Πρωτοχρονιά 2019, «η Αγγελική Πέτρου δολοφονείται στην Κέρκυρα από τον πατέρα της επειδή είχε ερωτική σχέση με Αφγανό» διαβάζουμε σε τίτλο ειδήσεων. Το μίσος προς τις γυναίκες και τους μετανάστες, η έννοια της ανδρικής και λευκής τιμής στέρησαν από μία γυναίκα την ζωή της, ενώ όσο ζούσε ο φόβος κυρίευε την καθημερινότητα αυτηνής και του συντρόφου της.
Η πατριαρχία και ο ρατσισμός σε απόλυτη κορύφωση. Ο πατέρας κυρίαρχος ορίζει και εξουσιάζει το σώμα και την ζωή της κόρης του, «προστατεύοντας» την ανδρική και λευκή του υπερηφάνεια από τα χέρια του αφγανού συντρόφου της. Σε απόλυτη συνέχεια με το προηγούμενο έτος όπου είχαμε μια σειρά φαινομένων βίας κατά των γυναικών, όπως ο ομαδικός βιασμός και η σκληρή δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη λόγω της μη συναίνεσης της στην σεξουαλική επιθυμία των δολοφόνων της, άλλη μία δολοφονία γυναίκας έρχεται να προστεθεί στην λίστα με ένα έγκλημα ανδρικής και λευκής τιμής.
Οι αστυνομικές αρχές, αναπαράγουν με πράξεις ή παραλείψεις, παγιωμένες πατριαρχικές και ρατσιστικές αντιλήψεις που θέτουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή. Αδιαφορούν για τις καταγγελίες των γυναικών και των μεταναστών. Η Αγγελική Πέτρου είχε καταγγείλει τον πατέρα της πριν ένα χρόνο γιατί δεχόταν απειλές, αλλά η προστασία της από το κράτος ήταν μηδενική. Οι αστυνομικές αρχές συντάσσονται κατά βάση με τον θύτη όπως στην περίπτωση του Ζακ Κωστόπουλου. Η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί υπέρ των δυνατών απέναντι στους αδύναμους. Λόγω της πατριαρχικής δομής της, ένα μεγάλο ποσοστό κακοποιητών και βιαστών δεν τιμωρείται ή δεν αναγνωρίζεται το σεξιστικό μίσος ως κίνητρο. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αναπαράγουν την κουλτούρα του βιασμού και νομιμοποιούν τη λογική του κοινωνικού κανιβαλισμού, μεταθέτοντας την ευθύνη στο ίδιο το θύμα.
Η συχνότερη εμφάνιση της σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης και της οικονομικής εκμετάλευσης των γυναικών, η έλλειψη πρόληψης και αντιμετώπισης της από το Κράτος, η ανθρωποφαγία και ο ανταγωνισμός που επικρατεί στις κοινωνίες υπάγεται σε μια συνολικότερη στροφή προς τον φασισμό. Σχεδόν, σε ολόκληρο τον κόσμο η εξάπλωση της ακροδεξιάς με ρατσιστικούς, σεξιστικούς και εθνικιστικούς φανατισμούς είναι πλέον γεγονός επικίνδυνο για την ανθρωπότητα που απαιτεί την οργανωμένη απάντηση των καταπιεσμένων ανθρώπων. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον η πατριαρχία θα γίνεται πιο σκληρά εδραιωμένη ως κοινωνική και οικονομική δομή, καταπιέζοντας τις γυναίκες διπλά.
Απέναντι στην πατριαρχία, στις σχέσεις εξουσίας και καταπίεσης που δημιουργεί, η μόνη απάντηση είναι η συνειδητοποίηση, ο οργανωμένος αγώνας, ο συντονισμός και η αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών. Το φεμινιστικό κίνημα χρειάζεται να δώσει μάχη και να πετάξει πάνω από την γυναίκα την εικόνα του ιερού και του άφθαρτου, να σταθεί ενάντια σε κάθε έννοια ανδρικής τιμής, να φωνάξει πως δεν είναι μηχανή αναπαραγωγής κανενός έθνους και κράτους, πως δεν είναι απλά δικαίωμα η αυτοδιάθεση του σώματος της, η σεξουαλική της απελευθέρωση, η κυριότητα του εαυτούς της αλλά υποχρέωση των κοινωνιών προς την ανθρωπότητα και την ζωή.
Εμείς οι γυναίκες, σαν αναπόσπαστο επαναστατικό υποκείμενο μιας συνολικής ανατρεπτικής διαδικασίας της κοινωνίας της εκμετάλλευσης και των διακρίσεων, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην διπλή καταπίεση που βιώνουμε.
-Απαιτούμε το Κράτος να μετρά το σεξιστικό μίσος ως κίνητρο στη βία κατά των γυναικών και να παρέχει την κατάλληλη προστασία σε περίπτωση καταγγελίας.
-Οργανωνόμαστε ενάντια στον σεξισμό και διεκδικούμε όλα τα δικαιώματα μας οικονομικά και κοινωνικά.
-Ενωνόμαστε με άλλες κοινωνικά ευάλωτες ομάδες ανθρώπων, χτίζουμε την συνομοσπονδία των καταπιεσμένων ενάντια σε καπιταλισμό, σεξισμό και ρατσισμό.
