Η μη αναγνώριση των σεξιστικών εγκλημάτων ως τέτοιων από την αστική δικαιοσύνη αποτελεί πολιτική απόφαση άκρως συντηρητική, αφού έχει ως αποτέλεσμα να διατηρεί την σεξιστική βία στην κοινωνία αόρατη και να υποτιμά τόσο την ίδια την βία κατά των γυναικών, όσο και τις γυναίκες που δικαίως αιτούνται αυτήν την αναγνώριση. Δεν περιμένουμε ποτέ πως η αστική δικαιοσύνη θα πράξει δίκαια ως προς οποιαδήποτε κοινωνικά καταπιεσμένη ταυτότητα, ωστόσο η αναγνώριση αυτή είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει.
Ο βασανισμός, ο βιασμός και η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, ο δημόσιος διασυρμός της από ένα επικίνδυνα μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου ως μία γυναίκα που γύρευε τον θάνατο της με τις σεξουαλικές επιλογές της, ο στιγματισμός και η ενοχοποίηση της ίδιας αλλά και της σεξουαλικότητας των γυναικών από μέρος των ΜΜΕ και γενικότερα η βία κατά των γυναικών, δεν φτάνουν για γίνει σαφής ο σεξιστικός χαρακτήρας της υπόθεσης από την αστική δικαιοσύνη. Η τελευταία, ποτέ δεν έχει αναγνωρίσει τον σεξισμό, όπου υπάρχει, ρητά και ξεκάθαρα. Και αυτό δεν μπορεί να περνά αιωνίως στα ψηλά, η σεξιστική κρατική πολιτική συντηρεί, ξύνει και ανοίγει παλιές και νέες πληγές στα σώματα των γυναικών χωρίς να φαίνεται κάπου το τέλος.
Εκτός από τις πρακτικές της όσον αφορά το γυναικείο ζήτημα, δεν μπορούμε να μην καταγγείλουμε για πολλοστή φορά πως το σωφρονιστικό σύστημα αποτελεί αποθήκη ψυχών και μόνο. Δεν γίνεται να μην σχολιαστεί πως η απολογία του Κούκουρα προκαλεί μόνο ανατριχίλα και απογοήτευση για την κρατική διαχείριση ανθρώπων γεμάτους μίσος. Δεν μπορεί να ακούμε τις φράσεις «Το έπαιξε λίγο δύσκολη», «Δεν νιώθω τύψεις είμαι πολύ καλά» από το στόμα του με ένα απύθμενο θράσος και χωρίς ίχνος ευαισθησίας. Όσο και να αντιλαμβανόμαστε πως είναι και ατομική του ευθύνη η πρόοδος του, δεν θα αφαιρέσουμε ποτέ τον κοινωνικό παράγοντα διαχείρισης αυτών των ανθρώπων. Αποτελεί ένα εξίσου σημαντικό ζήτημα για εμάς, διότι το ποσοτικό μέρος της ποινής δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν οι συνθήκες των φυλακών καλλιεργούν αυτό το μίσος και επανατροφοδοτούν την εγκληματικότητα, θέτοντας τη λειτουργία τους άκρως επιζήμια για το κοινωνικό σύνολο.
Η ομάδα γυναικών της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε καλεί στην δίκη για την δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, την Τρίτη 12/5 στις 9 π.μ στην αίθουσα τελετών του Εφετείου, και διεκδικεί την αναγνώριση του σεξιστικού μίσους ως το βασικό χαρακτηριστικό της υπόθεσης. Θα είμαστε εκεί, να διασφαλίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις πως το κράτος δεν θα κρύψει για άλλη μία φορά το ζήτημα της βίας κατά των γυναικών κάτω από το χαλί.