Η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες από το Κράτος και την ακροδεξιά κυβέρνησή του φτάνει πλέον μέχρι τον πυρήνα των πιο θεμελιωδών εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη καταργεί στην ουσία το 8ωρο, θεσμοθετεί το 10ωρο και τις απλήρωτες υπερωρίες, εξαφανίζει την Κυριακή ως αργία απελευθερώνοντας την 7ήμερη αδήλωτη εργασία, αφαιρεί όλα τα προστατευτικά εμπόδια για τις απολύσεις, ποινικοποιεί την απεργία και παρεμβαίνει καθοριστικά στις αποφάσεις και την οργάνωση των συνδικάτων, μέσω του ηλεκτρονικού φακελώματος.
Όλα τα μέτρα παρουσιάζονται από τον Χατζηδάκη -τον άνθρωπο που δεν έχει δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή του- ως εργασιακός παράδεισος διότι όπως προσπαθεί να μας πείσει θα είναι στο χέρι μας η επιλογή της 10 ωρης μέχρι και 12 ωρης εργασίας. Αυτός ο άνθρωπος αν δεν είναι ακραία νεοφιλελεύθερος, έχει πλήρη άγνοια για τον ελληνικό εργασιακό μεσαίωνα, κατά τον οποίο αν δεν προσαρμοστούμε πλήρως στις ανάγκες της εργοδοσίας τότε η απόλυση είναι μαθηματικά βέβαιη, χωρίς πλέον την δυνατότητα προστασίας από αυτήν, ακόμη και αν κριθεί δικαστικά παράνομη. Την συλλογική απάντησή μας στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες το κράτος βαφτίζει «ψυχολογική βία», ποινικοποιώντας τις συλλογικές και δίκαιες διαμαρτυρίες στους χώρους εργασίας μας.
Στον κλάδο της εκπαίδευσης, η χρόνια υποτίμηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας έχει πετάξει έξω χιλιάδες εργαζόμενους-ες, διαμορφώνοντας ένα ιδιωτικοποιημένο, αυταρχικό και αντιπαιδαγωγικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, από το οποίο αποκλείονται οι οικονομικά αδύναμοι ή δεινοπαθούν για να έχουν πρόσβαση. Οι συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι ασφυκτικές, με πολύ χαμηλούς μισθούς, αδήλωτη εργασία και εντατικοποιημένο πρόγραμμα πολλών απλήρωτων υπερωριών, λόγω του τεράστιου ανταγωνισμού των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και του βάρβαρου εξεταστικοκεντρικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Στη δημόσια εκπαίδευση, η κατάσταση είναι αντίστοιχη. Το καθεστώς της αναπλήρωσης στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια δημιουργεί εκπαιδευτικούς πολλών ταχυτήτων, οι οποίοι δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Οι αναπληρωτές και οι αναπληρώτριες δεν έχουν άδειες, απολύονται κάθε 9 μήνες και περιπλανώνται σε όλη την Ελλάδα για πολλά χρόνια, μέχρι και αν μονιμοποιηθούν ποτέ, με ένα σημαντικό ποσοστό να εγκαταλείπει και να περνά στην ιδιωτική εκπαίδευση. Για την ενίσχυση του δημόσιου εκπαιδευτικού έργου με δωρεάν επιμορφώσεις εκπαιδευτικών, υλικοτεχνικές υποδομές, μικρές τάξεις μαθητών-ριών και φοιτητών-ριών, διεύρυνση γνωστικών αντικειμένων σε όλες τις βαθμίδες δεν υπάρχει μισή κουβέντα, μετακυλώντας όλο το βάρος στους ελάχιστους τσακισμένους εκπαιδευτικούς.
Ως κλαδική ένωση Εκπαίδευσης, ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε αυτήν, ως φοιτητές και φοιτήτριες, δεν έχουμε παρά να απεργήσουμε και να κατέβουμε στον δρόμο στις 10 Ιουνίου στα Χαυτεία στις 10.30 π.μ, καλώντας όλους και όλες να είναι εκεί, παλεύοντας ενάντια σε μία εφιαλτική πραγματικότητα, που γκρεμίζει τις γέφυρες με την κοινωνική πρόοδο, την κοινωνική ευημερία, την γνώση για όλη την κοινωνία και φτιάχνει πύργους για να βασιλεύει το κέρδος και να βασανιζόμαστε εμείς.
Διεκδικούμε:
– Να μην περάσει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που δεν αφήνει ψήγμα αξιοπρεπούς εργασιακής συνθήκης
– Μείωση του χρόνου εργασίας, αύξηση στους μισθούς, πλήρη ασφάλιση
– Καμιά ποινικοποίηση της απεργίας, κανένας έλεγχος στα συνδικάτα μας και τις συλλογικές διεκδικήσεις
– Συνδικαλιστικό συντονισμό για να οργανωθεί η απεργιακή δράση παρά και ενάντια στην ΓΣΕΕ
– Μονιμοποίηση των αναπληρωτών/ριών, μαζικοί διορισμοί στην δημόσια εκπαίδευση
– Βαριά ενίσχυση του δημόσιου εκπαιδευτικού έργου όλων των βαθμίδων σε υλικοτεχνικές υποδομές, επιμορφώσεις, κτιριακές εγκαταστάσεις, διεύρυνση των γνωστικών αντικειμένων
– Κάτω όλοι οι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι Κεραμέως (πανεπιστημιακή αστυνομία, περιορισμένη διάρκεια σπουδών, ελάχιστη βάση εισαγωγής, μείωση εισακτέων)
– Κανένας αποκλεισμός της τάξης μας από την εκπαίδευση
