Η εξέγερση του Νοέμβρη είναι ένα από τα αμέτρητα παραδείγματα ανυπακοής και αντίστασης των κατατρεγμένων, των αδύναμων και καταπιεσμένων, που συναντιούνται, μετατρέπονται μέσα από την δύναμη της αλληλεγγύης σε ένα σώμα και σαν αγρίμια μπαίνουν εμπόδιο στους ταγούς του μίσους και σφράγιζουν στην ιστορία της ανθρωπότητας για άλλη μία φορά το αγέρωχο συναίσθημα της ελευθερίας. Είναι από εκείνα τα παραδείγματα της συλλογικής δύναμης και του ελευθεριακού πνεύματος που ανατρέπουν εξουσίες και ανανοηματοδοτούν την κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη.
Την εποχή της κυριαρχίας των ακδροδεξιών και φασιστικών κυβερνήσεων σε ολοένα και περισσότερες χώρες, της εθνικιστικής έξαρσης και της εξύμνησης της βίας και του ανταγωνισμού, της εποχής που ο κόσμος της Εργασίας έχει ήδη χάσει το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών και των κοινωνικών του δικαιωμάτων με τον κίνδυνο της περαιτέρω απώλειας τους από το παραμάζωμα του Κεφαλαίου προκειμένου να ανταπεξέλθει την σήψη του, η εξέγερση του Νοέμβρη μας θυμίζει τις δυνατότητες χειραφέτησης των κοινωνικών κινημάτων αλλά και την ανάγκη οργάνωσης τους. Μακριά από σωτήρες και πατρίδες, μακριά από κάθε είδους πολιτικό διαμελισμό των μαζών, στη βάση των κοινών οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων των καταπιεσμένων προς την κατεύθυνση της συνύπαρξης, της αλληλεγγύης και της ζωής.
Η ελληνική κοινωνία, μετά την βαθιά οικονομική κρίση, την βάρβαρη επίθεση του Κεφαλαίου, τις φαιδρές και σαθρές πολιτικές της αριστεράς για την προστασία των εργαζομένων, που έχουν φέρει το 30% στην ανεργία, τους μισθούς στα όρια της επιβίωσης και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις στα όρια του αφανισμού, με τις απεργίες να κηρύσσονται σε «συμμαχία» με τα αφεντικά, έχει να αντιμετωπίσει άλλη μία θανατηφόρα απειλή: Αυτή του εθνικισμού και των φασιστικών στάσεων. Το ελληνικό κράτος είναι αυτό που άφησε 57.000 πρόσφυγες να πνιγούν στο Αιγαίο, που επέβαλε τραμπούκικα σε μία γειτονική χώρα, τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, να αλλάξει όνομα. Είναι αυτό που αφήνει ανεξέλεγκτες εγκληματικές οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή να ξυλοκοπούν και να σκωτώνουν μετανάστες, που άφησε χώρο να αναπτυχθεί ο εκφασισμός της κοινωνίας και η βαρβαρότητα με συνέπεια την δολοφονία φτωχών και κοινωνικά ευάλωτων ανθρώπων.
Μέσα σε αυτή τη δυστοπία, η ανθρωπότητα δεν σταματά να βρίσκει τον δρόμο προς την ζωή. Μέσα στα ερείπια, ένας ολόκληρος κόσμος απεργάζεται την αναγέννηση. Είναι οι πρόσφυγες, οι γυναίκες, οι μαύροι, οι ΛΟΑΤ+, οι μετανάστες, οι εργάτες/ριες που συλλογικοποιούνται και αντιστέκονται καθημερινά στην επιβολή του Κεφαλαίου, στις σχέσεις εξουσίας, στις πολιτικές της διάκρισης, του ανταγωνισμού, του μίσους, του θανάτου. Είναι εκείνες οι κοινωνικές ταυτότητες που βάζουν πρώτα την αλληλεγγύη, πρώτα τα κοινά τους συμφέροντα και κάνουν πάντα τις φασιστικές αντιλήψεις να χώνονται τελικά πίσω στις τρύπες τους.
Η οργάνωση αυτών των αντιστάσεων αποτελεί την πρώτιστη και καθημερινή προτεραιότητα των κοινωνικών κινημάτων και του ελευθεριακού πνέυματος. Η συνομοσπονδία όλων των καταπιεσμένων, μακριά από αυτοπροσδιοριζόμενες πεφωτισμένες πρωτοπορίες, με διεθνιστικά χαρακτηριστικά και επιθετικούς όρους ας αποτελέσει την κινητήρια δύναμη για ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη. Στον ελευθεριακό δρόμο του Νοέμβρη.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί στη διαδήλωση μνήμης και αγώνα για την επέτειο του Πολυτεχνείου, το Σάββατο 17 Νοεμβρίου, στις 3μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος.
-Βαδίζουμε στον ανοιχτό δρόμο των εξεγέρσεων, για ελευθερία, για ισότητα και δικαιοσύνη
-Οργανώνουμε τις αντιστάσεις απέναντι στο σκοτάδι του εθνικισμού, του φασισμού και της φτώχειας
-Εργάτες/ριες, πρόσφυγες, μετανάστες/ριες, γυναίκες, ΛΟΑΤ+, καταπιεσμένοι, χτίζουμε συλλογικά τη συνομοσπονδία των αναγκών μας
-Τιμή για πάντα στους εξεγερμένους του Νοέμβρη του ’73
