Οι διαδηλώσεις της 26 Γενάρη σε εκατοντάδες πόλεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό έδειξαν και το δρόµο που πρέπει να ακολουθήσουµε προτού οι κυβερνήσεις που χάρισαν τα πάντα στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, εξοµοιώσουν την αξία της ανθρώπινης ζωής µε την απόφαση µιας εξεταστικής επιτροπής της Βουλής.
Η σφαγή των Τεµπών ήταν αυτή που σήκωσε όρθιο τον εργάτη δίπλα στο γονιό, τον αδελφό, το παιδί που παρακολουθεί πως η αστική ελίτ µε τη κυβέρνηση της αντιµετωπίζει τους ίδιους και τους συγγενείς των θυµάτων.
Οι 57 νεκροί των Τεµπών είναι πλέον οικεία µας πρόσωπα. Η αλλαγή στάσης της κυβέρνησης µε τη συνέντευξη Μητσοτάκη, από τα παλαµάκια στο Καραµανλή στο «µετέφερα τις πληροφορίες που είχα» ήταν µια νίκη του κινήµατος, που µπορεί να συντρίψει και το πιο υπερόπτη πρωθυπουργό και τη πιο αλαζονική και αυταρχική κυβέρνηση.
Η γενικευµένη πεποίθηση ότι σε εκείνο το έγκληµα συσσωρεύτηκε η διαφθορά µε το ξεπούληµα της Ελλάδας των µνηµονιακών δεσµεύσεων είναι και το λαϊκό πόρισµα, αυτό που βιώνουµε στη καθηµερινότητα, µε τις
άθλιες µεταφορές, την ανύπαρκτη δωρεάν παιδεία και υγεία, το τζογάρισµα στο χρηµατιστήριο της ενέργειας και του λαϊκού πλούτου.
Δυο δεκαετίες έχτιζαν το έγκληµα στα Τέµπη. Απο την είσοδο των εργολάβων του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, τις ολυµπιακές συµβάσεις (Siemens) της κυβέρνησης Καραµανλή, τα µνηµόνια της κυβέρνησης ΓΑΠ που καταργούσαν το µισό σιδηρόδροµο και µείωναν τη κρατική επιδότηση κατά 80 τοις εκατό µε χιλιάδες αναγκαστικές µετατάξεις και εξόδους έµπειρων εργαζοµένων, τους νόµους ιδιωτικοποίησης της κυβέρνησης Σαµαρά- Βενιζέλου µέχρι το ξεπούληµα στους δανειστές, στην εταιρεία Ferrovie DS Italia για 45 εκατοµµύρια ευρώ απο τη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τις πρόσφατες «διορθωτικές» συµβάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη µε τη Hellenic Train. Μόνο που αυτές τις συµβάσεις που αφορούσαν την ασφάλεια µας και θα είχαν σώσει κόσµο, όπως η σύµβαση 717, τις άφηναν ανεφάρµοστες…
Συµβάσεις για συστήµατα ασφαλείας που πληρώνονταν και ποτέ δεν υλοποιούνταν, διοικήσεις ΟΣΕ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ που αµείβονταν αδρά για να κάνουν τις πλάτες στους εργολάβους και στη Hellenic Train και από την άλλη συνδικάτα εργαζοµένων στο σιδηρόδροµο που ούρλιαζαν για αυτά που βίωναν καθηµερινά, µε µια κυβέρνηση και ελεγχόµενα ΜΜΕ να τους λοιδορούν και να τους καταλογίζουν κοµµατική σκοπιµότητα.
Δεν υπήρξε ούτε µια εξαγγελθείσα απεργία τα τελευταία χρόνια των εργαζοµένων στο σιδηρόδροµο που να µην τη πήγε η κυβέρνηση της ΝΔ στα δικαστήρια!
Έτσι αντιµετώπιζαν τους εργαζόµενους και αντιµετωπίζουν την ασφάλεια µας. Για έναν κεφαλαιοκράτη και τις αστικές κυβερνήσεις είναι µικρότερο το κόστος ενός συµβάντος µε νεκρούς απ’ ότι να σταµατήσει ο σιδηρόδροµος και να παραλύσει η οικονοµία τους.
Δισεκατοµµύρια κέρδη για τους κεφαλαιοκράτες, ψίχουλα και δάκρυα για το λαό. Νιώθουν σιγουριά όταν παρανοµούν αφού είναι και οι µόνοι που έχουν εµπιστοσύνη στην εκάστοτε κυβέρνηση και τη διορισµένη της δικαιοσύνη.
Έτσι µας αντιµετωπίζουν, έτσι αντιµετωπίζουν και τους συγγενείς των δολοφονηµένων οι υπουργοί του Μητσοτάκη που δε διστάζουν να καταλογίσουν οικονοµικό όφελος στον αγώνα για δικαίωση των νεκρών τους.
Κάθε χλευασµός του Άδωνι, κάθε ειρωνία του Βορίδη, κάθε δήθεν «ευνοϊκή αποκάλυψη» για τη κυβέρνηση, εξαγριώνει όλη τη κοινωνία. Γνωρίζουν τι τους περιµένει αν ανατραπεί το σύστηµα που στηρίζονται…
Οι εργαζόµενοι στα ΜΜΜ µαζί µε µαχητικά συνδικάτα, λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές από κάθε γειτονιά, ενωµένοι να δώσουν τον αγώνα να γκρεµίσουν τις πολιτικές που δηµιουργούν εκατόµβες νεκρών γιατί πρέπει να πλουτίσουν οι λίγοι και εκλεκτοί των αστικών κυβερνήσεων.
Η κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας µε άµεσο εργατικό και κοινωνικό έλεγχο πρέπει να περάσει µέσα από αλλαγή του πολιτικού συστήµατος. Καµία καπιταλιστική κυβέρνηση δε θα δεχθεί «κρατικοποίηση» χωρίς µεσάζοντες και εργολάβους.
Καµία αστική κυβέρνηση δε θα δεχτεί εργατικά συµβούλια στον έλεγχο οποιασδήποτε επιχείρησης. Οι ρεµούλες µε τη κατασπατάληση περνάνε µέσα από τα µοντέλα διοίκησης που είχαν τόσα χρόνια. Δικοί τους πολιτευτές και κοµµατόσκυλα διοικούσαν. Μαζί τα τρώγανε κόµµατα µε προµηθευτές και εργολάβους.
Σήµερα, οι εργαζόµενοι των ΜΜΜ είναι και οι ίδιοι υποψήφια θύµατα όπως οι 9 συνάδελφοι τους µηχανοδηγοί, ελεγκτές και υπάλληλοι στο κυλικείο της IC62. Λεωφορεία που παίρνουν φωτιά, λεωφορεία σάπια που τα µάζεψαν απο τις χωµατερές της Ευρώπης, συρµοί τρένων που είναι ανεξέλεγκτοι, φωτοσήµατα που δε λειτουργούν, αφύλακτες διαβάσεις που δε γνωρίζεις αν έχει καρτέρι ο θάνατος, εξαντλητικά ωράρια χωρίς ανάπαυση από την έλλειψη προσωπικού, βάζουνε σε κίνδυνο τις ζωές εργαζοµένων και επιβατών. Όσοι εργαζόµενοι αντιδρούν αντιµετωπίζουν τη τροµοκρατία των διοικήσεων µε πειθαρχικά και εργασιακές διώξεις.
Οι ίδιες δοτές κοµµατικές διοικήσεις προχωρούν σε «χρυσές συµβάσεις» µε εργολάβους, σε ενοικίαση οχηµάτων πιο ακριβά απο την αγορά τους, σε αγορά ακατάλληλων οχηµάτων χωρίς υποδοµές υποδοχής και λειτουργίας, συνεχίζοντας το πλιάτσικο που νοµιµοποιήθηκε µε τη πανδηµία µε τις απευθείας αναθέσεις σε «κουµπάρους» και φίλους του κόµµατος.
Ο πρώην υπουργός Καραµανλής είχε φτάσει στο σηµείο να …προαναγγέλει ευνοϊκές αποφάσεις της δικαιοσύνης όταν έβρισκε εµπόδια απο δηµόσιους λειτουργούς που αντιστέκονταν στα προϊόντα που ήθελε να περάσει για λογαριασµό των «δικών» του εργολάβων και προµηθευτών.
Δεκάδες υπουργικών αποφάσεων έδιναν συχνά το πράσινο φως να κυκλοφορήσει ότι πιο επικίνδυνο και ακατάλληλο για τους χρήστες των ΜΜΜ. Και ερχόταν µετά στη Βουλή κουνώντας το δάχτυλο αποκαλώντας αποβράσµατα το φτωχό κόσµο…
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ
Κάθε εργαζόµενος, συνταξιούχος, άνεργος, σπουδαστής, κάθε ένας που πλήττεται από τη πολιτική της κυβέρνησης, στις 28 Φλεβάρη είναι απεργός, είναι διαδηλωτής.
Στις 28 Φλεβάρη απεργούµε για να τελειώνουµε µε τη πολιτική κέρδους του κεφαλαίου που έχει φτωχοποιήσει και εξαθλιώσει το λαό και βάζει σε κίνδυνο τις ζωές µας καθηµερινά.
Στις 28 Φλεβάρη ζητάµε πραγµατικές συλλογικές συµβάσεις που θα χτίζονται απο τους εργαζόµενους και όχι απο τον ΣΕΒ, τους δανειστές και τη κυβέρνηση.
Στις 28 Φλεβάρη απεργούµε για να τελειώνουµε µε αυτή τη δικτατορία, της επιβολής της µαφίας, της διαφθοράς, του παρακράτους, της παρανοµίας ως αποδεκτού καθεστώτος.
Κλαδική Μεταφορών – Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε
