Συνεχίζοντας την πολιτική του φιλότιμου γκρούμι του Κεφαλαίου από εκεί που την είχαν αφήσει οι προκάτοχοί της, η κυβέρνηση της δεύτερης φοράς ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρουσιάζει ένα σχέδιο απορρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος που θα έκανε τους οικονομικούς δολοφόνους θεωρητικούς της σχολής του Σικάγου να σηκωθούν από τον τάφο τους και να χειροκροτάνε ενθουσιασμένοι.
«Με ένα νόμο», που θα έλεγε κι ο μεγαλύτερος διαπραγματευτής στην ιστορία του γνωστού κόσμου, η κυβέρνηση καταφέρνει να μειώσει τις συντάξεις σήμερα και ταυτόχρονα να τις καταργήσει ουσιαστικά για τις επόμενες γενιές, μαζί με το σύνολο σχεδόν των δικαιωμάτων στην ασφάλιση και την περίθαλψη, αντικαθιστώντας τις με μια ενιαία κρατική ελεημοσύνη, η οποία θα αποτελεί τη μοίρα της συντριπτικής πλειονότητας των εργατών, δεδομένων των αδιανόητα παράλογων ορίων που τίθενται σε μια οικονομία με ποσοστό ανεργίας που φτάνει το 30% και συντρίβει το 50% στους νέους εργαζόμενους.
Ακόμα κι αυτό το σχέδιο -που λιώνει σαν τανάλια και μια σειρά από νέα εργαζόμενα στρώματα σε κλάδους της εργατικής διανόησης- είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα εγκριθεί από τους θεσμούς του Κεφαλαίου. Όχι φυσικά γιατί είναι τάχα ισορροπημένο ή μετριοπαθές, αλλά γιατί τα θηρία όσο μυρίζουν αίμα τόσο επιτίθενται.
Το κοινωνικό κίνημα στην Ελλάδα ξυπνάει από μια χειμερία νάρκη που διήρκησε κοντά τέσσερα χρόνια. Οι κοινοβουλευτικές και οι κυβερνητικές αυταπάτες που νάρκωσαν μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας από το 2012 και μετά κατέρρευσαν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα και πλέον το δρόμο για το μεγάλο πουθενά πρέπει να πάρει και η αμηχανία που προκάλεσε η απότομη προσγείωση στο τσιμεντένιο έδαφος της καπιταλιστικής κοινοτοπίας: καμία κυβέρνηση, καμία εναλλακτική φορεσιά του Κράτους δεν αποτελεί σύμμαχο των εργαζομένων στον ανειρήνευτο πόλεμό τους με το Κεφάλαιο.
Το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε στο πλάι των προσφύγων, η επιτυχημένη απεργιακή κινητοποίηση του Νοέμβρη, η αντοχή και η επιμονή αγώνων όπως αυτός των εργαζομένων με 5μηνες συμβάσεις στους ΟΤΑ και των εργαζομένων καθαριστριών στα εργολαβικά δουλεμπορικά του ΟΑΣΑ, αποδεικνύουν ότι η κοινωνική κίνηση εξέρχεται από το σκοτάδι της κοινοβουλευτικής Θερμιδόρ στο οποίο είχε αυτοκαταδικαστεί.
Σε αυτές τις νέες μάχες που ορθώνονται μπροστά μας , τα στρατόπεδα είναι πλέον καθαρά και δεν υπάρχουν κυανόκρανοι και ειρηνευτικές δυνάμεις. Καμία αυταπάτη δεν δικαιολογείται ούτε απέναντι σε επίδοξους πολιτικούς σωτήρες ούτε απέναντι στα θεσμικά κρατικά συνδικάτα, που έχουν διαρκή και μόνιμο στόχο την ανέξοδη εκτόνωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας.
Τη μάχη αυτή η κοινωνία και ο κόσμος της Εργασίας θα τη δώσουν μόνοι τους. Δεν οφείλουν καμία εμπιστοσύνη σε κανέναν πέρα από τις ίδιες τους τις δυνάμεις. Η αναγέννηση του εργατικού και του κοινωνικού κινήματος περνά μέσα από τη συγκρότηση των ανεξάρτητων οργάνων και των εργαλείων του, μακριά από την πολιτική διαμεσολάβηση και τις θανατηφόρες ψευδαισθήσεις της ταξικής συνεργασίας. Σε αντίθεση τόσο με τον κατεστημένο συνδικαλισμό της υποταγής και της συναίνεσης με το Κεφάλαιο, όσο και με τα μεσαία εργοδοτικά στρώματα που επιχειρούν να τεθούν σήμερα επικεφαλής ενός νέου διαταξικού χυλού.
Μακριά από μύθους περί «λαϊκών» και «πανεθνικών ξεσηκωμών», οι εργάτες/ριες οφείλουμε στον εαυτό μας να δημιουργήσουμε τις νέες εργατικές δομές και οργανώσεις, μέσα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους, ενώνοντας οριζόντια γύρω από τα ταξικά μας συμφέροντα εργαζόμενους/ες και άνεργους/ες, χτίζοντας τον πύργο της οικονομικής και κοινωνικής χειραφέτησης της τάξης μας.
Υπό αυτή την έννοια, η 24ωρη απεργία της 4ης Φεβρουαρίου μπορεί να σημάνει ένα μεγάλο βήμα στην κατεύθυνση της εργατικής ανεξαρτησίας. Διαδηλώνοντας σε αντιπαράταξη με τα μικρά αφεντικά και τα μεγάλα συνδικάτα της γραφειοκρατίας, αναδεικνύοντας στο προσκήνιο τα ξεχωριστά ταξικά μας συμφέροντα.
Οργανώνοντας την τάξη μας, ετοιμάζοντας τη συνδικαλιστική μας αντεπίθεση, προετοιμάζοντας τη γενική αντικαπιταλιστική απεργία διαρκείας.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί στην απεργιακή προσυγκέντρωση στο Μουσείο στις 10:30 πμ και στην εργατική διαδήλωση που ακολουθεί.
-ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΤΑ 60.
– ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΗΜΕΥΣΕΙΣ
-ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ – ΚΑΜΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
-ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ ΜΕ ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΔΟΜΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ
-ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΕΔΥ
-ΚΑΤΩ Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ – ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ
