Το νομοσχέδιο Πιερρακάκη, αλλιώς νομοσχέδιο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» που πρόκειται να κατατεθεί και στην ουσία νομιμοποιεί την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, παρακάμπτοντας το άρθρο 16 του Συντάγματος που θεμελιώνει τη δημόσια παιδεία, βρίσκεται αντιμέτωπο με τις μαζικές απαντήσεις του φοιτητικού κινήματος. Εδώ και πάνω από έναν μήνα πλέον, περισσότερες από 100 σχολές τελούν υπό κατάληψη με τις αποφάσεις των Φοιτητικών Συλλόγων να ανανεώνονται κάθε βδομάδα μέσω Γενικών Συνελεύσεων, με μαζικές πορείες δεκάδων χιλιάδων ατόμων, με τη συμμετοχή μαθητών και μαθητριών, εργαζομένων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Ο νόμος Κ-Χ, ο νόμος πλαίσιο και η μεταρρυθμιστική απόπειρα των τελευταίων χρόνων να υλοποιηθεί η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και η περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, αφήνει σχεδόν το 1/3 των μαθητών εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και της τράπεζας θεμάτων -συν τα τεράστια ποσά των φροντιστηρίων- ενώ η εντατικοποίηση της φοίτησης μέσω των ν+2 ετών φοίτησης, των διαγραφών και των πειθαρχικών επιδιώκει να μάς οδηγήσει μεθοδικά στον αποκλεισμό από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η απόπειρα νομοθέτησης της ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ αποτελεί είναι αποκορύφωμα της υποτίμησης του δημοσίου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου και βάζει επιπλέον ταξικούς φραγμούς στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εφόσον όποιος μπορεί να πληρώνει, μπορεί και να εξαγοράζει την καλύτερη δυνατή πρόσβασή του.
Τους ταξικούς αποκλεισμούς συμπληρώνει παράλληλα η απόλυτη δέσμευση της γνώσης από τις ανάγκες της αγοράς, αφού εξυπηρετείται αποκλειστικά το ιδιωτικό κεφάλαιο και οξύνεται παράλληλα ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας. Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό των πανεπιστημίων προωθείται η κουλτούρα του ατομικισμού, του καριερισμού, της αποπολιτικοποίησης και της αποστείρωσης από κάθε είδους συλλογική, πολιτική και συνδικαλιστική δράση, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για περαιτέρω καταστολή και πειθάρχηση. Σε αυτά προστίθενται τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, τα ιδιωτικά funds, οι δομές επιχειρηματικότητας, τα σεμινάρια επί πληρωμή, η απλήρωτη ερευνητική εργασία και οι συνεχείς επανακαταρτίσεις, όλα όσα επιτάσσει το Κεφάλαιο και η αγορά για να κερδοφορεί εις βάρος μας μέσω στης υποτίμησης του πτυχίου.
Μετά την προεκλογική εξαγγελία για ιδιωτικά πανεπιστήμια, η πολύμηνη επικοινωνιακή εκστρατεία της κυβέρνησης ξεκίνησε με ανακοινώσεις και διαρροές για ιδιώτες επενδυτές, συνεχίστηκε με συμπράξεις ξένων με ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια, κατέληξε στην πρωθυπουργική διευκρίνιση για «μη κερδοσκοπικά παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων» και πρόσφατα, με τη συνέντευξη του υπουργού Παιδείας στην ΕΡΤ, στην αναγνώριση ακαδημαϊκής ισοτιμίας στα παραρτήματα ξένων ιδιωτικών πανεπιστημίων που εκπροσωπούν τα -επίσης ιδιωτικά και απολύτως κερδοσκοπικά- κολέγια.
Πρώτα θα πληγούν τα πανεπιστήμια της περιφέρειας, αφού η φοιτητική μέριμνα είναι ανεπαρκής και το κόστος σπουδών εκεί, σε συνδυασμό με την ευχέρεια επιλογής αντικειμένου, καθιστά ελκυστική μια επιλογή με δίδακτρα στο κέντρο. Στη συνέχεια θα οξύνουν το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Επίσης, ένα παράλληλο σύστημα πρόσβασης σε σπουδές απροσδιόριστης ποιότητας, με βάση τη δυνατότητα καταβολής διδάκτρων, δίπλα στις εισαγωγικές εξετάσεις και την ΕΒΕ λειτουργεί διαβρωτικά για την εκπαίδευση και την κοινωνία: συντελεί σε μια εκπαίδευση που αυξάνει τις ανισότητες αντί να τις εξομαλύνει, αναπαράγει τους κοινωνικούς συσχετισμούς κυριαρχίας, αυξάνει την αδικία σε βάρος των καταπιεσμένων.
Δεν μας καθησυχάζουν οι κυβερνητικές διακηρύξεις υπέρ του δημόσιου πανεπιστημίου, που δείχνουν ότι πράγματι θα θιγεί το πανεπιστήμιο από τις επερχόμενες αλλαγές, ενώ οι επιπτώσεις τους στο πανεπιστημιακό σύστημα δεν αναφέρονται καν. Δεν απελευθερώνονται από τη γραφειοκρατία με αντικατάσταση του πληροφοριακού συστήματος των ΕΛΚΕ, και πρέπει να απελευθερωθούν από ένα ασφυκτικό, αυταρχικό και αναποτελεσματικό νομοθετικό πλαίσιο.
Δεν μας πείθουν ότι παρέχεται στήριξη στο δημόσιο πανεπιστήμιο με τα εκατομμύρια που ανακοινώθηκαν ως χρηματοδότηση, όταν επιδεινώνεται η αναλογία φοιτητών-διδασκόντων (που είναι η χειρότερη στην Ευρώπη, υπερδιπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου σύμφωνα με στοιχεία της ΕΘΑΑΕ), και συνεχίζει να συρρικνώνεται το προσωπικό φτάνοντας σε επίπεδα οριακά για την ποιότητα της εκπαίδευσης, καθώς για το 2024 οι νέες θέσεις ΔΕΠ που δόθηκαν πρακτικά είναι κατά 25% λιγότερες από τις αποχωρήσεις του 2023. Δεν ενισχύεται το δημόσιο πανεπιστήμιο όταν τα μέλη ΔΕΠ αμείβονται στην πράξη με το μισθολόγιο του 2007 και όταν αυξάνεται το ποσοστό του έκτακτου, πρόσκαιρου και εργασιακά επισφαλούς διδακτικού προσωπικού.
Το αφήγημα του ‘υγιούς’ ανταγωνισμού, της επιχειρηματικότητας που έρχεται από Κράτος και Κεφάλαιο δεν σημαίνει τίποτα άλλο από την περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης (όπως συνέβη με την υποχρηματοδότηση στην Υγεία) που θα αξιολογείται με ορούς αποδοτικότητας και παραγωγικότητας ανάμεσα σε δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια – πλην όμως τα δημόσια θα έχουν απαξιωθεί τόσο ώστε να είναι ανεπιθύμητα και υποτιμημένα. Αυτό δε σημαίνει πώς έχουμε αυταπάτες για τον υπάρχοντα «δωρεάν» χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης και για το τι είδους γνώση παράγεται και για ποιον. Δεν θα παγιδευτούμε λοιπόν στα εύκολα δίπολα που δεν αντιλαμβάνονται τις αντιφάσεις, τις ασυνέχειες καθώς και τον σκληρά ταξικό χαρακτήρα του κρατικού πανεπιστήμιου, στο οποίο κάποιος πάει με τα ΜΜΜ και κάποιος άλλος πάει με διθέσιο κάμπριο. Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για το σημερινό «δωρεάν» πανεπιστήμιο, όσο τα νοίκια μας ανεβαίνουν, όσο οι τιμές των σουπερ μάρκετ εκτοξεύονται, όσο δεν έχουμε αξιοπρεπή δωρεάν σίτιση χωρίς εργολαβίες, όσο βιώνουμε καθημερινά δηλαδή την απουσία φοιτητικής μέριμνας και φορτωνόμαστε το κόστος φοίτησης στις πλάτες μας.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι εξισώνουμε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με την σταθερή υποτίμηση και τους αποκλεισμούς που εγκολπώνει το δημόσιο ή η πρόσβαση σε αυτό. Γι’ αυτό όσο θα παλεύουμε για τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16, τόσο θα απαιτούμε την κατάργηση του Κ-Χ, την αύξηση κρατικής χρηματοδότησης, την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για όλους, όλες, όλα, χωρίς αποκλεισμούς. Θα απαιτούμε ακόμη, κοινωνικό έλεγχο πάνω στη γνώση που παράγουμε, ώστε αυτή να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας, τις ανάγκες της Κοινωνίας, και όχι να υπηρετεί τα συμφέροντα του Κεφαλαίου. Για ένα πραγματικά προσβάσιμο δωρεάν Πανεπιστήμιο, ένα Πανεπιστήμιο που θα χωράει εμάς και τις ανάγκες μας, ενάντια στους ταξικούς αποκλεισμούς, στην εντατικοποίηση και τον ανταγωνισμό, ενάντια στα συμφέροντα του Κεφαλαίου, την δεσμευμένη από την αγορά εργασίας γνώση και τις μπίζνες με τον στρατό και τους μπάτσους.
Ως Φοιτητικό Τμήμα της Κλαδικής Εκπαίδευσης της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε, στηρίζουμε τα μπλοκ των Φοιτητικών Συλλόγων και καλούμε στις συγκεντρώσεις την Παρασκευή 8 Μαρτίου.
Αθήνα: Προπύλαια στις 12.00.
Θεσσαλονίκη: Καμάρα στις 12.00.
-Το φοιτητικό κίνημα να σταθεί ενάντια στο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο»!
-Καμία σκέψη για ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ!
-Να απαντήσουμε στους εκβιασμούς με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, ζωντανές καταλήψεις, δυναμικές πορείες!
-Χαιρετίζουμε την απεργία των ΟΛΜΕ, ΔΟΕ και ΠΟΣΔΕΠ την Παρασκευή 8 Μαρτίου!
-Κοινός αγώνας φοιτητών/ριών-εργαζομένων στον κλάδο της εκπαίδευσης!
-Χαιρετίζουμε τις φεμινιστικές συγκεντρώσεις της 8ης Μάρτη!
-Θα συνεχίσουμε τον αγώνα!
