Από το πρωί μέχρι το απόγευμα της Κυριακής, εκατομμύρια άνθρωποι, ανάμεσά τους εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες, υποαπασχολούμενοι-ες και σκληρά εκμεταλλευόμενοι-ες, θα προσέλθουν στις κάλπες, με σκοπό να εκλέξουν κυβέρνηση. Η ίδια η ιδέα ότι εκατομμύρια άνθρωποι συγκεντρώνονται για να εκχωρήσουν τη δύναμη τους σε κάποιους άλλους είναι τόσο στρεβλή, που είναι μάλλον απίθανο να την αντιλαμβάνονται χωρίς δυσκολία οι άνθρωποι του μέλλοντος. Αν μάλιστα προσθέσουμε ότι μέσα σε αυτή τη συγκέντρωση υπονοείται ότι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, καταπιεστές και καταπιεζόμενοι αποφασίζουν από κοινού για το μέλλον τους, η ιδέα δείχνει πιο τρελή από την ιδέα ότι η φυλή έχει έναν Μάγο που μπορεί να φέρει τη βροχή χορεύοντας – τουλάχιστον εκεί περνούσαμε καλά.
Τα τελευταία 15 χρόνια, το κομμάτι αυτό της κοινωνίας που είδε τα εισοδήματά του να καταστρέφονται και τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του να περιστέλλονται άγρια, ανέστειλε αρκετές φορές τις διεκδικήσεις και τους αγώνες του, επενδύοντας σε εκλογικές προσδοκίες. Το αποτέλεσμα αυτής της αναμονής, ήταν πάντα το ίδιο: όσο εμείς κάναμε ανακωχή, το Κεφάλαιο συνέχιζε τον πόλεμο. Και αν κάτι μάθαμε καλά, αυτά τα χρόνια, είναι ότι ανεξάρτητα από το αν στην κυβέρνηση βρίσκεται η Ακροδεξιά, η Αριστερά ή το Κέντρο, το Κεφάλαιο είναι αυτό που πραγματικά κυβερνά, και μάλιστα ένα Κεφάλαιο σε κρίση, λυσσασμένο.
Η εργατική τάξη δεν έχει κανένα απόλυτως λόγο να εναποθέσει σε μια αλλαγή κυβερνητικής φρουράς τις ελπίδες της για την ανατροπή της δυστοπίας που έχει επιβάλλει πάνω της η ακροδεξιά κυβέρνηση των τελευταίων τεσσάρων χρόνων. Στον πόλεμο που μας έχει επιβληθεί κάθε κυβέρνηση, είτε της δεξιάς είτε της αριστεράς, θα βρίσκεται εξ’ αντικειμένου απέναντί μας, θα αποτελεί εξ΄ αντικειμένου ένα όπλο στην φαρέτρα των αφεντικών και είναι μόνο οι δικές μας οργανώσεις, οι δικές μας συλλογικοποίησεις, η εσωτερική μας αλληλεγγύη και οι μαζικοί μας αγώνες που θα μας βγάλουν από το στόχαστρο του Κεφαλαίου.
Η επόμενη μέρα των εκλογών, ανεξάρτητα από το αν θα μας βρει με αριστερούς ή δεξιούς κυβερνήτες, πρέπει ταυτόχρονα να μας βρει να προετοιμάζουμε την απεργιακή μας αντεπίθεση, να οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας μέσα στους εργασιακούς μας χώρους και στις γειτονιές μας, μακριά από την αυταπάτη πως κάποιοι άλλοι θα βελτιώσουν τη ζωή μας αντί για εμάς.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί τον κόσμο της Εργασίας να απορρίψει το τυράκι του κοινοβουλευτισμού και του κυβερνητισμού και μαζί τους κάθε μορφή ταξικής ανακωχής, να γυρίσει την πλάτη σε κάθε επίδοξο διαχειριστή του καπιταλισμού και της υποδούλωσης των ζωών μας, να ενισχύσει τα σωματεία και να οργανώσει την αντεπίθεσή του ενάντια στις επιδιώξεις του Κεφαλαίου και ανεξάρτητα από τις εκλογικές εξελίξεις και τους ενδοκοινοβουλευτικούς συσχετισμούς.
-ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ
-ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ, ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
-ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ!
