Ανακοίνωση της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε για την πανεργατική απεργία της 26ης Σεπτεμβρίου
Η πιο βάναυση επίθεση της μεταπολίτευσης με αποδέκτες τα εργατικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Η τρικομματική κυβέρνηση ξεδιπλώνει την πολιτική της ετοιμάζοντας νέα εξοντωτικά μέτρα υπό τις επιταγές των οικονομικών ελίτ, την ίδια στιγμή που οι νεοναζιστικές εφεδρείες του Κράτους και του Κεφαλαίου συνεχίζουν ανενόχλητες το αποκρουστικό τους έργο.
Παράλληλα, η ανεργία φτάνει σε πρωτόγνωρα ύψη. Οι άνεργοι αγγίζουν το 1.500.000 ενώ άλλοι 500.000 εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι. Τα τρομακτικά αυτά νούμερα συνθέτουν ένα σκηνικό μαζικής εξαθλίωσης και κάνουν ακόμα πιο προφανές πως το λεγόμενο κοινωνικό συμβόλαιο, αν υπήρξε ποτέ και αυτό, είναι πλέον μια ανάμνηση του παρελθόντος.
Σε αυτή την μεταβατική κατάσταση, το μοναδικό μέσο επιβολής της εξουσίας δεν είναι άλλο από την διασπορά του φόβου και την επιχειρούμενη διαχείρισή του μέσα από ολοκληρωτικές λογικές. Οι προσπάθειες κοινωνικής νομιμοποίησης της ταξικής επίθεσης ή έστω μιας εφήμερης απόσπασης συναίνεσης είναι μέσα που έχουν βρεθεί για τα καλά στο καλάθι των αχρήστων για το Κράτος και το Κεφάλαιο. Πλέον, η καταστολή κάθε μορφής αντίστασης και η προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού είναι τα κυρίαρχα όπλα τους.
Με φόντο όλη αυτή την πραγματικότητα, η πανεργατική απεργία στις 26 Σεπτεμβρίου θα έπρεπε να θεωρείται το έναυσμα για έναν αγώνα διαρκείας. Δυστυχώς, μόνο έτσι δεν είναι. Τυπικό δείγμα της αδυναμίας του εργατικού και του συνδικαλιστικού κινήματος να κινηθεί με επιθετικές αξιώσεις όσο είναι εγκλωβισμένο στις ορέξεις των ξεπουλημένων, συνδικαλιστικών ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, η απεργία της 26ης Σεπτεμβρίου δεν αποτελεί την απόρροια μιας θετικής κοινωνικής κινητικότητας αλλά απλά μια σταγόνα στον ωκεανό. Ακόμα και έτσι, οφείλουμε να βρισκόμαστε στον δρόμο.
Το εργατικό κίνημα δεν έχει περιθώρια να σπαταλάει ευκαιρίες, ειδικά σε αυτή την συγκυρία. Κάθε στιγμή στον δρόμο είναι πολύτιμη, κάθε κίνηση επιθετική στο σκοτάδι που προσπαθούν να επιβάλλουν επιβεβλημένη. Είναι η ώρα που οι εργαζόμενοι πρέπει να εξοβελίσουν τις λογικές ανάθεσης που έχουν φάει την τάξη από τα μέσα. Να ενισχύσουν και να μετασχηματίσουν τα συνδικάτα τους, να πάρουν τον αποκλειστικό έλεγχο τους και μακριά από πολιτικές παρεμβάσεις και κρατικά αναχώματα να παλέψουν με αυτά σαν οχήματα για την συνολική τους απελευθέρωση. Είναι η εποχή που καμία αμυντική λογική δεν θα μας εξασφαλίσει τίποτα. Απέναντι στην επίθεση που μας κάνουν, η μόνη απάντηση είναι η ίδια η επίθεση.
Οργανωνόμαστε στους χώρους εργασίας μας και στις γειτονιές μας, παλεύουμε για την ταξική μας συσπείρωση από τα κάτω και οικοδομούμε τις συνθήκες που θα οδηγήσουν στην γενική απεργία διαρκείας. Πέρα και έξω από τις γραφικές λογικές διαχείρισης της κρίσης και τις καταστροφικές επιλογές των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών, παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας συνεχίζοντας να θυμόμαστε πως η ταξική μας ενότητα δεν μπορεί να νικηθεί ούτε από την πιο αμείλικτη εξουσία.
-ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
-ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
