Ανακοίνωση της Κλαδικής Υγείας της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε
Με πρωτοβουλία της ΟΕΝΓΕ το υγειονομικό κίνημα ξεκίνησε σειρά κινητοποιήσεων στις 28 Γενάρη με συγκεντρώσεις στα προαύλια των νοσοκομείων, συνεχίζει με στάση εργασίας και πορεία στις μονάδες πρωτοβάθμιας υγείας στις 3 Φλεβάρη και κορυφώνεται με την 24ωρη παν-υγειονομική απεργία στις 16 Φεβρουαρίου. Από την αρχή της πανδημίας και της κυβερνητικής διαχείρισής της, το υγειονομικό κίνημα εφεύρε τρόπους να κινητοποιείται με όρους κοινωνικού συνδικαλισμού κι όχι συντεχνιακού τηρώντας παράλληλα τους όρους προστασίας.
Μετά από 10 περίπου μήνες πανδημίας στον ελλαδικό χώρο, η κρατική διαχείριση είναι σκανδαλωδώς ταξική και χωρίς σχέδιο, σε βαθμό εξωφρενικό και συνάμα γραφικό, με αποσπασματικά, αντιφατικά και παράλογα μέτρα, με χαρακτηριστικότερα αυτά της απαγόρευσης της κυκλοφορίας μετά τις 9 το βράδυ και των έκτακτων μέτρων στην δυτική Αττική τη στιγμή που τα αυξημένα κρούσματα δεν αφορούσαν τον ντόπιο πληθυσμό αλλά τους/τις εργάτες/τριες των βιομηχανικών μονάδων της περιοχής.
Αυτή η αλλόκοτη και ταξική πολιτική είναι αποτέλεσμα της ταλάντευσης μεταξύ των μέτρων περιορισμού της διασποράς του κορωνoϊού, της επιθυμίας για ανοικτή οικονομία, της ιδεοληπτικής άρνησης ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας και της μοναδικής ευκαιρίας της κυβέρνησης, λόγω της συγκυρίας, να επιβάλλει την κατασταλτική-αντεπαναστατική ατζέντα που εξ αρχής επιθυμούσε. Οπότε, πλέον, το μόνο συγκροτημένο κυβερνητικό σχέδιο και η αδιάκοπη κρατική μέριμνα έγκειται, αντιστοίχως, στην οργάνωση της καταστολής ταυτόχρονα με τη νομική οχύρωση του Κεφαλαίου έναντι της εργατικής τάξης και η ενίσχυσης της αστυνομίας για το εσωτερικό κοινωνικό μέτωπο και του στρατού για τις επιθετικές ανάγκες του ελληνικού κράτους έναντι του τουρκικού.
Τα αιτήματα του υγειονομικού κινήματος παραμένουν επίκαιρα και η ανάγκη ικανοποίησής τους είναι οξυμμένη. Αποτελούν κοινωνικές ανάγκες, ζωτικοί όροι λειτουργίας του συστήματος υγείας και αντιμετώπισης της πανδημίας, ενώ ταυτόχρονα απαραίτητο κομμάτι ώστε να συγκροτηθεί ένα ανάχωμα, εκ μέρους του ευρύτερου εργατικού κινήματος, στην πολιτική Κεφαλαίου-Κράτους-Κυβέρνησης.
Ως Κλαδική Υγείας της Α.Π. Ροσινάντε καλούμε όλους και όλες τους εργάτες/τριες της υγείας να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, συνυπογράφοντας τα παρακάτω αιτήματα:
•Γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για το δημόσιο σύστημα υγείας.
•Επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας και υποχρεωτική ένταξη των ιδιωτών γιατρών στο σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
•Άμεσα μέτρα για την πλήρη επαναλειτουργία των τακτικών ιατρείων και των χειρουργείων στο δημόσιο σύστημα υγείας.
•Δημιουργία του αναγκαίου αριθμού εμβολιαστικών κέντρων στο πλαίσιο της Π.Φ.Υ. σε κατάλληλους χώρους και στελέχωση τους
με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
•Άμεση απεμπλοκή των νοσοκομείων από τον εμβολιασμό του γενικού πληθυσμού.
•Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
•Μονιμοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις όλων των επικουρικών και των συμβασιούχων.
•Διορισμό με κατεπείγουσες διαδικασίες με έλεγχο μόνο των τυπικών προσόντων όλων των υποψήφιων γιατρών για τις μόνιμες θέσεις που έχουν προκηρυχθεί.
•Διορισμό όλων των υποψήφιων Γενικών Γιατρών για τις θέσεις που προκηρύχθηκαν το 2019.
•Επαναφορά των μισθών μας στα επίπεδα πριν από τις περικοπές του 2012 και χορήγηση των οφειλόμενων αναδρομικών.
•Έγκαιρη πληρωμή, στο ακέραιο, χωρίς περικοπές, του συνόλου των δεδουλευμένων εφημεριών (πρόσθετων και τακτικών).
•Αυτοτελής φορολόγηση των τακτικών εφημεριών. Οι πρόσθετες εφημερίες να είναι αφορολόγητες.
•Ένταξη στα Β.Α.Ε..
•Χορήγηση επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας.
•Ορισμός της νόσησης από κορωνoϊό ως επαγγελματική ασθένεια.
•Ασφαλιστική κάλυψη της αστικής ευθύνης από το κράτος και την εργοδοσία.
•Κατάργηση της εγκυκλίου Χουλιαράκη.
Προσθέτουμε ότι η ικανοποίηση όλων των παραπάνω αιτημάτων έρχεται σε αντίθεση με την αντεργατική και κατασταλτική πολιτική, την ενίσχυση της αστυνομίας και την όξυνση της ελληνικής επιθετικής πολιτικής στο Αιγαίο. Προϋποθέτει λοιπόν τη στοίχιση του υγειονομικού κινήματος με το υπόλοιπο εργατικό κίνημα ενάντια στους αντεργατικούς νόμους, το νόμο ελέγχου των διαδηλώσεων, τις απαγορευτικές ντιρεκτίβες της αστυνομίας και τη βάναυση πρακτική εφαρμογή τους. Ταυτόχρονα μπορεί μόνο να είναι υπέρ της περικοπής των στρατιωτικών δαπανών και στον αντίποδα υπέρ της ενίσχυσης, πέρα των δαπανών για τη δημόσια υγεία, των δαπανών για τις συνθήκες υποδοχής και διαβίωσης των προσφύγων ως ότου διευκολυνθούν να πάνε απρόσκοπτα όπου επιθυμούν.
