H κυβέρνηση του νόμου και της τάξης, όπως η ίδια αυτοπαρουσιάστηκε πριν ένα χρόνο, αφού μπούκωσε με 20 εκατομμύρια τα ΜΜΕ για να τη γλείφουν, αφού έβγαλε χιλιάδες πρόσφυγες από τις δομές όπου ζούσαν και μετά έστειλε τους μπάτσους να τους δείρουν στη Βικτώρια, αφού επιτέθηκε σε κοινωνικούς χώρους για να τους διαλύσει, αποφάσισε να βάλει στο μάτι το δικαίωμα στη διαδήλωση. Με το βλέμμα στην κοινωνική αντίδραση που τρέμει ενόψει της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης και η οποία προβλέπει την εξόντωση των εργαζομένων με σκοπό τη διάσωση της επιχειρηματικότητας, επαναφέρει διατάξεις της χούντας για την περιστολή των κινητοποιήσεων και την ποινικοποίηση των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτές.
Με αστείο πρόσχημα τη «μη παρακώλυση της κυκλοφορίας», ισχυρισμός που γίνεται ακόμα πιο αστείος αν αναλογιστεί κανείς τη γελοιότητα του «Μεγάλου Περιπάτου» που έχει εδραιωθεί στην Αθήνα και έχει «παρακωλύσει την κυκλοφορία» θεσμικά και με τη βούλα, η κυβέρνηση επιχειρεί να ποινικοποιήσει την μορφή της διαδήλωσης έτσι όπως τη γνωρίζουμε μέχρι τώρα και ουσιαστικά να καταργήσει κάθε φωνή κοινωνικής αντιπολίτευσης. Τμήμα των αστικών φαντασιώσεων να μετατραπεί το κέντρο της Αθήνας σε ένα αποστειρωμένο, τουριστικό λούνα παρκ, όπου οι κινηματικές φωνές δεν θα υπάρχουν ούτε ως υπόνοια στο σκηνικό και όπου θέση θα έχουν μόνο οι επισκέπτες από τις άλλες χώρες και τα λεφτά τους, το νομοσχέδιο αυτό έρχεται να καταργήσει δικαιώματα και κεκτημένα αιώνων.
Η χρονική συγκυρία φυσικά που έρχεται το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν είναι τυχαία. Αν και η μετατροπή της κοινωνίας σε ένα απέραντο, πειθαρχημένο στρατόπεδο αποτελεί μια διαχρονική επιδίωξη της εξουσίας, αν και δεν υπάρχει κυβέρνηση που δεν θα ήθελε να ξεμπερδέψει με τον πονοκέφαλο των διαδηλώσεων, η παρούσα περίσταση ωθεί τους κυβερνώντες να επαναδιαμορφώσουν το νομικό πλαίσιο περί διαδήλωσης άρον άρον, διότι γνωρίζουν πως αν δεν το κάνουν σύντομα, ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κοινωνικές αντιδράσεις που θα είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθούν πολιτικά και η στείρα καταστολή δεν θα μπορεί να περιορίσει.
Πρωτίστως, με άλλα λόγια, στο κυβερνητικό στόχαστρο βρίσκονται οι αυθόρμητες μορφές διαδηλώσεων, όπως αυτές που έλαβαν χώρα πρόσφατα στις ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ ή όπως ο Δεκέμβρης του 2008: βλέποντας πως η εργασιακή και κοινωνική πραγματικότητα που ξημερώνει στην μετά-Covid εποχή εγκυμονεί και τις δυνάμεις που θα έρθουν να ανατρέψουν με αδιαλλαξία αυτό το τοπίο, η κυβέρνηση στοχεύει στο να τις παρανομοποιήσει όσο ακόμα μπορεί. Ταυτόχρονα, επιχειρώντας να ορίσει τις οργανωμένες κινηματικές δυνάμεις ως επίσημους συνομιλητές του κράτους και της αστυνομίας αναφορικά με τις διαδηλώσεις και εδραιώνοντας τον ρόλο του «οργανωτή» ως βασικό για την τέλεση οποιαδήποτε διαμαρτυρίας, επιχειρεί να ακυρώσει τον συλλογικό και πολυτασικό χαρακτήρα των διαδηλώσεων και να εκθέσει ανθρώπους στην δαγκάνα του νόμου.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί και συμμετέχει στη διαδήλωση ενάντια στην ποινικοποίηση των συγκεντρώσεων την Τρίτη (07/07), στις 19:00, στα Προπύλαια. Η δυστοπία που οραματίζεται το ελληνικό κράτος θα αποσοβηθεί ακριβώς μέσα από τα όσα η εξουσία φοβάται: από τη συλλογική δύναμη του δρόμου.
