Μία εβδομάδα μετά τη σαρωτική απόρριψη των «προτάσεων των δανειστών» από τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, στο δημοψήφισμα που διενεργήθηκε, η ελληνική κυβέρνηση εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες όπου παρακαλούσε με κάθε κόστος για τους ασθενέστερους, να κρατήσει την Ελλάδα στο οικονομικό μόρφωμα της Ευρωζώνης. Το βράδυ της Κυριακής, οι ιστότοποι σε όλο τον κόσμο κατακλύσθηκαν από το σύνθημα ThisIsACoup (« Είναι πραξικόπημα »), αναφερόμενοι στη συνέχιση των απειλών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών και οικονομικών εκπροσώπων της απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση, σε περίπτωση που δεν συναινούσε στις απαιτήσεις τους για το τρίτο και σκληρότερο Μνημόνιο συντριβής της εργατικής τάξης. Το πρωί της Δευτέρας, το ανοιχτό πραξικόπημα είχε πια συντελεστεί: αγαστά συμπορευόμενη με τα συμφεροντα του εγχώριου και ευρωπαϊκού Κεφαλαίου, καθώς και με τις πιο απάνθρωπες τακτικές του καπιταλισμού, η ίδια η ελληνική κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστερά» έβαλε σε κίνηση τον κατάφωρα αντιλαϊκό μηχανισμό, έχοντας υπογράψει όλα τα μέτρα που ρητά είχε απορρίψει η ελληνική κοινωνία και ειδικά η εργατική τάξη (με αποκλεισμένο μάλιστα το πλέον καταπιεσμένο τμήμα της, των μεταναστών) μία εβδομάδα πριν.
Αναμφίβολα πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες εξαπατήσεις στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Η κυβέρνηση επένδυσε στο φόβο των εργαζομένων για να ρίξει πάνω τους την ευθύνη ενός τρίτου εξοντωτικότατου μνημονίου κι όταν εισέπραξε το αναπάντεχο για τις προσδοκίες της ΟΧΙ με σαφές ταξικό πρόσημο, δεν δίστασε να αγνοήσει πλήρως την πιο ξεκάθαρη άρνηση της λιτότητας από τους/ις εργαζομένους/ες και να συντάξει μια συμφωνία που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ελληνικών και ξένων αφεντικών.
Η εξέλιξη αυτή μπορεί να εκπλήσσει μόνο όσους ζούσαν με την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατόν το Κράτος και η κυβέρνηση να διεξάγουν την ταξική πάλη για λογαριασμό της εργατικής τάξης ή ερμήνευσαν αφελώς (;) τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.Οι κυβερνήσεις στον καπιταλισμό πάντοτε παριστάνουν ότι διαμεσολαβούν στο πεδίο της σύγκρουσης του Κεφαλαίου με την Εργασία και πάντοτε δρουν προκειμένου να επικυρώσουν την κυριαρχία του πρώτου στη δεύτερη. Και σε αυτόν τον κανόνα δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, ούτε δεξιές ούτε αριστερές.
Η ολοκληρωτική κατάρρευση αυτής της ψευδαίσθησης, οφείλει να γίνει το έναυσμα για την οργανωτική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος με αποφασιστικότητα και δυναμικότητα σε κατεύθυνση αντικαπιταλιστική και τη μαχητικότερη παρουσία του στους δρόμους, στις γειτονιές, τα αμφιθέατρα, τα σωματεία και τους εργασιακούς χώρους, από σήμερα κιόλας, προκειμένου να διεξάγει με επιτυχία τον ταξικό πόλεμο που μαίνεται στην Ελλάδα και όλον τον κόσμο. Η λογική της ανάθεσης είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να απεμποληθεί από τη συνείδηση της εργατικής τάξης όπως κι οποιαδήποτε αυταπάτη περί καλυτέρευσης των ζωών μας διαμέσου αυτής, εφόσον, πλέον, καταδεικνύεται ξεκάθαρα από την ίδια την πραγματικότητα ότι επιτρέπει την ακόμα πιο βίαιη επέλαση των αφεντικών στον κόσμο της Εργασίας και τις ανάγκες του, με το δρόμο να στρώνεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, αριστερή ή δεξιά.
Είναι επιτακτικό να αντιταχθούμε σε οποιοδήποτε κάλεσμα για εθνική ενότητα, που κατά κανόνα σημαίνει υποταγή των εργαζομένων στους οικονομικά κυρίαρχους αυτής της κοινωνίας, τα αφεντικά, στο όνομα της όποιας «εθνικής ανάπτυξης», η οποία ισοδυναμεί με περαιτέρω κέρδη για το Κεφάλαιο και ισοπέδωση, κατακρεούργηση και στυγνότερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από τους σε διατεταγμένη υπηρεσία εκπροσώπους του. Είναι αναγκαίο να αντιπαραβάλλουμε σε όλα εκείνα τα αποπροσανατολιστικά και διαταξικά «εναλλακτικά» προτάγματα ( για παράδειγμα, δραχμολαγνεία ), που μόνο στόχο έχουν να εξυπηρετήσουν κομματικές ατζέντες και σχεδιασμούς, την εργατική οργάνωση σε ταξική και ακηδεμόνευτη συνδικαλιστική κατεύθυνση, την μόνη ικανή συνθήκη για να πάρουμε πίσω όσα δικαιωματικά μας ανήκουν και μας κλάπηκαν την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και της καπιταλιστικής «ομαλότητας».
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί όλες τις εργαζόμενες και όλους τους εργαζόμενους, ντόπιους/ες και μετανάστες/ριες, να πλαισιώσουν εργατικές και απεργιακές επιτροπές, συλλογικότητες, σχήματα και σωματεία, στην πάλη ενάντια στο Κεφάλαιο, την ελληνική κυβέρνηση και τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς του Κεφαλαίου (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ κ.λπ.), χωρίς καμία εθνική αυταπάτη και με γνώμονα την επαναστατική, διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη. Στους χώρους εργασίας να προετοιμάσουμε την οργανωτική διάσπαση με τον εργοδοτικό, γραφειοκρατικό και κρατικά ελεγχόμενο συνδικαλισμό, που αποτελούν βασικό όπλο των αφεντικών για επιτυγχάνουν την εξαθλίωση μας και την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης που ασκούν. Έστω και αυτή τη στιγμή, καλούμε τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σωματεία, τα συνδικαλιστικά σχήματα, τις ενώσεις και τις εργατικές πρωτοβουλίες, να συντονισθούν σε κατεύθυνση αντιθετική από τη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Ο πόλεμος αυτός γίνεται σε εμάς και εμείς πρέπει να τον κερδίσουμε. Δεν συνθηκολογούμε με το Κεφάλαιο και την κυβέρνηση, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε για την ήττα τους.
Κάλεσμα της Τοπικής Ένωσης Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ σε πορεία με συγκέντρωση στην πλατεία Αγίου Νικολάου σήμερα Τετάρτη 15/7 στις 8μμ.
