Ένας χρόνος διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση έχει αφήσει αφήνει πίσω χιλιάδες νεκρούς, διαλυμένο το δημόσιο σύστημα υγείας, περιστολή εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, δώρα για τη σωτηρία του Κεφαλαίου και κρατική βία-τρομοκρατία-απαγορεύσεις για την επιβολή των ανωτέρω. Έτσι ακόμη και τώρα, 12 μήνες μετά την ανακήρυξη της πανδημίας, σε μια κίνηση που περιέχει μπόλικο συμβολισμό, το υπουργείο Υγείας προχωράει στη μετάθεση 5 ειδικευμένων γιατρών στην ιδιωτική κλινική «Λητώ» από δημόσια νοσοκομεία που έχουν μεγάλες ελλείψεις, αντί να ικανοποιήσει το αυτονόητο αίτημα του υγειονομικού κινήματος να προχωρήσει στην επίταξη του ιδιωτικού τομέα της υγείας. Συνεχίζει το κλείσιμο κλινικών, αντί να ανοίξει τα νοσοκομεία που έκλεισαν τα προηγούμενα «μνημονιακά» χρόνια. Η διορισμένη διοίκηση του νοσοκομείου Άγιος Σάββας μετά την εκδικητική μετακίνηση του συναδέλφου Καταραχιά προσπαθεί να προχωρήσει στην απόλυσή του στις 31/03, παρόλο που ως επικουρικός γιατρός η σύμβασή του έχει παραταθεί ως τις 31/10/2021. Κι αυτό λόγω της συμμετοχής του στις συνδικαλιστικές παρεμβάσεις του συλλόγου των εργαζομένων ενάντια στη διοίκηση, η οποία προχωρούσε σε πειθαρχικές διώξεις γιατρών επειδή νόσησαν από κορωναϊό ενώ εργάζονταν στην πρώτη γραμμή, προκειμένου να μεταθέσει τις δικές της ευθύνες στους εργαζόμενους ατομικά και παράλληλα να διασπάσει τη συλλογικότητά τους.
Η τελευταία περίπτωση συμπυκνώνει το γεγονός ότι η ταξική διαχείριση της πανδημίας συνάδει πολύ λογικά τόσο με το νεοφιλελεύθερο αφήγημα της ατομικής ευθύνης, όσο και με την αστυνομοκρατία, ή ευρύτερα την εκδικητική καταστολή ως έσχατο μέσο επιβολής ενός καθεστώτος που κινείται στα όρια του κράτους έκτακτης ανάγκης. Η περιστολή δικαιωμάτων και το καθεστώς εξαίρεσης μπορεί να ξεκινά από τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες της εργατικής τάξης, όπως οι μετανάστες, οι πρόσφυγες και οι κρατούμενοι ή να δείχνει το πιο βάρβαρο και εμετικό της πρόσωπο στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα, όμως τελικά στοχεύει στην επέκτασή του στο υπόλοιπο κοινωνικό σώμα των υποτελών τάξεων και σε κάθε οργανωμένη κίνηση αμφισβήτησής του. Αυτό αποδεικνύει η εγκληματική πολιτική για τον COVID-19, η αδιαφορία της υγείας των «από κάτω» μπροστά στην επιβίωση του Κεφαλαίου από τις απανωτές του κρίσεις.
Γι’ αυτό από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης της συμμορίας των άριστων καθαρμάτων έχουν ξυλοκοπηθεί άνθρωποι μέσα στα σπίτια τους, στα πάρκα, στο δρόμο, στα νοσοκομεία, στα πανεπιστήμια, σε διαδηλώσεις, σε καταλήψεις. Μόνο το τελευταίο διάστημα, είδαμε τον τραμπουκισμό μιας οικογένειας που έκανε βόλτα, τον άγριο ξυλοδαρμό του φοιτητή που την υπερασπίστηκε, τη δημοσιοποίηση του ονόματός του και των πολιτικών του φρονημάτων, τη σεξιστική επίθεση και τον βασανισμό 18χρονης κοπέλας, τις τυφλές συλλήψεις με ουρανοκατέβατες κατηγορίες και με βασανισμούς για τον τραυματισμό του μπάτσου. Είδαμε, την έφοδο στην κατειλημμένη Πρυτανεία του ΑΠΘ για δεύτερη φορά -με την πρώτη να συνοδεύεται από βασανισμούς συλληφθέντων-, τις συλλήψεις δικηγόρων, τη λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα, τη διάλυση διαδηλώσεων πέρα ακόμη κι από το πλαίσιο νομιμότητας του αντιδραστικού νόμου Χρυσοχοϊδη, την γκεμπελίστικη μονοφωνία των επίσημων ΜΜΕ. Και σε αντιδιαστολή βλέπουμε συμπεριφορά συγκάλυψης απέναντι σε κύκλωμα παιδοβιαστών με συμμετοχή διορισμένων άριστων.
Η πιο ακροδεξιά κυβέρνηση από την μεταπολίτευση αυτές τις ώρες νιώθει να τρέμει ο θρόνος της. Οι κοινωνικές αντιστάσεις μαζικοποιούνται και συνθέτουν έναν πολύμορφο αγώνα από τα πανεπιστήμια, στις γειτονιές και από τις απεργιακές κινητοποιήσεις στο χώρο της υγείας, στα δικαιώματα των κρατουμένων, παίρνοντας τη σκυτάλη από τα αγωνιστικά σκιρτήματα της προηγούμενης περιόδου, τις συγκεντρώσεις στις πύλες των νοσοκομείων και στους χώρους δουλειάς, τη συγκέντρωση για το Πολυτεχνείο, την απεργία του Νοέμβρη. Σχεδόν καθημερινά πραγματοποιούνται κινητοποιήσεις χιλιάδων ανθρώπων σε όλη την χώρα, συνθήκη που το κοινωνικό κίνημα έχει να δημιουργήσει από το 2012. Έχοντας ως φωτεινό παράδειγμα τις μεγαλειώδεις αντικατασταλτικές διαδηλώσεις στις γειτονιές τις προηγούμενες ημέρες, ενώνουμε τις δυνάμεις μας υπέρ της ισότητας, της ελευθερίας, της υγείας.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της ΟΕΝΓΕ για την υπεράσπιση της υγείας και της Πρωτοβουλίας δικηγόρων και νομικών ενάντια στον αυταρχισμό, την καταστολή και την περιστολή των κοινωνικών ελευθεριών και καλεί στη διαδήλωση, την Τετάρτη 17/3 στις 18.30 στο Σύνταγμα.
