 4ωρα ή τα 12ωρα, μάλλον το νομοσχέδιο δεν μας αγγίζει. Κι όμως, το ότι η ενδεχόμενη υπερεργασία μας μπορεί να μεταφραστεί σε αέρα κοπανιστό μας αφορά άμεσα. Όντας σε έναν κλάδο που η υποδηλωμένη εργασία και τα μαύρα είναι κανόνας, μάλλον πρόκειται να χτυπηθούμε έντονα. Το 4ωρο μπορεί να γίνει εύκολα 8ωρο στην πράξη -αλλά όχι στα λεφτά- χάρη στις υπερωρίες-ρεπό. Κάθε φορά που θα φτάνουμε τα σώματά μας στο όριο, και τα αφεντικά μας θα μάς λένε «να κάτσουμε λίγο ακόμα να βγει η πρόβα» ή «να προλάβουμε σήμερα όλο το γύρισμα», θα μας ανταμείβουν με ρεπό. Μιλάμε για ένα τελείως νέο καθεστώς όπου ολόκληρα έργα θα μπορούν να απαρτίζονται από ημι-απασχολούμενους/ες στα χαρτιά, που βγάζουν δουλειά σα να εργάζονται κανονικά (γιατί αυτό θα κάνουν), και παράλληλα να μην υπάρχει ούτε αδήλωτη υπερωρία. Ούτε καν ένα δέλεαρ για να πούμε ότι «χαλάλι ας κουραστούμε σήμερα για λίγα παραπάνω λεφτά». Πλέον θα κουραζόμαστε απλά για να κρατήσουμε την θέση μας. Οι ηθοποιοί έχουν «εκπαιδευθεί» πια στις απλήρωτες πρόβες τα τελευταία 10 χρόνια. Αν το ν/σ αυτό για τεχνικούς σημαίνει απλήρωτες υπερωρίες, για ηθοποιούς σημαίνει κι άλλος αέρας κοπανιστός για εξαντλητικά ωράρια. Εν ολίγοις, αντί να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν την ηθοποιό σαν εργαζόμενη, θέλουν να μας κάνουν κι εμάς ηθοποιούς.
Ζητάνε να πληρώσουμε την κρίση τους
Λόγω των νέων μέσων, της ψηφιακής επανάστασης δηλαδή, και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η μηχανή του κιμά ζητάει ξανά κρέας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εσωτερική μάχη του κεφαλαίου, ένα ξαναμοίρασμα της γης. Τώρα τα ηνία θα έχουν το Facebook, η Amazon, το Netflix, το efood, η Microsoft, οι στοιχηματικές, τα airbnb, η «gig economy» τύπου Wolt και Uber, και γενικά όλος ο τριτογενής ιδιωτικός τομέας από την υγεία μέχρι την εκπαίδευση. Δεν είναι τυχαίο που ενώ πολλές επιχειρήσεις κλείσανε, κι ενώ υπήρχε πτώση του ΑΕΠ, πολλές άλλες βρήκανε πρόσφορο έδαφος στη νέα εποχή και ειδικά λόγω της κατάστασης του lockdown. Προφανώς, οι κεφαλαιούχοι δεν θέλουν με τίποτα να χάσουν λίγα από τα κέρδη τους, οπότε ζητάνε να μπούνε στην μηχανή του κιμά τα κατώτερα στρώματα. Και στον δικό μας κλάδο είδαμε τα live stream να πετυχαίνουν στην Στέγη και να πλουτίζουν την Viva, ενώ παράλληλα κοβόντουσαν πρόστιμα σε μουσικούς του δρόμου και το μέλλον είναι τελείως αβέβαιο για τις ζωντανές εμφανίσεις σε κλειστούς χώρους.
Φοβούνται τον συνδικαλισμό
Το ν/σ είναι ένα δώρο από το κράτος για το κεφάλαιο. Τώρα πια, τα σωματεία θα πρέπει να φακελώνουν όλα τα μέλη, να μοιράζονται τις λίστες με το κράτος, και να κάνουν ηλεκτρονικές ψηφοφορίες εξ αποστάσεως για να θεωρηθεί έγκυρη μια απόφαση τους για απεργία. Το μοίρασμα φυλλαδίων σε εργασιακούς χώρους θα επιτρέπεται μόνο όπου και αν εγκρίνει το αφεντικό. Δίνεται παραπάνω δύναμη στα επιχειρησιακά σωματεία, τα οποία είναι και πιο εύκολο να περάσουν στη σφαίρα επιρροής της εργοδοσίας. Σκοπός είναι να εκτοπίσουν την οργάνωση του κλάδου και να διασπάσουν τους αγώνες μας σε μικρά κομμάτια. Η δε επιθεώρηση εργασίας γίνεται τσιράκι της εργοδοσίας, καθώς οι έλεγχοι θα γίνονται κεκλεισμένων των θυρών, αφού θα απαγορεύεται να παρευρίσκονται μέλη από τα σωματεία. Τέλος, ακόμα κι αν αποδειχτεί δικαστικά ότι μια απόλυση ήταν εκδικητική, η επιχείρηση δεν υποχρεούται να ξαναπροσλάβει τον/την απολυμένο/-η.
Ένα χρόνο τώρα μαζικοποιούμαστε
Ο κλάδος του πολιτισμού είδε φέτος πολύ κόσμο να συρρέει στα σωματεία, να βγαίνει στο δρόμο να διεκδικήσει, και να κερδίζει. Είδαμε, εν μέσω πανδημίας, μαζικές συνελεύσεις που χρόνια είχαν να γίνουν. Υπάρχει μια κλιμάκωση που δεν πρέπει να σταματήσει με τίποτα. Το κράτος όμως θέλει να βάλει φρένο και σε εμάς και σε όλο τον συνδικαλισμό, εν όψει της νέας οικονομικής κρίσης που ήρθε.
Βάζουμε μπροστά όχι μόνο τα εργατικά συμφέροντα, αλλά και έναν νέο πολιτισμό. Κόντρα στην χιπστερική Στέγη Ωνάση που ξεπλένει εφοπλιστές ξεζουμίζοντας την εναλλακτική σκηνή, κόντρα στην συντηρητική τηλεόραση που ελέγχουν οι μαφιόζοι της χώρας, κόντρα στα κυκλώματα του θεάτρου, και την ανακύκλωση που κάνει το κεφάλαιο στην τέχνη. Δεν θέλουμε απλά καλύτερες συνθήκες εργασίας, αλλά να έχουμε και λόγο πάνω στο τι παράγουμε και να διασπείρουμε την ελευθεριακή μας κουλτούρα με κάθε τρόπο. Τα προτάγματά μας δεν χωράνε καν στην σημερινή βιομηχανία του θεάματος. Το να ακυρώσουμε το ν/σ Χατζηδάκη είναι το λιγότερο που πρέπει να γίνει προκειμένου να φτάσουμε να δημιουργούμε τέχνη από εμάς για εμάς. Ας είναι κάθε ταξικός αγώνας αφορμή να ενώσουμε τον κλάδο μας κι ας κάνουμε κάθε μας συνάντηση αφορμή για νέους αγώνες.
Καλούμε όλο τον κόσμο να απεργήσει την Πέμπτη 10 Ιουνίου και να κατέβει στην πορεία! Ραντεβού 10:30 στα Χαυτεία.
-
Κάτω τα χέρια από τα κεκτημένα του εργατικού κινήματος!
-
Να παράξουμε δικό μας πολιτισμό και με τους δικούς μας όρους!
-
Να μην αφήσουμε τον συνδικαλισμό στα χέρια της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών συμφερόντων!
-
Οργανωνόμαστε στα σωματεία μας!
Κλαδική Τεχνών & Θεαμάτων Α.Π.Ρ.
