Δυόμιση μήνες μετά τη δεύτερη εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση, με τις αυταπάτες για την «φιλολαϊκή» τους πολιτική να έχουν ευτυχώς στερέψει για τα καλά και την επίθεσή τους στον κόσμο της Εργασίας να έχει ξεκινήσει απροκάλυπτα, η εργατική τάξη καλείται για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα τριών εβδομάδων να συρθεί πίσω από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Ενώ η επίθεση στην τάξη μας συντελείται με αμείωτους ρυθμούς, οι δυο πιο παλιές εκτονωτικές βαλβίδες του συστήματος έχουν βγει ξανά από την ναφθαλίνη στην οποία είχαν πνιγεί εδώ και χρόνια και λειτουργώντας πυροσβεστικά, αποσπασματικά και εκτονωτικά επιχειρούν για μια ακόμα φορά την επικύρωση του εργατικού κινήματος σε ανώδυνα πλαίσια.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η αναγκαιότητα της αντεπίθεσης της εργατικής τάξης δεν μπορεί να λάβει σάρκα και οστά με απεργίες-φωτοβολίδες όσο συχνά και αν αυτές καλούνται. Δεν μπορεί να συντελεστεί με απεργίες που αποφασίζονται και διατάζονται έξω από κάθε διεργασία στους χώρους εργασίας και μέσω οργάνων που έχουν από ελάχιστη έως μηδενική επαφή με τα καθημερινά προβλήματα των εργατών και των εργατριών. Με απεργίες που δεν οργανώνονται ποτέ ουσιαστικά και που προκηρύσσονται με την ήττα τους να είναι προδιαγεγραμμένη εξαρχής.
Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν πως ο κόσμος της Εργασίας δεν έχει λόγους να απεργήσει. Κάθε άλλο, οι λόγοι για να απεργήσουμε πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα. Πέραν των διαχρονικών, όπως η έστω για μια μέρα αύξηση του ελεύθερου χρόνου μας μακριά από την αλλοτρίωση της εργασιακής διαδικασίας, της προσωρινής έστω παύσης της καπιταλιστικής μηχανής και των κερδών της, της συγκρότησής μας ως τάξης υπό μια άλλη κοινωνικότητα και συντροφικότητα, της σύγκρουσης με την κεντρική εξουσία και τους μηχανισμούς καταστολής, συνεχώς προστίθενται καινούργιοι λόγοι, όσες είναι κι οι καινούργιες βολές που εκτοξεύονται από το Κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του και συσσωρεύονται στις πλάτες μας.
Οι «βολές» αυτές έχουν το «όνομα» της κατάργησης των επικουρικών συντάξεων, της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών και κυρίως της επιπλέον αύξησης των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση. Επίσης η επαναφορά της δυνατότητας κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας από τις τράπεζες, οι χρηματικές ανάγκες των οποίων καλύπτονται με τις ανακεφαλαιοποιήσεις που ως μαύρες τρύπες καταπίνουν τα πάντα. Νέες βολές αποτελούν κι η καθιέρωση των νέων επισφαλών εργασιακών σχέσεων (μπλοκάκι, voucher, ημιαπασχόληση, ελαστικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες) στον πυρήνα του δημόσιου συστήματος υγείας, με την αιτιολογία ότι δεν πρέπει να αφεθεί να καταρρεύσει λόγω έλλειψης προσωπικού και πόρων, οπότε απαιτείται μείωση του κόστους λειτουργίας, η οποία επιτυγχάνεται με μείωση του εργασιακού κόστους. Την ίδια ώρα που οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται και τα τοκοχρεωλύσια ξεχρεώνονται, από την κυβέρνηση που θα «έσκιζε τα μνημόνια».
Όλα τα παραπάνω, έρχονται να προστεθούν στην ήδη δεινή θέση του κόσμου της Εργασίας, με την ανεργία να πολλαπλασιάζεται, το ποσοστό των μαζικών απολύσεων να μεγαλώνει, το εργατικό εισόδημα ακόμα και όσων έχουν δουλειά να μειώνεται, τις συλλογικές συμβάσεις να καταργούνται, τις κοινωνικές υπηρεσίες να καταστρέφονται.
Η μάχη που έχει να δώσει η εργατική τάξη το επόμενο διάστημα είναι πολυδιάστατη και αναγκαία. Περιλαμβάνει και προϋποθέτει την οργάνωση και την συγκρότηση της εργατικής τάξης για τον εαυτό της, μακριά από τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, χωρίς τους εσωτερικούς διαχωρισμούς που επιβάλλει το Κεφάλαιο και η κοινωνική του πραγματικότητα, μέσα από τις οικονομικές και κοινωνικές της δομές, που θα παράγουν τον ταξικό, πολιτικό και πολιτιστικό λόγο και πρακτική στον αγώνα της έναντι του Κεφαλαίου. Απαιτείται η ομοσπονδιοποίηση των δομών αυτών στον αντίποδα των σημερινών κυρίαρχων οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος.
Για την αντεπίθεση της τάξης μας και τη νίκη στη σύγκρουση με το Κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του.
Προσυγκέντρωση της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε για την απεργία:
11:00 Μουσείο
–ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ
–ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
–ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ / ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
–ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ / ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΙ ΟΛΕΣ / ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
–ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ, ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΑΠΟΧΗΣ
–ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ / ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
–ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
