«Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια εξάλειψης της τρομοκρατίας. Ο κ. Σαντς ήταν απλά ένας κατάδικος.
Που επέλεξε να πεθάνει».
Μάργκαρετ Θάτσερ, 6 Μαΐου 1981
Η υποτιθέμενη διαφορά της δημοκρατίας σε σχέση με τα φασιστικά καθεστώτα είναι πως η πρώτη βασίζεται στην αστική νομοθεσία για να επιβάλλει την θέλησή της στην κοινωνία αντί να επιχειρεί να το κάνει μέσω των όπλων και των βασανιστηρίων. Αρκεί να μην αμφισβητείται ούτε στο ελάχιστο η κυριαρχία του Κράτους. Σε αυτή την περίπτωση, η εκδικητικότητα πέφτει με μανία πάνω στους «αντιφρονούντες». Οι νόμοι, που θεωρητικά είναι το επιστέγασμα της δίκαιης κρατικής λειτουργίας, γίνονται λάστιχο και αναδεικνύεται ο υποκριτικός χαρακτήρας τους. Είναι η στιγμή που φανερώνεται ότι τελικά η διαφορά ανάμεσα στη δικτατορία και τη δημοκρατία είναι κάτι πολύ σχετικό και ο καπιταλισμός αποκαλύπτει για τα καλά το βαθιά ολοκληρωτικό του πρόσωπο.
Είμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο. Ο απεργός πείνας Νίκος Ρωμανός που αγωνίζεται για να του παρασχεθούν οι προβλεπόμενες για όλους τους κρατούμενους εκπαιδευτικές άδειες, είναι το θύμα μιας κατάστασης εξαίρεσης μέσα στις φυλακές. Είναι ο ανθρώπινος στόχος ενός Κράτους που είναι διατεθειμένο να αγνοήσει ακόμα και τους ίδιους του τους νόμους για να εκδικηθεί πολιτικά όσους τόλμησαν να μην σκύψουν μπροστά του. Ο αγώνας του Ρωμανού, που γίνεται με κύριο μέσο το ίδιο του το σώμα, είναι ένας αγώνας για την ίδια την έννοια της ελευθερίας και της ισότητας. Είναι αγώνας για την ίδια την έννοια της δικαιοσύνης και ως τέτοιος πρέπει να στηριχθεί από όλο το αντικαπιταλιστικό κίνημα.
Μπροστά στο φόβο μιας κινηματικής αναζοπύρωσης, το Κράτος και το Κεφάλαιο προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν ένα καθεστώς τρομοκρατίας και παραδειγματισμού. Οφείλουμε να θυμόμαστε πως στο πεδίο της καταστολής και της κρατικής τρομοκρατίας, ό,τι φαντάζει μακρινό και «στοχεύει άλλους», στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μήνυμα τρομοκρατίας. Η επαγρύπνηση του εργατικού και του συνδικαλιστικού κινήματος είναι μεγαλύτερη αναγκαιότητα από ποτέ. Οι διώξεις αγωνιστών, ο κρατικός ρεβανσισμός και οι παρακρατικές επιθέσεις θα συνεχιστούν και θα κλιμακωθούν όσο ο ταξικός πόλεμος εντείνεται με φόντο την καπιταλιστική κρίση. Πολύ απλά, όποιος αντιστέκεται είναι εχθρός.
Είμαστε δίπλα στον αναρχικό πολιτικό κρατούμενο Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από 10 Νοέμβρη για να κερδίσει τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται, στον αναρχικό πολιτικό κρατούμενο Γιάννη Μιχαηλίδη, απεργό πείνας από 17 Νοέμβρη εις ένδειξη συντροφικής αλληλεγγύης. Καλούμε τα συνδικάτα και τις δυνάμεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος να πάρουν θέση για τους πολιτικούς κρατούμενους που γεμίζουν τις ελληνικές φυλακές και να συμβάλλουν σε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης στους Ρωμανό και Μιχαηλίδη. Όλοι στην πορεία αλληλεγγύης την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου στο Μοναστηράκι.
Για αυτούς που εξεγείρονται, στην κατάσταση αιχμαλωσίας τους, με ασπίδα το σώμα τους «για μια ανάσα ελευθερίας», πολλές ανάσες να φωνάξουν «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»!
-ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
-ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
